Zoals de titel zegt, even van me afschrijven. Er is veel gebeurd de laatste tijd en de meeste dingen focussen zich rondom mijn zoon (mcdd/ass), vandaar dat ik hem hier plaats.

Bij mijn zoon lijkt het autisme, hoe ouder hij wordt, steeds meer op de voorgrond komen te staan.
Waar zijn kleuterjuf er weinig aan merkte kan je er nu niet omheen. L. is een jongen die vooral thuis alles eruit gooit. Dus van kleins af aan gedraagt hij zich op andere plekken voorbeeldig en thuis flipt hij de pan uit.
Toen lockdown 1 begon is hij een tijdje gestopt met praten en verergerde zijn gedrag. Veel bang, boos etc. Vanuit accare kwam er geen hulp want corona is er nu eenmaal. We moesten er maar mee dealen. Gelukkig zijn we toen vanuit de bso (bij een expertisecentrum maar andere organisatie) enigszins begeleid voor zover dat kon/mocht. Elke dag gebeld door zijn pb'er. Veel meer kon niet want de bso was toen dicht en de indicatie voor behandeling ligt bij Accare. De bso gaat hij heen via een zin-indicatie, maar dat is geen behandeling.
Enfin, ondertussen werd er bij Accare flink gewisseld in psychiaters en regiebehandelaars.
Heel 2020 is grillig verlopen met mijn zoon. Hij heeft veel structuur nodig, met lockdowns en verkoudheidsbomen valt dat niet mee. Zoon is heel angstig qua aanleg, de corona-angst is flink aanwezig.
Ik heb destijds de psychiater gemaild hoe slecht het ging (want terugbelverzoeken deed ze niks mee, er werd iig niet op gereageerd). Tot op de dag van vandaag geen reactie op gehad. Er is een tijdje geen regiebehandelaar geweest, terwijl het met zoon steeds slechter ging. Veel boos en agressief. Mijn dochter is bang als L. boos is. L. gooit met alles wat los en vast zit, stoelen, toetsenbord, bankkussens, maakt niet uit. Ik zie ook zijn eigen onmacht hierin. Die jongen heeft hulp nodig want de wereld gaat veel te snel voor hem, corona is daarbij te ongrijpbaar. En ook qua leeftijd, hij is 10, zijn lichaam veranderd (schaamhaar, okselzweet en hormonen), hij is zelf sociaal-emotioneel op kleuterniveau.
Hij werd steeds vaker boos. Gesproken met de orthopedagoog van de bso aangezien er vanuit accare niks gebeurde.
Toen kreeg ik een brief dat er nieuwe regiebehandelaren waren. Heb toen verteld wat er allemaal speelde en dat we echt dringend hulp nodig hebben. Dit was afgelopen december.
Eerst gekeken naar de medicatie maar dit helpt niet voldoende. En ondertussen loop ik op mn tenen, ben echt bekaf. Doordat zoon vaak niet naar school durfde ben ik mn baan al verloren en fulltime thuis zitten helpt niet mee.
Vervolgens weer in gesprek met de regiebehandelaren. Heb heel expliciet gezegd dat ik ouderbegeleiding wil en dat L. ook iets nodig heeft. Die jongen is gewoon overbelast en ontzettend labiel. Hun advies was (terwijl ze L nog nooit gezien of gesproken hebben) om hem uit huis te laten plaatsen. In het verleden hebben we nl al ipg en speltherapie gehad. Maar toen was L een stuk jonger. Vind ik echt anders dan nu.
Ben hier dus boos om geworden, het is veel te kort door de bocht en het is geen hulp, het is het probleem verschuiven. Ik heb bij de gemeente gevraagd of de indicatie voor behandeling naar dezelfde organisatie als bso mag. Dan hebben we alles onder 1 dak en vanuit bso hebben ze aangegeven dat zij het nog wel zien zitten om hulp te bieden.
Vanuit de gemeente komt er nu eerst een mdo. Accare moet hier ook een bijdrage aan leveren.

Zij gooien het er nu op dat hun behandeling niet aansluit bij onze behoefte. Klopt wel maar behandeling is potverdikke al 3 jaar geleden. Er is nu niks nada nul geprobeerd en nog steeds nemen ze hier geen verantwoording voor.
De problemen worden op mij geschoven. "Moeder kan het niet aan"/" Moeder loopt op haar tenen"/" Moeder kan de veiligheid niet garanderen". Het klopt in zekere zin, maar het is niet iemand zn schuld. L ontwikkeld zich grillig en ondanks meerdere keren vragen om hulp is er nog steeds niks. Veeg me op. Ik zit dr best een beetje doorheen.

Ondertussen is vorige week iemand overleden die ik ken van vroeger. Haar zus was mijn bff, maar veel gebeurd in dat gezin. Toen ouders vroeger uit elkaar gingen werd de beerput van ellende open getrokken. Vader een narcist, moeder alcoholist. Ik ben daar ruim 10 jaar dagelijks over de vloer gekomen (onze ouders waren ook bevriend) en had er nooit iets van gemerkt. Naar buiten toe waren ze een modelgezin. Ivm privacy kan ik er niet teveel over zeggen. Vorig weekend overleed M. dus aan een hersentumor. M is de enige van het gezin die goed terecht is gekomen, die gebroken heeft met haar vader (moeder is jaren terug overleden aan de gevolgen van alcoholmisbruik) etc. Ik heb sinds kort contact met haar familie waar ze sinds haar 16e bij hoorde. zij kennen M alleen vanaf dat ze in hun dorp kwam wonen (kort voor moeder overleed), ik ken M alleen van daarvoor. Beetje vaag verhaal, ik weet het. Haar overlijden roept gewoon heel veel op van vroeger. Ingewikkeld allemaal.

Naja, dit is dus mijn verhaal. Ik wacht het mdo af, maar ik mag toch hopen dat we nu heel snel hulp krijgen rondom zoon, ik vraag er al zolang om. En als er niks komt gaat het een keer escaleren. Dan pakt hij een mes als hij boos is, of hij vliegt door de glazen wand heen boven, weet ik veel. Als er op tijd effectieve hulp en begeleiding komt kunnen we escalatie voor zijn. Ik wil nog wel even benadrukken dat er in dit hele verhaal geen sprake is van ots, voogdij of what so ever. Het is echt wel duidelijk dat dit komt door de mcdd/ass van zoon. Als alleenstaande moeder (En dan heb ik zelf pdd-nos) is het zwaar om dit alles te dragen.