Mijn dochter(6) is een ontzettende schat. Ook met haar broertje(1,5) bedoeld ze het allemaal ontzettend lief, maar ondertussen word ik er af en toe wel knettergek van.

Vanmiddag bijvoorbeeld. De jongste wou buitenspelen, prima. Hij gaat meteen leuk met een schepje in de weer. Alleen kan hij zo wel een half uur zoet zijn. Dochter wou ook naar buiten, maar die begint zich er meteen mee te 'bemoeien'.
"N. Wil je misschien bij de zandbak spelen? Kom maar."
"N. Wil je met je zus in het huisje?"
"O, je wil op het stoeltje. Kom maar." En tilt hem op het stoeltje
"Wil je weer van het stoeltje?" Tilt hem er weer vanaf
"N. kom maar, dan gaan we op de bank."

Nou jullie snappen het idee. Zo gaat het dus de hele tijd. En N. die vind het voor een deel wel goed, maar op een gegeven moment begint hij er ook genoeg van te krijgen. Geeft dat ook aan door te gaan jammeren, maar daar let ze totaal niet op. Ondertussen roep ik ook al een paar keer. "Laat N. eens staan!" "N. kan zelf lopen." "Laat N. maar even met rust. Ga maar even zelf spelen." Maar het lijkt wel gewoon allemaal niet door te dringen.
Gevolg: N. is er klaar mee en komt naar binnen toe en gaat huilend aan mijn been hangen. Vervolgens doet ze dan nog weer allemaal pogingen om hem op te vrolijken, maar daar word hij eigenlijk alleen maar bozer van. Ze bedoeld het allemaal echt lief, maar het enige wat ik denk is LAAT HEM EENS MET RUST!

Herkennen jullie dit en hoe gaan jullie ermee om? Want op dit moment ben ik gewoon de halve middag politieagent aan het spelen.

Ik denk dat dat er gewoon een beetje bij hoort. Ik laat mijn kinderen 3,5 en 1 het eigenlijk een beetje zelf uitzoeken de jongste laat wel van zich horen als hij het er niet mee eens is.🙈

Ik denk dat we vooral moeten oppassen om niet te snel in te grijpen. (hoe gek dat ook klinkt)

    Ysabella
    Ik begrijp wat je bedoeld en daar heb je misschien ook wel een punt, alleen ze walst gewoon constant over hem heen. En ja hij gilt wel, maar daar let ze dus totaal niet op.
    Daarbij vind ik het soms ook gewoon gevaarlijk. Ze tilt hem helemaal op, maar binnenkort slaat ze nog een keer achterover met hem.

    Het zit me eigenlijk ook gewoon dwars dat de buurvrouw pas voorzichtig aangegeven heeft dat we erg veel lawaai maken. En ik snap ook best wel dat ze niet constant op dat gegil zit te wachten. Overigens ook niet op mijn geroep.

        • [verwijderd]

        • Bericht #4
        • Bijgewerkt

        Consequentie hangen aan haar gedrag. Als broertje aangeeft niet meer te willen en zij negeert dat dan krijgt ze straf. Grenzen respecteren is belangrijk, en ik kan me voorstellen dat het lastig is om te zien als de persoon kleiner is dan jij en nog niet goed kan praten. Dus dat moet ze leren 🙂

        Mamabeertje ik begrijp jouw kant ook zeker hoor! Het is ook gewoon lastig.

        Ik zou ipv roepen dat iets niet mag erheen gaan, oogcontact maken en vragen ‘ je broertje gilt, weet je ook waardoor hij gilt?’ En als ze ja of nee zegt zou ik daar op verder borduren. Als mijn zoon de kont in de krib gooit draai ik de vraag gewoon om ‘ zou jij het leuk vinden als Z ... van je afpakt?’ (Of vul maar wat in)
        Ik zeg in het beginsel niet dat iets niet mag, 9 van de 10 keer zegt hij (doordat hij er dus zelf over na denkt)‘ mama dat was niet zo slim van mij’

        Overigens is hier de regel : in de tuin gillen is direct naar binnen en 2 minuten op de mat in de gang staan. En dan bedoel ik niet dat hij niet mag gillen van plezier want dat vind ik anders.

          Mamabeertje Je zou de speeltijd ook op kunnen delen. Dus bijv half uurtje samen spelen en een half uurtje alleen. Of zoiets. En dan met een kookwekker werken.

            Lastig he, hier is dat E icm C 😖 ze bedoelen het zo lief maar het is irritant 😅

            Ik haal ze dan wel eens uit elkaar. En ik zeg ook regelmatig jij bent niet de mama broertje mag zelf bepalen. Of ik stel een tijdelijk bemoei verbod in. (Nee je mag nu niet met broertje spelen je moet zelf spelen) als niets meer helpt ga ik meestal maar naar de speeltuin ofzo dan heeft iets anders weer even haar interesse. Maar ik kan me er ook mateloos aan ergeren net als iets afpakken en dan bewust hoog houden zodat hij er niet bij kan. Ze snapt het niet maar vind het pestgedrag dus dat is na 1x waarschuwen ook snel klaar want ik pak het terug en dan mag ze even afkoelen op de gang (bijna nooit nodig want ze weet de consequentie dus geeft het vaak snel terug als ik t zeg)

              Mamabeertje Daarbij vind ik het soms ook gewoon gevaarlijk. Ze tilt hem helemaal op, maar binnenkort slaat ze nog een keer achterover met hem.

              Zo herkenbaar, ik roep ook regelmatig: 'Niet met je zusje slepen!'. Ze tilt haar zo helemaal op, met nog een stuk minder leeftijdsverschil dan bij jou (4 en 2).

              Ik denk dat ik voor de afleidingstactiek zou gaan. Dus als je zoontje lekker buitenspeelt, dat je je dochter binnen wat te doen geeft. En verder vrees ik toch ook deels accepteren dat het nu eenmaal zo gaat. Wat lastig dat je buurvrouw overlast ervaart, daar zou ik ook onzeker over worden. Gelukkig schreeuwen de buurkinderen hier minstens zo hard als die van ons😅

                Elsie89 als niets meer helpt ga ik meestal maar naar de speeltuin ofzo dan heeft iets anders weer even haar interesse.

                Daar wil ze heel graag met hem rondlopen en met hem van de glijbaan 😂

                    Mamabeertje mmm dat helpt dan ook niks. Hier is een kabelbaan en die vind ze fantastisch en daar kan broertje niet op dus tot hij dat wel kan is het een uitkomst.

                        In elk geval toch wel fijn dat het herkenbaar is.
                        @Ysabella Er zelf over na laten denken vind ik een goede. Doe ik ook weleens, maar moet ik denk ik toch vaker herhalen. Ik denk dat ik soms te hoge verwachtingen heb in de zin van dat ik denk, dat weet je nu toch wel.

                        De rest natuurlijk ook bedankt. Het is ook fijn om gewoon even te kunnen spuien.

                        Elsie89
                        Oh, goeie!
                        Een paar km verderop is een grote speeltuin mét kabelbaan en ook wat dingen voor kleintjes. Misschien moet ik daar weer eens heen gaan.

                          Ah lastig, en herkenbaar. Dochter (bijna 4) is ook geobsedeerd door dr broertje soms. Kan heel schattig zijn, maar ook vreselijk vermoeiend. Zoontje is nu net twee en kan iets beter aangeven als hij iets niet wil ("Stop hou op, vind ik niet leuk!" hoorde ik laatst opeens 😂 ) en ik blijf tegen dochter herhalen dat als M. dat zegt (of vergelijkbaar) ze hem moet laten, in de hoop dat het ooit beklijft haha. Ik verbind er geen straf aan, want het is immers niet uit kwaaiigheid, maar blijf (zoveel mogelijk rustig) benoemen. Andersom gebeurt het inmiddels ook vaker dat M. haar “lastig valt” dus dat helpt wel in verduidelijken hoe het voelt als iemand iets doet wat je niet wil. En verder probeer ik ze het ook zoveel mogelijk zelf uit te laten zoeken, binnen de grenzen van de redelijkheid (zoontje wil nog wel eens gaan slaan...). Lukt het echt niet samen dan moeten ze van mij ieder iets anders gaan doen.

                          Lastig als je de buurvrouw er over hoort. Schreeuwen betekent hier ook naar binnen, anderzijds hoort het er in zekere mate ook een beetje bij.

                          Lastig lijkt me dat! Hier zijn ze 9, 6 en 3 (bijna 4), maar de jongste heeft genoeg haar op haar tanden als ze het ergens niet mee eens is. Toen ze nog kleiner waren, moest ik ook weleens tussenkomen. Ik zou ook proberen een consequentie te koppelen aan het gedrag (als je broertje niet met rust laat naar binnen). Kan ze zichzelf goed vermaken?

                            Nescio
                            Zelf vermaken vind ze soms wel lastig. Ze is de oudste en speelt ook vaak samen met haar andere broertje (4). Als die een keer wat anders wil gaan doen loopt ze er vaak wat verloren bij. Dan is het algauw 'mag ik tv/tablet?' Dat wil ik juist wat minder.
                            Puzzelen vind ze wel heel leuk, dus dat is ze uiteindelijk gaan doen gisteren.

                              Ik zou overigens ook vooral gaan zitten op belonen van gewenst gedrag. Dus haar complimenten geven op het moment dat het goed gaat en ze de grenzen van haar broertje wel respecteert. Hoeft geen fanfare bij maar gewoon een simpele “ik zie dat je luistert als ... aangeeft dat hij even alleen wil spelen. Fijn dat je daar gehoor aan geeft.” Een glimlach is soms ook genoeg overigens. Vind dat zelf soms lastig maar als ik het doe voel ik me ook minder politieagent en ik zie dochter er van groeien.

                              Hier is het ook heel vaak, blijf van je broertje af! Je hoort hem gillen dus hij vindt het niet leuk. Het gaat vast wel een keer komen dat kleine meid hem dan met rust laat. Als hij van zich af gaat meppen ofzo😅

                              Haha heel herkenbaar. Mijn kinderen schelen niet zo veel in leeftijd (1 jaar en 9 maanden) en mijn dochter bedoelde het ook altijd zo lief. Stond ze om 6.00 uur naast zijn bed om hem wakker te maken om te spelen 🙈 Vaak begreep ze het ook écht niet (was ze ook gewoon niet oud genoeg voor). Pas toen zoon wat ouder werd kwam de boodschap aan; jongetjes gaan namelijk nog wel eens slaan en schoppen als het ze niet zint 🤦‍♀️

                              Denk wel dat jou dochter met 6 jaar moet begrijpen dat haar broertje ook wel eens zelf mag spelen en zij ook. Gaat ze zich steeds met hem bemoeien terwijl hij lekker met een schep aan het rommelen is en je haar al gewaarschuwd hebt? Dan mag ze even binnen gaan spelen.

                              (Bemoeien is hier met 10 en 11 jaar nog steeds. Hoe vaak ik niet zeg "hij heeft al een moeder" 🙄)

                              © 2021 Alles voor de Kids.

                              Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer