Onze jongste zoon (6) zat vandaag bij mij op schoot. Ik had mijn handen toevallig met de palmen naar boven liggen. Dus hij begint een soort handjeklap te doen. Maar omdat hij nu dus op schoot zat (en niet tegenover me stond) lag zijn linkerhand op mijn linkerhand en rechts op rechts. Dus... onze duimen zaten ineens niet meer aan dezelfde kant. Grote verwarring en pret. Want hoe kan dat nou?. Dus ik riep spontaan uit "Oh nee, jouw handen zijn gedraaid. Of zijn het de mijne? Nee, volgens mij de jouwe! Wacht, probeer het eens bij je broer!
Zoon van 9 snapte natuurlijk precies wat er aan de hand was, dus die zorgde wel dat hij achter zijn broertje ging staan en hetzelfde trucje uithaalde. Dus weer zaten die duimen andersom! Waarop de jongste het ook nog bij papa ging proberen en de oudste en ik ook onze handen op elkaar legden, maar gedraaid zodat het bij ons wèl klopte.
Onze jongste is echt een volle minuut in de overtuiging geweest dat zijn handen verkeerd op zaten 🤣 Toen had hij door wat we deden. Hij heeft echt in een deuk gelegen! We hebben er echt een hoop lol om gehad.
(Bij onze oudste hadden we dit trouwens niet kunnen doen, die zou eerst in paniek raken en daarna boos worden. Maar de jongste is een vrolijke flierefluiter. Echt zo'n opgewekte boef die overal wel om kan lachen, dus daar kun je dit soort geintjes gewoon mee uithalen.)
Wanneer heb jij voor het laatst gelachen met en om je kind?
