• [verwijderd]

Misschien hebben jullie tips want ik word er best een beetje moedeloos van🙈

Dochter is 3 jaar en een echte peuterpuber. Ze kan heel lief zijn, maar alleen als ze alleen thuis is en haar gangetje kan gaan. Laatste jaar zijn haar broers veel thuis en dat is geen goede combinatie.

Ze is zoveel boos. Eigenlijk de hele dag en overal. Ik weet dat het erbij hoort maar ik heb er niet altijd evenveel geduld voor.

Hoe gaan jullie ermee om? Soms laat ik haar op haar eigen kamer spelen en dat gaat wel goed. Maar ze komt vaak wel snel weer beneden. En dan komt de volgende driftbui weer.

Bedankt alvast😄

Merk je wanneer er zo’n bui aankomt en wanneer dat precies is? Misschien raakt ze wel overprikkeld en heeft het niet zoveel te maken met een peuterpuber zijn. Aangezien het pas begonnen is toen iedereen thuis moest blijven vanwege Corona.

Wat hier helpt is pas praten nadat alles weer rustig is en N geeft het nu ook zelf aan ‘ mijn hoofd is vol’. En dan weet ik dat er een bui aankomt en dat ik erop moet anticiperen. Het is denk ik een beetje schipperen in soms duidelijk zijn ; tot hier en niet verder en op momenten het even laten gaan. Maar vooral blijven benoemen dat je ziet dat ze verdrietig/boos/teleurgesteld is. Erkennen is hier bijna altijd de sleutel.

    • [verwijderd]

    • Bijgewerkt

    Ysabella nee dat merk je niet echt. Eigenlijk is het gewoon de hele dag door met rustige half uurtjes tussendoor 😄

    Ze heeft het al vanaf dat ze anderhalf is, dus het is niet alleen doordat de jongens thuis zijn. Dat verergerd het alleen wel.

    Ik laat haar ook wel eens een poosje op haar kamer spelen als ze steeds boos is en dat helpt even. En vaak knuffelen we na een boze bui even samen.

    Qua prikkels, het kan er best mee te maken hebben. Ze gaat soms ook wel uit zichzelf naar boven als ze het druk vind.
    Ze heeft ook een broer die moeite heeft met prikkels dus het zou niet gek zijn😄

    Alleen kan ik er zo weinig mee. De jongens zijn nu eenmaal veel thuis de laatste tijd en we wonen niet groot.