LilyMilie Ook vinden de meeste mensen het fijn om ergens bij te horen. Dat hoeft geen religie te zijn maar dat voldoet vaak wel aan de behoefte. Voel jij dat ook zo?
Ik heb eigenlijk al een gemeenschap om mij heen, waar ik bij hoor. Voor mij is wat ik nu heb meer dan voldoende. Of ik het nodig heb? Ik denk het wel in een bepaalde zin, maar in de vorm van vrienden, dorpsgenoten, collega’s, sportmaatjes etc. is voor mij ruim voldoende om aan deze behoefte te voldoen.
LilyMilie Ik voelde me heel erg verbonden met het christendom. Het gaf mij veel waarde en veel voldoening. Het gaf me ook een veilig gevoel en een gevoel van belonging. Zinsgeving.
Dit heb ik überhaupt nooit zo ervaren. Waarschijnlijk ook, omdat wij toch nergens welkom waren als de kinderen van gescheiden ouders. Ik mocht op een gegeven moment wel met mijn oma mee naar de kerk, maar ik vond er al vanaf jonge leeftijd geen fluit aan. Het was saai, je kreeg een harde kont van die banken en ik moest veel te lang stil zitten. De kindernevendienst was nog wel te doen, totdat ik met het kersttoneelstuk ‘de rode kerstbal’ moest spelen, omdat ik toch al dik was. Daarna ben ik in staking gegaan. Het hele geloof in mijn jeugd ging over angst, schuld, zonden, hel en verdoemenis. Het had weinig met liefde, compassie en empathie te maken. Er valt voor mij ook weinig te missen.
LilyMilie Ik heb dat verlies best moeten rouwen.
Voor jou was het wel echt een gemis in de zin dat je iets bent verloren. Hoe ben je uiteindelijk tot de keuze gekomen dat je niet meer gelooft? Werd dat door je familie geaccepteerd?
