Zou jij willen weten of je man is vreemdgegaan?

CrazyCatLady Jeetje wat een mega asshole ding om te doen ook weer

[verwijderd] Zou je de bovenste twee quotes van mij weg willen halen? Die haal ik morgen of zo weer weg. Vind het nu niet erg als mensen het lezen maar wil het niet online laten staan.

Op de inhoud ga ik morgen even in

iMoeder Ga ik doen!

Ik zit nu in een relatie waarbij we nog bij elkaar zijn voor de kinderen. En dat is wat mij betreft niet hoe het moet blijven, we zijn in therapie, ik doe mijn best. Maar als we geen kinderen zouden hebben, zou ik allang weg zijn. Dus wat dat betreft zijn we bij elkaar vanwege de kinderen.
Het helpt niet dat ik de scheiding van mijn ouders prima vond, maar ik zelf toch hoop op een andere uitkomst. Ik vind het pijnlijk om te zien dat degene die moeite heeft gedaan niet degene is die een nieuwe liefdevolle relatie heeft gekregen. Ik vind dat moeilijk.
Het lastige is dat we zo lang op overlevingsstand hebben gestaan ivm alle gedoe omtrent de kinderen, de depressie van maxi, de woede van midi, de matheid van mini ivm alle issues omtrent school. Het gaat nu eindelijk beter met ze en ik vind het wel heel lastig om ze dan weer overhoop te schoppen. Dus ik maak momenteel nog de keuze om ervoor te vechten. Maar het is een dun draadje.
Ik denk dat veel mensen die bij elkaar blijven voor de kinderen oprecht hopen dat ze de goede keuze maken. En ik geloof ook wel dat veel onderschatten hoeveel de kinderen ervan meekrijgen. Maar juist in die gevallen waar het niet overduidelijk zwart-wit is, is kiezen ook gewoon kiezen tussen twee kwaden.

[verwijderd] Als de sfeer om de snijden is thuis, of gewoon totaal numb en liefdeloos, voor langere periode, en ten koste van het overal geluk.. waarom zou bij elkaar blijven dan beter zijn? Omdat je ooit belooft hebt samen te blijven? Is die belofte dan belangrijker dan een (emotioneel) veilig thuis voor je kinderen?
Misschien dat schaamte (voor oordelen van anderen, of vanuit religie) , en de angst voor het ni

Dit was bij ons thuis het geval. Mijn ouders zijn bij elkaar gebleven voor de kinderen, en dat was verschrikkelijk. Hun frustraties reageerden ze ook vooral op mij af, beiden kanten. Emotioneel vanuit mijn moeder, fysiek vanuit mijn vader.
Een paar maanden nadat ik het huis uit ben gegaan is de bom gebarsten en zijn ze gescheiden. Dat is ook heel heftig verlopen, vooral voor mijn broertje en ik. Ik ben toen geëmigreerd, mijn broertje is aan de drugs gegaan.
Fun times
Maar ruim 10 jaar aan opgekropte wrok kwam er uit, en wij waren inmiddels 'volwassen', dus werden niet meer 'beschermd'. Van mijn vader kreeg ik gezeik over hoe hij altijd gedacht heeft dat ze toen ik op de basisschool zat mijn moeder vreemd ging, van mijn moeder kreeg ik gezeik dat ze altijd een hekel heeft gehad aan zijn familie. Ik kreeg complete mappen met alle financiën onder mijn ogen, want ik was er oud genoeg voor. Je moeder heeft geld gejat, je vader heeft het verbruidt..
Terwijl dat allemaal voorkomen had kunnen worden als ze 10 jaar eerder de stekker eruit hadden getrokken en hun irritaties/frustraties/woede niet hadden onderdrukt.
Maar dat kon niet, want buitenwereld. Gescheiden ouders zijn een schande. Alleenstaande, of nog erger, werkende moeders, de horror. Ik herinner me het oordelen over mijn vriendinnetje nog zó goed, alsof die ouders duivelaanbidders waren dat ze hun kinderen zo lieten opgroeien. Die vader woonde maar liefst in een andere wijk van de stad!! De kinderen moesten overblijven omdat die moeder haar carrière belangrijker vond dan lunch verzorgen voor de kinderen!

Mijn moeder kan ook echt niet alleen zijn. Die heeft een man nodig die voor haar zorgt, dus die duikt eens in de zo veel tijd weer relatieplanet op en filtert op het mooiste huis en het juiste pensioenplan van de beschikbare mannen, en dan gaat ze daar weer een paar jaar wonen.
Toen ik mijn vriend leerde kennen vond ze hem ook niet goed genoeg, want hij had geen koophuis, en ik moest maar een rijkere man zoeken. Dat is voor ons inmiddels een running gag geworden: mijn moeder mag mij niet, maar heeft hem al afgewezen zonder hem ooit te ontmoeten. Dat geeft wel aan dat wij bij elkaar horen

[verwijderd] Nee want de periode dat ze ongelukkig was was tijdelijk

Ik denk dat dit ook wel heel belangrijk is. Iedere relatie heeft periodes die slechter zijn, en in dat geval ben ik het ook volledig met je eens dat bij de eerste scheet 'voor jezelf kiezen', complete bullshit is. Er is niks mis met een gezonde dosis doorzettingsvermogen, en ik denk ook dat je het aan jezelf/gezin verplicht bent om in ieder geval te kunnen zeggen dat je het oprecht geprobeerd hebt. En het is ook gewoon heel goed mogelijk dat je er daarna sterker uit komt samen, dus dat is alleen maar goed! Dat lijkt me ook het doel van een langdurige relatie, om samen te groeien.
Maar tegelijkertijd geloof ik ook dat dit wel in balans zal moeten blijven, en je ook eerlijk moet kunnen zeggen dat je het geprobeerd hebt, en het alsnog niet werkt. Er zijn grenzen. Blijf er geen 10 jaar in hangen. Maak de deadline niet afhankelijk van de 18e verjaardag van je kind.

Maar ook het besef dat het ook geen schande is, het is geen falen. Je wil niet weten hoe vaak ik hoor dat mensen in een slechte relatie blijven zitten, doodongelukkig zijn, maar 'ze willen geen alleenstaande moeder zijn'. Echt bitch, ik ben gelukkiger dan jij hoor, gebruik mijn leven niet als voorbeeld van het ergste wat er kan gebeuren alsjeblieft? Want terwijl jij jezelf weer hebt opgesloten onder de douche om te huilen over hoe eenzaam je bent in je huwelijk, zet ik voor de 21e keer Gilmore Girls aan vanaf mijn roze bank en er is geen hond die daar commentaar op heeft

Femkes dikke knuffel!!

iMoeder soort zoekt soort

Femkes Maar juist in die gevallen waar het niet overduidelijk zwart-wit is, is kiezen ook gewoon kiezen tussen twee kwaden.

Dit denk ik ook.

Ook kan je binnen een gezin verschillende reacties krijgen op eenzelfde situatie. Het ene kind kan er prima mee omgaan, het andere kind raakt beschadigd, weer een ander kind zou het aankunnen maar het komt net verkeerd uit door persoonlijke situaties en ontwikkelingen waardoor het worstelt, en het 4e kind zit daar weer ergens tussen maar trekt er bijv weer heel andere lessen uit voor zichzelf.

Als ik kijk naar mijn eigen gezin; ik denk dat het prima mogelijk is dat mijn zussen en broers anders zouden reageren dan ik op een scheiding. En tussen hen zouden ook weer verschillen zitten. Simpelweg omdat onze karakters, levensfasen, externe situaties en innerlijke ontwikkelingen anders zijn van elkaar.

Dus inderdaad, waar doe je goed aan? Ik denk dat het sowieso onmogelijk oordelen is van buitenaf, maar globaal gezien is het inderdaad in sommige gevallen kiezen tussen twee kwaden. Een zwart-witte situatie zou bijna makkelijker zijn misschien omdat er een duidelijke oorzaak en reden is om te scheiden. (wil ik niet te hard over oordelen hoor dus ik zeg het voorzichtig.)
Voor iedereen is het 100% beter om niet in een huis te wonen waar er sprake is van huiselijk geweld.
Maar is het 100% beter voor iedereen om niet in een huis te wonen waar er voor lange periode weinig liefde is tussen de ouders? Voor sommigen wel, voor anderen niet. 5 gezinsleden, mogelijk 5 verschillende behoeften daarin. Ik kan me voorstellen dat iemand ervoor kiest om te blijven zitten voor nu.

Sterkte trouwens, en een knuffel Ik hoop dat er snel verbetering komt in jullie situatie. Linksom of rechtom.

CrazyCatLady

Jeetje jouw ouders zijn wel echt eh... chaos. En oordelen over anderen terwijl ze zelf in een super slechte relatie zaten, èn uiteindelijk alsnog zijn gaan scheiden. Hoe dik is die plank voor hun kop? Ik gok een meter of 2?
En ook: schande en schaamte over scheiden maar totaal een schaamte en schande voelen over hun houding, instelling, oordelen en acties tegenover hun eigen kinderen. Hoe kan dat? Waar komt dat vandaan? Hoe is dat mogelijk? Onvoorstelbaar.

CrazyCatLady Ik denk dat dit ook wel heel belangrijk is. Iedere relatie heeft periodes die slechter zijn, en in dat geval ben ik het ook volledig met je eens dat bij de eerste scheet 'voor jezelf kiezen', complete bullshit is. Er is niks mis met een gezonde dosis doorzettingsvermogen, en ik denk ook dat je het aan jezelf/gezin verplicht bent om in ieder geval te kunnen zeggen dat je het oprecht geprobeerd hebt. En het is ook gewoon heel goed mogelijk dat je er daarna sterker uit komt samen, dus dat is alleen maar goed! Dat lijkt me ook het doel van een langdurige relatie, om samen te groeien.
Maar tegelijkertijd geloof ik ook dat dit wel in balans zal moeten blijven, en je ook eerlijk moet kunnen zeggen dat je het geprobeerd hebt, en het alsnog niet werkt. Er zijn grenzen. Blijf er geen 10 jaar in hangen. Maak de deadline niet afhankelijk van de 18e verjaardag van je kind.

Helemaal mee eens ja.

CrazyCatLady Maar ook het besef dat het ook geen schande is, het is geen falen. Je wil niet weten hoe vaak ik hoor dat mensen in een slechte relatie blijven zitten, doodongelukkig zijn, maar 'ze willen geen alleenstaande moeder zijn'. Echt bitch, ik ben gelukkiger dan jij hoor, gebruik mijn leven niet als voorbeeld van het ergste wat er kan gebeuren alsjeblieft? Want terwijl jij jezelf weer hebt opgesloten onder de douche om te huilen over hoe eenzaam je bent in je huwelijk, zet ik voor de 21e keer Gilmore Girls aan vanaf mijn roze bank en er is geen hond die daar commentaar op heeft

Daar zit dan gewoon zoveel onzekerheid in. Onzeker over zichzelf, over hun kunnen, onzeker over hun positie in de maatschappij, binnen hun community (religie, de buurt, (groeps)cultuur). Als je meer geeft om wat anderen van je denken dan om het geluk van jezelf, en het geluk van je kinderen, dan is dat gewoon een hele verdrietige situatie. Als je niet gelooft dat je jezelf gelukkig kan maken maar dat je daarvoor mannetje + vrouwtje + 1 huisje nodig hebt dan is dat gewoon heel sneu. Als buitenstaander voel ik daar eigenlijk vooral medelijden om. ...Maar zou ik in hun 'afreageer-vuurlinie' liggen zoals jij ligt dan zou ik daar denk ik afkeurender op reageren dan nu met medelijden hoor
Tegen een alleenstaande moeder zeggen dat je liever in een kut relatie zit dan zijn wat zij zijn is gewoon van de pot gerukt. Zegt niets over jou maar alles over hun eigen lijden.

Femkes wat een moeilijke situatie . Dikke knuffel

Femkes wat een rotsituatie zeg, sterkte.

[verwijderd] Ik vind dat snel uit elkaar gaan dus een vooroordeel. Het is super zwaar en moeilijk proces, daar kiezen mensen (zeker vrouwen) echt niet zomaar voor. Ik ken niemand die met kinderen uit elkaar gegaan is ‘voor een scheet’. Dat mensen je niet het hele verhaal willen vertellen is tot daar aan toe. Ik heb mijzelf ook niet verdedigd of uitgelegd. Sommige dingen die al jarenlang scheef lopen kun je heel moeilijk uitleggen, en daarbij, ik wilde dat ook helemaal niet. Als iemand dan aanneemt dat je zeker voor kleine onzin dingetjes uit elkaar gegaan bent. Nou ja, dat is dan maar zo. Maar ik vind dat wel een rare aanname dan.

CrazyCatLady Mijn moeder kan ook echt niet alleen zijn. Die heeft een man nodig die voor haar zorgt, dus die duikt eens in de zo veel tijd weer relatieplanet op en filtert op het mooiste huis en het juiste pensioenplan van de beschikbare mannen, en dan gaat ze daar weer een paar jaar wonen.

Op zich is dit best een slimme tactiek. Waarom kom ik daar nou nooit op, zulke dingen.

Femkes Sterkte. Dat lijkt me inderdaad een hele moeilijke beslissing. Ik vond het zetten van de stap al heel moeilijk. Terwijl je zou zeggen dat het toch overduidelijk was. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat het heel rot is als je onder die omstandigheden een beslissing moet maken en inderdaad niet weet waar je goed aan doet.

iMoeder
Bij deze?

iMoeder Ik zeg niet sneller, ik zeg (voorzichtig) makkelijker. En ik zeg ook niet elke scheet, ik heb het juist over zwart-witte situaties waarbij er bijvoorbeeld sprake is van huiselijk geweld waarbij de situatie zijn eigen zwaarte draagt.
Volgens mij waren we wel uit het zwart-witte veroordelende denken in dit gesprek en staat iedereen er wat genuanceerd in mbt keuzes om te scheiden of te blijven, het effect daarvan en de (voor)oordelen van anderen daarover. Ik doe geen aannames over jou of iemand hier, juist totaal niet.