CrazyCatLady Mijn moeder kan ook echt niet alleen zijn. Die heeft een man nodig die voor haar zorgt, dus die duikt eens in de zo veel tijd weer relatieplanet op en filtert op het mooiste huis en het juiste pensioenplan van de beschikbare mannen, en dan gaat ze daar weer een paar jaar wonen.
Op zich is dit best een slimme tactiek. Waarom kom ik daar nou nooit op, zulke dingen. 
Femkes Sterkte. Dat lijkt me inderdaad een hele moeilijke beslissing. Ik vond het zetten van de stap al heel moeilijk. Terwijl je zou zeggen dat het toch overduidelijk was. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat het heel rot is als je onder die omstandigheden een beslissing moet maken en inderdaad niet weet waar je goed aan doet.
iMoeder 
Bij deze? 
iMoeder ik ben absoluut eens met wat je zegt. Ik denk echter wel dat mensen snel roepen (vooral anoniem online) dat als hun partner dit en dat zou doen, ze uit elkaar zouden gaan. Dan gaat het om situaties zoals hij zet nooit het vuilnis buiten of een partner maakt een misstap na een 30 jaar goed huwelijk zonder verdere noemenswaardige problemen of twijfels. Half internet vindt dat je hem zonder pardon direct de deur uit moet schoppen, want dat zouden zij ook doen. Ik denk dat dit in de praktijk helemaal niet zo gaat en dat het vooral makkelijk roepen is als je er zonder emotie naar kijkt en het niet over jou gaat.
iMoeder Ik zeg niet sneller, ik zeg (voorzichtig) makkelijker. En ik zeg ook niet elke scheet, ik heb het juist over zwart-witte situaties waarbij er bijvoorbeeld sprake is van huiselijk geweld waarbij de situatie zijn eigen zwaarte draagt.
Volgens mij waren we wel uit het zwart-witte veroordelende denken in dit gesprek en staat iedereen er wat genuanceerd in mbt keuzes om te scheiden of te blijven, het effect daarvan en de (voor)oordelen van anderen daarover. Ik doe geen aannames over jou of iemand hier, juist totaal niet.
[verwijderd]
Volgens mij bedoelde iMoeder ook niet dat jij een aanname deed, maar de mensen die iets aannemen.
Trees Zo sta ik er ook in.
En veel is ook grootspraak van mensen. Ik ken niemand die om de eerste scheet is gescheiden. (of wel hoor maar dat weet ik niet natuurlijk). Daarom ook, ik neem dat soort uitspraken aan als een soort uit de bocht geschoten projectie van hun eigen pijn en ervaring met een slecht huwelijk. Ik kom ze persoonlijk niet veel tegen hoor, maar op het internet (niet hier) zijn ze in grote aantallen aanwezig. ZP kan er ook wat van, haha.
Bob_Ross Oh excuus. En gelukkig! Ik vatte de 'je' persoonlijk op omdat ik het had over 'makkelijker' en dat kan misschien vertaald worden naar 'sneller' maar ik zei niet sneller met opzet en voelde me verkeerd begrepen dus 
Of we in z'n algemeenheid spraken of over iemand hier persoonlijk was mij niet helemaal meer duidelijk.
CrazyCatLady Het is misschien ook het idee om alles alleen te moeten doen terwijl ze het met een halve zool van een partner al moeilijk vinden. Het is misschien moeilijk voorstellen hoe vrij je je kan voelen in je eentje en hoeveel makkelijker (op sommige gebieden) het is als je naast je kinderen niet ook nog een halve zool aan je hebt hangen waarvoor je op eieren moet lopen.
En zoveel mensen zijn ook zo bang om alleen te zijn. Liever een halve zool dan niemand. (wat ik totaal niet begrijp, maar ze zijn er)
En ik denk dat veel mensen nog met het idee lopen dat alleenstaande een schande is. Dat er iets mis met je is. Dat idee was in de generatie van mijn ouders nog wel meer een ding (hoewel ook al minder dan de generatie van mijn grootouders), maar onze generatie kijkt daar toch wel heel anders naar?
Alleen al om het feit dat we vrouwen niet meer zien als zwakke onwetende zieltjes die bescherming nodig hebben van een sterke man figuur.
Vrouwen worden zooooveel sneller veroordeeld voor hun situatie dan mannen voor eenzelfde situatie. Heel irritant. Praat met een single vader en zij krijgen denk ik echt niet dezelfde onzin te horen dan een single moeder.
[verwijderd] Dat idee was in de generatie van mijn ouders nog wel meer een ding
Mijn ouders woonden natuurlijk op de bible belt en mijn ouders zijn gescheiden in 1984. Dat was echt nog een groot schandaal. Je ‘mocht’ in die tijd alleen maar scheiden van tafel en bed ipv voor de wet. Dat mijn ouders gescheiden zijn, was ongeveer het beste wat ze ooit hebben gedaan voor hun kinderen. Mijn vader heeft weleens gezegd dat als hij niet weg gegaan was, dat hij haar vermoord zou hebben. Ik denk oprecht dat dit had kunnen gebeuren. Mijn vader kan doorslaan en heeft in zijn woede weleens iets gedaan, waardoor hij veroordeeld is voor poging tot doodslag en mijn moeder haalt je echt het bloed onder je nagels vandaan. Was dus geen goede match.
Het dorp had hier een andere mening over. Mijn moeder mocht niet meer in de kerk komen. We kregen elke week een cassettebandje van de dienst, maar we waren nergens meer welkom. Kinderen mochten niet meer met mij en zus spelen en de voorspelling was dat ik en mijn zus voor galg en rad zouden opgroeien. Mijn zus is door een meester op school zelfs geslagen, omdat ze het kind van ‘zondaars’ was. Mijn moeder werd echt met de nek aangekeken door iedereen. Ik snap nog steeds niet waarom ze in dat dorp is blijven wonen.
Trees My goodness.. 
Arme jullie.
Wat bezielt mensen (zo'n dorp / religie / cultuurshitding) om zo te kunnen denken. Ik ken de veroordeling ook vanuit mijn jeugd (streng christelijk opgevoed) maar zo ver als dat de kinderen met de nek werden aangekeken was niet zo heftig. Het gebeurde wel een beetje, maar dat ging meer sneaky dan overduidelijk weigering van speelafspraakjes.
Bijzonder dat je moeder daar is blijven wonen inderdaad. Woont ze er nog steeds?
[verwijderd] Vrouwen worden zooooveel sneller veroordeeld voor hun situatie dan mannen voor eenzelfde situatie. Heel irritant. Praat met een single vader en zij krijgen denk ik echt niet dezelfde onzin te horen dan een single moeder.
Oh breek me de bek niet open zeg.. er woont een alleenstaande vader bij ons in de flat, die wordt op handen gedragen door met name de oudere vrouwtjes hier. Want het is toch zo knap dat hij in zijn eentje voor de kinderen zorgt!!.
Dat er altijd een wietwalm om ze heen hangt waar je u tegen zegt en ze al 10 jaar geen haarborstel gezien hebben, tja. Om vervolgens in een adem door te gaan wanneer ga jij trouwen? Jouw kinderen hebben wel een rolmodel nodig hoor!
Ik denk dat ik er echt kapot van zou zijn als mijn partner vreemd zou gaan. Maar tegelijkertijd wat jullie ook benoemen: als je verder een goede relatie hebt en het was een eenmalige fout, zou je dan niet liever onwetend zijn?
Ik heb geen idee eerlijk gezegd, ik kan me het momenteel zó slecht voorstellen dat mijn vriend vreemd zou gaan, dat ik me dat scenario eigenlijk niet eens kan voorstellen. Misschien naïef.
En misschien nog erger: ik denk dat mijn vriend er meer angst voor heb dat ik vreemdga, dan andersom.
Zijn moeder is vreemdgegaan (hele ingewikkelde situatie, zodanig ingewikkeld dat ik zijn moeder eerlijk gezegd nog kan begrijpen ook. Dit ging om zo’n relatie waarbij ze niet uit elkaar konden en er tegelijkertijd absoluut geen verbetering meer zou komen. Wil niet zeggen dat er heel veel is misgegaan en dat er dingen anders aangepakt hadden moeten worden.) Mijn vriend heeft toen tijdelijk geen contact meer met zijn moeder gehad.
Vervolgens is zijn ex vreemdgegaan.
En zelf ben ik die ‘andere persoon’ geweest. Ik heb contact gehad met iemand die een relatie bleek te hebben. Ik was jong en ontzettend verliefd, hij voelde onbereikbaar. Hij voelde als een drug, als een rollercoaster. Toen ik er achter kwam dat hij een relatie had, heb ik mezelf op alle manieren voorgelogen dat hij die relatie zou verbreken. Dat is natuurlijk niet gebeurd. En op een dag zei hij nonchalant, zonder enige gêne, dat hij alleen maar contact met me zocht wanneer hij cocaïne had gebruikt. Ik zat in shock op de bank. Dat moment heeft me echt gebroken, en kort daarna heb ik alles van hem verwijderd en geblokkeerd. Wat deed dát pijn zeg.
Ik voel me nog steeds schuldig hierom, dat ik zo werd meegesleept door hem, terwijl het zó’n ontzettend foute jongen was. Maar heel soms schiet hij nog weleens door mijn hoofd, die intense spanning, de high wanneer ik een bericht kreeg… En tegelijkertijd weet ik dat dit geen liefde was, dit was een verslaving, en ik zou nooit en te nimmer gelukkig zijn geweest met hem.
Maar ik vind het nog wel echt bizar hoe makkelijk deze lul vreemdging. Zo makkelijk kan het dus gaan. Ik kan daar echt met mijn kop niet bij. En tegelijkertijd voel ik me soms zó schuldig dat ik die andere persoon ben geweest. En dan ben ik bang dat ik ook zo makkelijk zou kunnen vreemdgaan…
[verwijderd] ik heb heel lang weerzin /weerstand gevoeld tegen religie (of iig theïstische religies) en het wonen in een kleine gemeenschap. Nu realiseer ik mij dat dit niks met geloof te maken heeft, maar dat mensen het geloof gebruiken als excuus om zich als excuus als klootzakken te gedragen. Idem voor het wonen in een dorp. Ik hou helemaal niet van veel mensen en drukte om mij heen, maar als ik dit nooit van elkaar had kunnen loskoppelen, dan zou ik nu nog steeds in de stad wonen agv een stel bekrompen lui van vroeger. Het is een combinatie van cultuur, klootzakken en (gedeelde) geschiedenis waarom mensen zich toen zo gedroegen.
Ze woont er nog steeds. Ik heb er allerlei theorieën over, maar ik denk vooral angst voor het onbekenden. Een bekende shitomgeving is naar haar idee altijd beter dan niet weten waar je terecht komt. Ik denk niet dat ze dit zelf zo bewust beseft overigens.
CrazyCatLady Want het is toch zo knap dat hij in zijn eentje voor de kinderen zorgt!!.
CrazyCatLady wanneer ga jij trouwen? Jouw kinderen hebben wel een rolmodel nodig hoor!
Hier kan ik dus echt braakneigingen van krijgen 
. Hier word ik woest van.
Toen de meiden echt klein waren, werkten wij beiden parttime. Iedereen vond het toch zo knap van mijn man dat hij twee dagen per week op de kinderen paste en zijn carrière tijdelijk stop zette (serieus oppassen ook?!?). Van mij vonden ze het uiteraard nooit knap. Alsof mannen halve imbecielen zijn die geen luier kunnen verschonen en een zeer groot offer brengen als ze meer betrokken /aanwezig zijn bij hun kinderen ipv op kantoor zitten. Hij was ook altijd zwaar beledigd als iemand hem hiermee complimenteerde. Mij maak je ook echt furieus als je gaat beweren dat vrouwen beter zijn in het verzorgen van kinderen en mannen in het brengen van brood op de plank. Dit soort beperkende visies op genderrollen vind ik echt zo schadelijk. Prima als dit in iemands persoonlijke situatie wel zo is, maar generaliseer dit niet naar de rest van de wereld.
Trees Klopt dat denk ik ook. Maar dat zijn dus eigenlijk twee verschillende dingen. Mensen roepen heel makkelijk, ik zou gaan scheiden hoor! Over vanalles en nog wat. Maar als puntje bij paaltje komt doen maar heel weinig mensen dat ‘makkelijk’. En dat is ook logisch want het is een grote stap.
[verwijderd] Zoals @Bob_Ross al zegt, dat was idd niet persoonlijk naar jou bedoeld.
[verwijderd] Het is misschien moeilijk voorstellen hoe vrij je je kan voelen in je eentje en hoeveel makkelijker (op sommige gebieden) het is als je naast je kinderen niet ook nog een halve zool aan je hebt hangen waarvoor je op eieren moet lopen.
En het is je ook moeilijk voor te stellen hoeveel makkelijker het is. Begrijp me niet verkeerd, het is echt zwaar, alleenstaande ouder zijn, werken er bij etc. Maar ik deed alles al alleen en mijn ex was echt alleen nog maar een blok aan m’n been die extra troep maakte en waarvan ik z’n kleding waste. Zodra hij weg was vond ik het zoveel makkelijker!! Mijn ex begreep daar natuurlijk helemaal niks van. Prima. Ik kon doen en laten in huis waar ik zin in had, geen energie vreter meer continue om mee heen. Huishouden was makkelijker want hij maakte achteraf gezien heel veel troep en wasgoed. En de innerlijke rust van geen ruzies en gedoe meer was al helemaal onbetaalbaar. Stress kost echt super veel energie.
In plaats daarvan was het stil in huis als de kinderen sliepen (ipv zijn geblablabla van online gamen). Als de kinderen bij hem waren had ik alle rust en tijd om mn huis op te ruimen, ging lekker sushi halen voor mezelf, uitslapen.
[verwijderd] En ik denk dat veel mensen nog met het idee lopen dat alleenstaande een schande is. Dat er iets mis met je is. Dat idee was in de generatie van mijn ouders nog wel meer een ding (hoewel ook al minder dan de generatie van mijn grootouders), maar onze generatie kijkt daar toch wel heel anders naar?
Ik denk eigenlijk dat dat wel tegenvalt en dat er nog steeds veel mensen zijn die denken dat er dan iets mis is met je. Ik heb echt regelmatig vragen gehad in de trant van, waarom krijg je kinderen met zo’n iemand, kon je niet in therapie samen, waarom ben je dan niet eerder weg gegaan etc etc
CrazyCatLady Bloed irritant inderdaad! En dat moeder het allemaal alleen doet is heel normaal. Twee jaar geleden of zo werden er op school kerstpakketten uitgedeeld voor families die wel iets extra konden gebruiken. Kwam de directeur vragen of mijn ex er niet eentje kon gebruiken want die had het niet breed. Dus ik werk m’n kont er vanaf, meneer zit op de bank maar is zielig dus krijgt alle extra’s. Kan er eerlijk gezegd nog steeds boos over worden.
Thanks! Ja sorry, ik probeer het echt beter te doen hoor (dat onbegrepen en daardoor snel aangevallen voelen) maar soms dan vliegt iets me toch opeens ontzettend aan for some reason. Vind ik van mijzelf ook heel vervelend, en ga ik me daar weer kut over voelen naar jullie allemaal, enz enz. Dus dankjewel (ook aan @Bob_Ross voor de opheldering) dat je er geen ding van maakt, het neutraal houdt, en we gewoon door kunnen kletsen. Dat helpt mij! 
CrazyCatLady Oh breek me de bek niet open zeg.. er woont een alleenstaande vader bij ons in de flat, die wordt op handen gedragen door met name de oudere vrouwtjes hier. Want het is toch zo knap dat hij in zijn eentje voor de kinderen zorgt!!.
Dat er altijd een wietwalm om ze heen hangt waar je u tegen zegt en ze al 10 jaar geen haarborstel gezien hebben, tja. Om vervolgens in een adem door te gaan wanneer ga jij trouwen? Jouw kinderen hebben wel een rolmodel nodig hoor!
Om kwaad om te worden, maar gelukkig - even heel grof - is het een binnenkort uitstervend soort 
Trees ik heb heel lang weerzin /weerstand gevoeld tegen religie (of iig theïstische religies) en het wonen in een kleine gemeenschap. Nu realiseer ik mij dat dit niks met geloof te maken heeft, maar dat mensen het geloof gebruiken als excuus om zich als excuus als klootzakken te gedragen. Idem voor het wonen in een dorp. Ik hou helemaal niet van veel mensen en drukte om mij heen, maar als ik dit nooit van elkaar had kunnen loskoppelen, dan zou ik nu nog steeds in de stad wonen agv een stel bekrompen lui van vroeger. Het is een combinatie van cultuur, klootzakken en (gedeelde) geschiedenis waarom mensen zich toen zo gedroegen.
Ik zie dat niet zo heel erg los van elkaar om eerlijk te zijn.
Ik wil absoluut niet stellen dat elk religieus persoon een slecht persoon is en dorpen zijn van de duivel. (ik woon nu zelf ook in een dorp! wat!)
Maar religie (en dan hou ik het even bij het christendom want daar heb ik persoonlijke ervaring mee) onderwijst bepaald gedachtengoed. Dan is het aan de groep hoe dat op te vatten en toe te passen, maar hoeveel heeft een individu binnen zo'n groep daar precies controle over. Zoals elk kind opgroeit met bepaalde normen, waarden, en overtuigingen. (Kinderen in Nederland geloven in Sinterklaas want dat is ze aangeleerd. Ze zijn ervan overtuigd en ze hebben geen keuze. Maar een kind in Amerika gelooft in de kerstman en is heilig overtuigd van zijn bestaan, heeft daarin ook geen keuze. (hiermee trek ik geen vergelijking tussen Sinterklaas en God maar tussen wat is keuze en wat is aangeleerd en daarmee overtuiging)).
Soms lijkt iets scheef maar is de intentie dat niet persé. En soms dan is de actie niet persé goed maar is het gerechtvaardigd door een overkoepelende regel die zegt dat dit nou eenmaal het gevolg is van iets.
Voorbeeld: Het is niet mijn intentie om kinderen van gescheiden ouders te bannen. Kinderen zijn onschuldig, dat zegt God ook. Maar feit is dat scheiden een zonde is en de bijbel zegt duidelijk dat ik me niet moet mengen met zondaars. Ik wil niet dat mijn kinderen beïnvloed worden door de kinderen van zondaren. Het is door de zonde van de ouders dat hun kinderen worden afgewezen door anderen. (bijvoorbeeld).
Ben 'ik' dan een asshole?
Ik ken veel christenen die goede mensen zijn (niet beter of slechter dan ik) , toch zijn sommigen tegen het homohuwelijk, tegen IVF, tegen transgenders, tegen andere religies en culturen. Sommige van deze mensen geloven dat God van ze vraagt om daar niet over te oordelen, anderen geloven juist dat God van ze vraagt zich ertegen uit te spreken. (de Bijbel spreekt ook over beide. Zowel niet oordelen als een ander wijzen op fouten) Dan is de intentie misschien wel goed (gehoorzaamheid aan hun god) maar de uitwerkingen is alles behalve dat. In mijn ogen althans, zij zien dat uiteraard compleet anders.
Ik vraag mij af: stel deze mensen zouden in een andere religie en/of cultuur opgroeien; zouden zij dan dezelfde soort personen zijn? Of hoe zouden ze verschillen? Zouden ze dan net zo'n klootzak zijn, of zouden ze dan veel vredelievender zijn? Hebben velen van ons het vermogen om een klootzak te worden? Ik denk het wel. En dat kunnen we bijv worden door bepaald religieuze leer.
Sommige mensen zijn geboren klootszakken (of zo gevormd) en gebruiken religie als wapen. Maar ik denk dat veruit de meesten niet kiezen om hun religie te gebruiken als wapen (dit niet zo bedoelen), ook niet geboren zijn als klootzak maar gewoon zoals jij en ik zijn opgegroeid zijn met bepaalde normen en waarden die werken voor hun. Die goedkeuring heeft van de groep (de cultuur) en van hun god. Het rechtvaardigt bepaald gedrag voor hun, ze zien het niet als verkeerd gedrag. Zij ervaren hun religie niet als wapen om anderen aan te vallen maar wel om zichzelf en hun groep te verdedigen.
Religie beïnvloed cultuur welke de religie weer beïnvloed welke de cultuur weer beïnvloed, enz. Ik zie het zelf niet als meerdere losstaande mechanismen maar als 1 groot mechanisme welke invloed uitoefent op zichzelf. Een individu binnen zo'n mechanisme heef net zo'n zelfde mechanisme in zijn systeem gebouwd. Voor zichzelf zijn zij goed, voor een ander wellicht slecht. En zo kijkt elke groep naar andere groepen denk ik.
Ik ben het met je eens dat het een combinatie is, maar ik zie het denk ik meer verbonden met elkaar. Je kan kinderen assholes maken. Dat is heel makkelijk zelfs. Helaas. En of een kind dan daadwerkelijk een asshole is dat ligt dan weer aan het perspectief. En zo'n asshole kind groeit op tot een asshole volwassene denkende dat het een perfect normaal mens is want het functioneert enigszins prima in zijn omgeving.
Denk ik.. haha
Trees oppassen
Vergeet papa-dag niet
Trees Alsof mannen halve imbecielen zijn die geen luier kunnen verschonen en een zeer groot offer brengen als ze meer betrokken /aanwezig zijn bij hun kinderen ipv op kantoor zitten.
Nou, sommigen..... 
Maar ja, dat dus.
iMoeder Ik heb echt regelmatig vragen gehad in de trant van, waarom krijg je kinderen met zo’n iemand, kon je niet in therapie samen, waarom ben je dan niet eerder weg gegaan etc etc
Ik denk dat je het als vrouw nooit goed kan doen. Want als je besloten had dat je géén kinderen wilde met hem, was het ook niet goed want kinderen krijgen hoort nou eenmaal. Als je eerder weg was gegaan had je niet genoeg geprobeerd. Of, of....
Uiteindelijk kan je alleen doen wat voor jou (en je gezin) het beste is, en fuck de buitenwereld.
iMoeder Bloed irritant inderdaad! En dat moeder het allemaal alleen doet is heel normaal. Twee jaar geleden of zo werden er op school kerstpakketten uitgedeeld voor families die wel iets extra konden gebruiken. Kwam de directeur vragen of mijn ex er niet eentje kon gebruiken want die had het niet breed. Dus ik werk m’n kont er vanaf, meneer zit op de bank maar is zielig dus krijgt alle extra’s. Kan er eerlijk gezegd nog steeds boos over worden.
Dat snap ik zeg 
iMoeder Ik denk eigenlijk dat dat wel tegenvalt en dat er nog steeds veel mensen zijn die denken dat er dan iets mis is met je. Ik heb echt regelmatig vragen gehad in de trant van, waarom krijg je kinderen met zo’n iemand, kon je niet in therapie samen, waarom ben je dan niet eerder weg gegaan etc etc
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook wel eens dat soort vragen heb hoor! Zowel naar de man als de vrouw.
Niet de 'kan je niet in therapie' vraag hoor, maar wel de 'waarom heb je kinderen met zo'n figuur'. Maar ik snap ook (en nu ik ouder (en wijzer, lol) wordt) dat het leven niet zo makkelijk is en dat heel veel complex ligt. Zo heb ik met de jaren geleerd waarom (vaak) vrouwen niet eerder weggaan. Vroegah wist ik dat niet en vond ze al snel deurmatten.
Misschien dat veel ook te maken heeft met persoonlijke onwetendheid. Wat prima samenkan met oordelen en vooroordelen trouwens. Ik probeer daar zelf wel bewust van de zijn. Wanneer is het een vraag om meer te leren en wanneer is het een vraag om te kunnen (ver)oordelen.
De schande en schaamte zie ik meer liggen op cultureel niveau. De manier waarop we vrouwen zien, single moeders zien. Daar komt denk ik ook dat verschil tussen man en vrouw vandaan hierin. De vrouw had vroeger minder rechten en daarmee minder veiligheid welke een man met zich mee bracht. Misschien ook het idee dat als vrouw je je ondergeschikt maakt aan je man. Werkt je huwelijk niet dan - op een paar extreme na - is het vast de vrouw die zich niet goed heeft aangepast. Te egoïstisch is, teveel eist, niet voor zichzelf zorgt, of teveel voor zichzelf zorgt, teveel met de kinderen bezig is, te weinig met haar man of teveel met haar man (verstikkend) en te weinig met de kinderen.
Ik hoop - en zie dat persoonlijk wel - dat daar verandering in aan het komen is. De schuld wordt nog al te vaak bij de vrouw gelegd, maar ik zie ook wel signalen van meer gelijkheid hierin tussen man en vrouw. Een vrouw die kiest voor haar gelukt wordt steeds vaker geprezen. Er hoeft geen sprake meer te zijn van extreem huiselijk geweld voordat een scheiding in de ogen van de maatschappij wordt goedgekeurd.
Maar misschien ben ik wat optimistisch hoor!
iMoeder En dat moeder het allemaal alleen doet is heel normaal. Twee jaar geleden of zo werden er op school kerstpakketten uitgedeeld voor families die wel iets extra konden gebruiken. Kwam de directeur vragen of mijn ex er niet eentje kon gebruiken want die had het niet breed. Dus ik werk m’n kont er vanaf, meneer zit op de bank maar is zielig dus krijgt alle extra’s. Kan er eerlijk gezegd nog steeds boos over worden.
Hier kan ik ook zo kwaad om worden. Ik kan me nog zo goed een situatie van jaren geleden herinneren waarin in een Nederlands televisieprogramma een single vader met 5 kinderen (of zo) meedeed. Mensen vonden dat zo gaaf, zo mooi en voor hem werd er toen 40.000 euro opgehaald of zo. Iedereen was helemaal fan van hem want hij was zo'n goede vader. Ik wist niet wat ik zag.. echt hoor. Er zijn honderden en duizenden en honderduizenden vrouwen al jarenlang volledig in hun eentje aan het zorgen voor hun kinderen. En zij krijgen niets anders dan een trap na want ze kiezen er zelf voor. Er worden zelfs vragen gesteld of we misschien eens moeten kijken naar hoeveel uitkering single moeders krijgen. Maar een man, die er dan net zo goed voor kiest, daar halen ze zelfs geld voor op.
Oke... ik trek mijn optimisme wel een beetje in
[verwijderd] ik ben bang dat ik heel erg off-topic ga als ik nu heel uitgebreid op je inga (en dat is toch gebeurd, ondanks dat ik het heel kort probeerde te houden ). Ik ben het deels met je eens, maar deels ook niet. Het is voor mij te makkelijk om te stellen dat een individu er geen controle over heeft. De grootste klootzakken binnen de gemeenschap waar ik ben opgegroeid, zouden ook in een grote stad als atheïsten, klootzakken zijn geweest. Ze hadden dan waarschijnlijk wel iets anders bedacht om hun verwerpelijke gedrag goed te praten. De rest waren passieve meelopers en een enkeling had wel het lef om hun eigen innerlijke morele kompas boven een interpretatie van een bijbeltekst te zetten. Ik denk dat je dit altijd zult terugvinden in bepaalde gemeenschappen en voor mij staat dit los van wat religie in de kern is. Het is voor mij meer interpretatie, cultuur, angst, persoonlijkheid enz. Ik vind het te makkelijk om het geloof als schuldige of de grootte van hun woonplaats aan te wijzen voor het gedrag van individuen.
Voor mij zijn de meeste religies een vorm van opgelegde ‘willekeurige’ autoriteit. Ik heb er geen enkel probleem mee als mensen zich willen houden aan de regels/ geboden van hun geloof. Mits, ze deze maar niet projecteren op anderen, die andere overtuigingen hebben. Gelukkig zijn er ook genoeg christenen die dit respecteren. Ik heb daarentegen ervoor gekozen om te leven volgens mijn eigen innerlijke morele kompas icm een paar voor mij belangrijke uitgangspunten ipv het opvolgen van de regels /geboden vanuit een religie. Er zijn helaas ook genoeg atheïsten die van mening zijn dat ze hierdoor superieur zijn tov gelovigen, maar dat vind ik net zo min ok. Atheïsten zijn ook heel goed in hun mening opdringen aan anderen of bepalen wat een ander wel/ niet mag doen en geloven.
Ik zie het denk ik daarom meer als de menselijke aard. Als er geen geloof zou zijn, dan hadden veel mensen wel iets anders bedacht om hun macht en klootzakkengedrag op anderen uit te oefenen. Ik zie het geloof niet als schuldige, maar de mensen zelf. Voor mij is het heel helpend geweest door erop deze manier naar te kijken. Hierdoor ben ik los gekomen van mijn eigen ervaringen, die eigenlijk alleen maar negatief waren, waardoor ik alles wat te maken had met het christendom door een zwarte bril bekeek. Nu scheer ik niet alles meer over dezelfde negatieve kam, ben ik in staat om open te staan voor andere opties (ik ben zelf bijv wel geïnteresseerd in bepaalde non-theïstische religies), heb ik mensen ontmoet waar ik anders niet voor open stond en woon ik waar ik woon.
