Zou jij willen weten of je man is vreemdgegaan?

CrazyCatLady

Jeetje jouw ouders zijn wel echt eh... chaos. En oordelen over anderen terwijl ze zelf in een super slechte relatie zaten, èn uiteindelijk alsnog zijn gaan scheiden. Hoe dik is die plank voor hun kop? Ik gok een meter of 2?
En ook: schande en schaamte over scheiden maar totaal een schaamte en schande voelen over hun houding, instelling, oordelen en acties tegenover hun eigen kinderen. Hoe kan dat? Waar komt dat vandaan? Hoe is dat mogelijk? Onvoorstelbaar.

CrazyCatLady Ik denk dat dit ook wel heel belangrijk is. Iedere relatie heeft periodes die slechter zijn, en in dat geval ben ik het ook volledig met je eens dat bij de eerste scheet 'voor jezelf kiezen', complete bullshit is. Er is niks mis met een gezonde dosis doorzettingsvermogen, en ik denk ook dat je het aan jezelf/gezin verplicht bent om in ieder geval te kunnen zeggen dat je het oprecht geprobeerd hebt. En het is ook gewoon heel goed mogelijk dat je er daarna sterker uit komt samen, dus dat is alleen maar goed! Dat lijkt me ook het doel van een langdurige relatie, om samen te groeien.
Maar tegelijkertijd geloof ik ook dat dit wel in balans zal moeten blijven, en je ook eerlijk moet kunnen zeggen dat je het geprobeerd hebt, en het alsnog niet werkt. Er zijn grenzen. Blijf er geen 10 jaar in hangen. Maak de deadline niet afhankelijk van de 18e verjaardag van je kind.

Helemaal mee eens ja.

CrazyCatLady Maar ook het besef dat het ook geen schande is, het is geen falen. Je wil niet weten hoe vaak ik hoor dat mensen in een slechte relatie blijven zitten, doodongelukkig zijn, maar 'ze willen geen alleenstaande moeder zijn'. Echt bitch, ik ben gelukkiger dan jij hoor, gebruik mijn leven niet als voorbeeld van het ergste wat er kan gebeuren alsjeblieft? Want terwijl jij jezelf weer hebt opgesloten onder de douche om te huilen over hoe eenzaam je bent in je huwelijk, zet ik voor de 21e keer Gilmore Girls aan vanaf mijn roze bank en er is geen hond die daar commentaar op heeft

Daar zit dan gewoon zoveel onzekerheid in. Onzeker over zichzelf, over hun kunnen, onzeker over hun positie in de maatschappij, binnen hun community (religie, de buurt, (groeps)cultuur). Als je meer geeft om wat anderen van je denken dan om het geluk van jezelf, en het geluk van je kinderen, dan is dat gewoon een hele verdrietige situatie. Als je niet gelooft dat je jezelf gelukkig kan maken maar dat je daarvoor mannetje + vrouwtje + 1 huisje nodig hebt dan is dat gewoon heel sneu. Als buitenstaander voel ik daar eigenlijk vooral medelijden om. ...Maar zou ik in hun 'afreageer-vuurlinie' liggen zoals jij ligt dan zou ik daar denk ik afkeurender op reageren dan nu met medelijden hoor
Tegen een alleenstaande moeder zeggen dat je liever in een kut relatie zit dan zijn wat zij zijn is gewoon van de pot gerukt. Zegt niets over jou maar alles over hun eigen lijden.

Femkes Knuffel voor jou. Wat rot dat jullie elkaar ver zijn kwijt geraakt en het nu zoveel kost om elkaar weer te proberen te vinden. Veel sterkte.

Femkes wat een moeilijke situatie . Dikke knuffel

Femkes wat een rotsituatie zeg, sterkte.

[verwijderd] Ik vind dat snel uit elkaar gaan dus een vooroordeel. Het is super zwaar en moeilijk proces, daar kiezen mensen (zeker vrouwen) echt niet zomaar voor. Ik ken niemand die met kinderen uit elkaar gegaan is ‘voor een scheet’. Dat mensen je niet het hele verhaal willen vertellen is tot daar aan toe. Ik heb mijzelf ook niet verdedigd of uitgelegd. Sommige dingen die al jarenlang scheef lopen kun je heel moeilijk uitleggen, en daarbij, ik wilde dat ook helemaal niet. Als iemand dan aanneemt dat je zeker voor kleine onzin dingetjes uit elkaar gegaan bent. Nou ja, dat is dan maar zo. Maar ik vind dat wel een rare aanname dan.

CrazyCatLady Mijn moeder kan ook echt niet alleen zijn. Die heeft een man nodig die voor haar zorgt, dus die duikt eens in de zo veel tijd weer relatieplanet op en filtert op het mooiste huis en het juiste pensioenplan van de beschikbare mannen, en dan gaat ze daar weer een paar jaar wonen.

Op zich is dit best een slimme tactiek. Waarom kom ik daar nou nooit op, zulke dingen.

Femkes Sterkte. Dat lijkt me inderdaad een hele moeilijke beslissing. Ik vond het zetten van de stap al heel moeilijk. Terwijl je zou zeggen dat het toch overduidelijk was. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat het heel rot is als je onder die omstandigheden een beslissing moet maken en inderdaad niet weet waar je goed aan doet.

iMoeder
Bij deze?

iMoeder Ik zeg niet sneller, ik zeg (voorzichtig) makkelijker. En ik zeg ook niet elke scheet, ik heb het juist over zwart-witte situaties waarbij er bijvoorbeeld sprake is van huiselijk geweld waarbij de situatie zijn eigen zwaarte draagt.
Volgens mij waren we wel uit het zwart-witte veroordelende denken in dit gesprek en staat iedereen er wat genuanceerd in mbt keuzes om te scheiden of te blijven, het effect daarvan en de (voor)oordelen van anderen daarover. Ik doe geen aannames over jou of iemand hier, juist totaal niet.

[verwijderd]
Volgens mij bedoelde iMoeder ook niet dat jij een aanname deed, maar de mensen die iets aannemen.

Trees Zo sta ik er ook in.
En veel is ook grootspraak van mensen. Ik ken niemand die om de eerste scheet is gescheiden. (of wel hoor maar dat weet ik niet natuurlijk). Daarom ook, ik neem dat soort uitspraken aan als een soort uit de bocht geschoten projectie van hun eigen pijn en ervaring met een slecht huwelijk. Ik kom ze persoonlijk niet veel tegen hoor, maar op het internet (niet hier) zijn ze in grote aantallen aanwezig. ZP kan er ook wat van, haha.

Bob_Ross Oh excuus. En gelukkig! Ik vatte de 'je' persoonlijk op omdat ik het had over 'makkelijker' en dat kan misschien vertaald worden naar 'sneller' maar ik zei niet sneller met opzet en voelde me verkeerd begrepen dus
Of we in z'n algemeenheid spraken of over iemand hier persoonlijk was mij niet helemaal meer duidelijk.

CrazyCatLady Het is misschien ook het idee om alles alleen te moeten doen terwijl ze het met een halve zool van een partner al moeilijk vinden. Het is misschien moeilijk voorstellen hoe vrij je je kan voelen in je eentje en hoeveel makkelijker (op sommige gebieden) het is als je naast je kinderen niet ook nog een halve zool aan je hebt hangen waarvoor je op eieren moet lopen.
En zoveel mensen zijn ook zo bang om alleen te zijn. Liever een halve zool dan niemand. (wat ik totaal niet begrijp, maar ze zijn er)

En ik denk dat veel mensen nog met het idee lopen dat alleenstaande een schande is. Dat er iets mis met je is. Dat idee was in de generatie van mijn ouders nog wel meer een ding (hoewel ook al minder dan de generatie van mijn grootouders), maar onze generatie kijkt daar toch wel heel anders naar?
Alleen al om het feit dat we vrouwen niet meer zien als zwakke onwetende zieltjes die bescherming nodig hebben van een sterke man figuur.
Vrouwen worden zooooveel sneller veroordeeld voor hun situatie dan mannen voor eenzelfde situatie. Heel irritant. Praat met een single vader en zij krijgen denk ik echt niet dezelfde onzin te horen dan een single moeder.

Trees My goodness.. Arme jullie.
Wat bezielt mensen (zo'n dorp / religie / cultuurshitding) om zo te kunnen denken. Ik ken de veroordeling ook vanuit mijn jeugd (streng christelijk opgevoed) maar zo ver als dat de kinderen met de nek werden aangekeken was niet zo heftig. Het gebeurde wel een beetje, maar dat ging meer sneaky dan overduidelijk weigering van speelafspraakjes.

Bijzonder dat je moeder daar is blijven wonen inderdaad. Woont ze er nog steeds?

[verwijderd] Vrouwen worden zooooveel sneller veroordeeld voor hun situatie dan mannen voor eenzelfde situatie. Heel irritant. Praat met een single vader en zij krijgen denk ik echt niet dezelfde onzin te horen dan een single moeder.

Oh breek me de bek niet open zeg.. er woont een alleenstaande vader bij ons in de flat, die wordt op handen gedragen door met name de oudere vrouwtjes hier. Want het is toch zo knap dat hij in zijn eentje voor de kinderen zorgt!!.
Dat er altijd een wietwalm om ze heen hangt waar je u tegen zegt en ze al 10 jaar geen haarborstel gezien hebben, tja. Om vervolgens in een adem door te gaan wanneer ga jij trouwen? Jouw kinderen hebben wel een rolmodel nodig hoor!

Ik denk dat ik er echt kapot van zou zijn als mijn partner vreemd zou gaan. Maar tegelijkertijd wat jullie ook benoemen: als je verder een goede relatie hebt en het was een eenmalige fout, zou je dan niet liever onwetend zijn?

Ik heb geen idee eerlijk gezegd, ik kan me het momenteel zó slecht voorstellen dat mijn vriend vreemd zou gaan, dat ik me dat scenario eigenlijk niet eens kan voorstellen. Misschien naïef.
En misschien nog erger: ik denk dat mijn vriend er meer angst voor heb dat ik vreemdga, dan andersom.

Zijn moeder is vreemdgegaan (hele ingewikkelde situatie, zodanig ingewikkeld dat ik zijn moeder eerlijk gezegd nog kan begrijpen ook. Dit ging om zo’n relatie waarbij ze niet uit elkaar konden en er tegelijkertijd absoluut geen verbetering meer zou komen. Wil niet zeggen dat er heel veel is misgegaan en dat er dingen anders aangepakt hadden moeten worden.) Mijn vriend heeft toen tijdelijk geen contact meer met zijn moeder gehad.

Vervolgens is zijn ex vreemdgegaan.

En zelf ben ik die ‘andere persoon’ geweest. Ik heb contact gehad met iemand die een relatie bleek te hebben. Ik was jong en ontzettend verliefd, hij voelde onbereikbaar. Hij voelde als een drug, als een rollercoaster. Toen ik er achter kwam dat hij een relatie had, heb ik mezelf op alle manieren voorgelogen dat hij die relatie zou verbreken. Dat is natuurlijk niet gebeurd. En op een dag zei hij nonchalant, zonder enige gêne, dat hij alleen maar contact met me zocht wanneer hij cocaïne had gebruikt. Ik zat in shock op de bank. Dat moment heeft me echt gebroken, en kort daarna heb ik alles van hem verwijderd en geblokkeerd. Wat deed dát pijn zeg.
Ik voel me nog steeds schuldig hierom, dat ik zo werd meegesleept door hem, terwijl het zó’n ontzettend foute jongen was. Maar heel soms schiet hij nog weleens door mijn hoofd, die intense spanning, de high wanneer ik een bericht kreeg… En tegelijkertijd weet ik dat dit geen liefde was, dit was een verslaving, en ik zou nooit en te nimmer gelukkig zijn geweest met hem.

Maar ik vind het nog wel echt bizar hoe makkelijk deze lul vreemdging. Zo makkelijk kan het dus gaan. Ik kan daar echt met mijn kop niet bij. En tegelijkertijd voel ik me soms zó schuldig dat ik die andere persoon ben geweest. En dan ben ik bang dat ik ook zo makkelijk zou kunnen vreemdgaan…