Mijn ex heeft mij meerdere keren belazerd, de eerste keer dat ik erachter kwam, was ik heel boos en verdrietig en heb ik voor mezelf overwogen wat ik hiermee wilde. Maar ik hield oprecht van hem en ben uit oprechte liefde ooit met hem getrouwd. Dus probeerde ik me eroverheen te zetten en door te gaan. Ondertussen was mijn vertrouwen toch teveel beschadigd. Ik controleerde dingen steeds vaker. En ik walgde ook steeds meer van wat hij gedaan had waardoor ik op intiem gebied steeds meer terugtrok, geen zin had. Wat natuurlijk tegen mij werkte omdat hij het toen weer buiten huis ging zoeken. De allerergste keer dat hij mij belazerde was toen ik na mijn bevalling voor een maand doodziek in het ziekenhuis belandde, in die tijd zocht hij ook een vrouw op die hij eerder al had leren kennen en kwam maar heel weinig bij mij in het ziekenhuis.
Achteraf gezien had het beter geweest als ik bij de eerste keer al uit het huwelijk was gestapt. Maar ja, liefde enzo… ook na dit alles. Het is allemaal niet zo makkelijk en zwart wit. Meteen vertrekken roepen mensen die zelf in een vertrouwde, liefdevolle relatie zitten, een ver van hun bed show. Ik hoop ook oprecht voor hen dat ze er nooit mee geconfronteerd worden.
Het heeft mij wel beschadigd. Ik zie veel gescheiden vrouwen die makkelijk verder gaan in een nieuwe relatie, ik ben daar niet één van. En dat vinden mensen raar. Ik kan en wil dit allemaal niet nog een keer. Misschien geloof ik niet meer dat iemand mij oprecht kan liefhebben.
Op de vraag of ik het had willen weten? Misschien niet, soms is ignorance bliss.
