Honkeytonk wie is je vriend (Wat is het voor iemand bedoel ik dan)? Hoe heb je elkaar leren kennen? Wat is er bijzonder aan jullie relatie? jullie zijn tweelingzielen begrijp ik, en jullie zijn gestart/bezig met/klaar met het transformatieproces? Zit daar dan je geluksgevoel in?
Mijn vriend is gewoon geweldig. De beste van de wereld. Mega-irritant, maar dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen 🤣
Het is moeilijk om hem te omschrijven omdat mijn beeld van hem natuurlijk sowieso gekleurd is..
Hij is enorm empathisch en intuïtief. Is heel positief ingesteld en een goede luisteraar. Ik kan hem tot in detail vertellen over de kleur en vorm van mijn stront en hij weet het nog zo te draaien dat het lijkt alsof ik The Lord of the Rings heb voorgelezen.
Hij is enorm grappig, aantrekkelijk 😋 en lief. Heel erg zorgzaam.
In alle aspecten mijn beste vriend.
Voor mensen zonder mijn roze bril en die wat 'normaler' naar hem zullen kijken:
Een tijd terug was er hier een topic over wat voor baan je had, en ik donderde van mijn stoel omdat hij precies dezelfde functie heeft als een lid hier en ik compleet in paniek raakte dat zij een collega van hem was en mijn 'geheim' zou ontdekken. Achteraf blijkt het betreffende lid bij een andere instelling te werken, maar goed, in principe heeft hij dus een hele normale baan. Hij houdt van sporten, reizen en heeft een wanstaltige muzieksmaak.
We hebben elkaar ruim 13 jaar geleden leren kennen op het werk. Ik ging naar een ander project, maar omdat ik ziek was, werd ik in een andere trainingsgroep ingedeeld en daar had hij net zijn eerste werkdag. De band tussen ons was meteen voelbaar, als een magneet die ons naar elkaar toe trok. We hebben midden op de werkvloer 5 uur non stop staan praten, ondertussen op ons flikker gekregen van onze leidinggevende om doodleuk te knikken en te beloven dat we echt weer aan het werk gingen om vervolgens gewoon weer verder te praten.
Toen we uiteindelijk de deur uitliepen heb ik mijn beste vriendin gebeld en nog voordat ik hoi had gezegd heb ik uitgeroepen "met hem ga ik trouwen!"
De eerste weken waren fantastisch, maar toen kwam het proces dus op gang. In totaal hebben we 7 maanden een knipperlichtrelatie gehad, tot er een bom tussen ons ontplofte en ik naar Schotland verhuisde.
Eenmaal daar, met gebroken hart en heel veel drank, heb ik me in de relatie met mijn ex gestort en ben ik zwanger geraakt.
Na 3,5 jaar, weg bij mijn ex begon ik enorm veel te dromen over mijn vriend, en heb ik hem toegevoegd op Facebook.
Vanaf dat moment is het proces waar we nu inzitten eigenlijk echt begonnen. En dat is enorm zwaar geweest hoor.. hij heeft tussendoor ook nog een relatie gehad met iemand anders, periodes gehad dat hij me blokkeerde, en andersom ben ik een enorm manipulatief kreng geweest op een soort van wraak-missie. Superleuk proces dit! 😅
Maar sinds een jaar of 3 is het allemaal een stuk stabieler en zijn we gaan leren hoe we er op een gezonde manier mee kunnen dealen en hebben we leren communiceren met elkaar.
Het geluk zit hem vooral in onze verbinding. We hebben echt onze eigen bubbel en begrijpen elkaar door en door. Hij is een soort kryptonite voor mijn angsten. Hij steunt mij volledig in alles, stimuleert me om te groeien en brengt me tot rust als ik bang ben.
Ik kan ook echt dolgelukkig worden van zijn groei, ben trots op hem als hij zich kwetsbaar opstelt, haast op de manier waarop je als moeder naar je kind kijkt. En ik kan alles tegen hem zeggen, de meest duistere gedachten en ik weet dat hij me volledig accepteert dus dat voelt enorm veilig.
Wij zijn heel normaal hoor. Soort van. Misschien niet echt. Maar geen wilde dingen hoor!!
)
