Prepuberteit? Dochter (8) maakt drama om àlles

Cactusje haha, herkenbaar

Nescio 'ze mag niet zoals mij worden, ik gun haar zorgenvrij opgroeien!' maar dat is natuurlijk niet realistisch en wie weet werk ik het zo wel in de hand?

Je kan niet voorkomen dat je kinderen in bepaalde opzichten niet op je lijken en weet je dat is helemaal niet erg. Ik weet zeker dat ze de handvaten van jou meekrijgt die ze nodig heeft, twijfel daar niet over.
Je werkt helemaal niks in de hand, soms lopen de dingen gewoon even niet lekker en moet je opzoek naar een andere manier. Gun jezelf ook de tijd.

[verwijderd] Volgens mij liggen onze opvoedingen erg ver uit elkaar inderdaad, haha

Ik vind dit echt grappig om te lezen omdat ik juist altijd het idee heb dat de opvoeding van jou en @Ysabella best hetzelfde is, allebei heel consequent. Als ik mijn kinderen vraag om iets te doen en ze willen niet doe ik het of zelf of ik ga mopperen

Nescio Ik vind dit heel plausibel klinken. Je kunt dan kiezen tussen minder van haar vragen en met haar praten over waar ze mee zit, of juist duidelijkheid blijven hanteren en regels in stand houden zodat ze daar in elk geval niet over hoeft te piekeren. Of iets ertussenin

Vulpen ik denk ook dat we beide erg consequent zijn en in dat opzicht de opvoeding erg op elkaar lijkt, alleen is de communicatie naar onze kinderen hoogstwaarschijnlijk totaal anders.

Ysabella Maar de communicatie naar Robbie is natuurlijk sowieso anders dan naar de gemiddelde peuter, echt op hem toegespits.

Nescio ze wordt natuurlijk deels als jij. En dat is prima om te hebben. Je focust nu op het negatieve ervan, maar dat is het niet perse. Bij mij is het bijvoorbeeld dat ik me heel snel zorgen kan maken. Een collega noemde het laatst catastrofaal denken. Alles wat mis kan gaan, zal ik mij vast misgaan. Dat is natuurlijk niet behulpzaam. Maar ik heb daardoor de neiging om zaken goed na te kijken en te plannen. En dat is, tot een bepaalde grens, juist hartstikke goed. Dus daar leg ik steeds meer de focus op. Daarnaast daag ik mezelf uit, wat zou er echt gebeuren als alles misgaat? Hoe onoplosbaar is het dan? Dat valt meestal erg mee.
Dat zijn technieken die ik ook bij mijn zoon gebruik. Hoe erg is het echt? En wat voor invloed heb jij? En daarnaast ook gewoon stop zeggen. Als ik merk dat hij te ver gaat, gewoon letterlijk stop zeggen en hem uit dat moment halen. Daar hebben we ook afspraken over, soms laat ik hem even met rust zodat hij juist ruimte krijgt. Dan luistert hij een luisterboek of gaat hij even gamen. Maar ik stuur hem dus ook wel eens weg als zijn gedrag iedereen raakt, liefdevol, maar duidelijk. Ik geef dan ook aan wat ik zie en zeg dat hij even naar de wc moet of even moet uitrusten of dergelijke.

Vulpen Ja consequent denk ik ook wel, maar ik vind @Ysabella wel vaak een softie Ik meer toch meer van 'ik ouder jij peuter , geen discussie' haha.

[verwijderd] Dat valt wel mee. Hij is een slimme jongen, begrijpt een hoop. Ik heb hier wel eens een discussie gehad waarin ik zei dat mijn manier van opvoeden misschien erg op maat is. Maar toen kreeg ik de feedback dat het een hele normale manier is welke meer moeders hier hanteren.

[verwijderd] klopt, daar had ik nog niet eens aan gedacht.

[verwijderd] een softie? je weet het mooi te verwoorden. Nu ben ik wel nieuwsgierig, waarin ben ik volgens jou een softie? Ik krijg juist altijd van moeders hier in de buurt te horen dat ik zo consequent ben en dan krijg ik verhalen dat ze dat zelf zo moeilijk vinden.

Ysabella haha, ja ik ken je niet in het echt natuurlijk dus misschien ben je wel echt een bikkel hoor! Maar hoe je hier over komt is het vooral gewoon normaal, tikkeltje lief omdat je hem bijvoorbeeld veel ruimte geeft in zijn emoties, hij krijgt een knuffel tijdens of na een tantrum, of bijvoorbeeld door hem dingen te vragen om te doen ipv dat hij ze gewoon moet doen.
Maar da's niet erg hoor! Ik bedoelde er niets negatiefs mee, alleen dat we daarin verschillen

Nescio ja op dat gebied ben ik ook een softie! en op meerdere gebieden trouwens ook hoor! Kan mijn baby niet laten huilen, kan Robbie nergens achter laten zonder zorgen.
Niets mis hoor met een softie zijn

[verwijderd] hij krijgt een knuffel tijdens of na een tantrum

Is toch logisch dat je kind een knuffel krijgt na een tantrum?! Een peuter die net een tantrum heeft gehad heeft hele heftige emoties gevoeld waar hij zich helemaal geen raad mee weet. Hij heeft dan de nabijheid en troost van zijn ouder nodig om weer tot rust te komen.

Ik heb juist vaak de indruk dat @Ysabella best streng en consequent is, dus ik wil niet wéten wat je van míjn opvoedstijl vindt!

Nescio Oh ik vraag altijd of ze “normaal” aan tafel kunnen doen want anders mogen ze straks wel na eten als iedereen klaar is. Vaak draaien ze dan wel bij.
Ze mogen echt wel even klagen en hun gevoel benoemen maar de sfeer bepalen door erin te blijven hangen gaat mij te ver. Dat doen ze maar even dan op de trap of hun kamer en als ze zover zijn kunnen ze gewoon aan tafel komen zitten.

[verwijderd] Ik heb geen mening over jouw opvoedstijl, ik heb ook geen mening over Ysabella's of iemands opvoedstijl hier.

[verwijderd] ik weet iig dat mijn reactie toen was: softie

Maar hoe is dat geen mening dan?

[verwijderd] dat is een mening over die situatie, zoals we hier constant meningen verkondigen over situaties. Maar ik heb geen algemene mening over jouw of haar manier van opvoeden. Dat kan ook niet want ik ken jullie niet in het echt.

[verwijderd] ik denk dat je de situatie dan verkeerd hebt onthouden. De algehele vraag was of het middel ( bepaalde straf geven) het doel niet voorbij schiet door bepaalde, heftige emoties. Ik weet dat als ik mijn kind op de gang zet hij dan zo in paniek raakt en bloedneuzen krijgt dat de hele straf zijn doel voorbij schiet. Straf is in mijn optiek niet een kind in paniek achterlaten, straf geef je zodat je kind van een situatie kan leren en weet dat het niet oké is met wat hij of zij gedaan heeft.

Dus dan ben ik maar een softie en geef ik inderdaad een knuffel als hij eindelijk na 30 minuten weer een beetje geland is.