Prepuberteit? Dochter (8) maakt drama om àlles

Nescio 'S. we gaan bijna eten. Pak de borden en dek de tafel.'

Ik zou dat denk ik op een andere manier zeggen, eigenlijk zet je gelijk de toon.

Ik doe het vaak zo ; S we gaan bijna eten zou jij de borden en het bestek willen pakken? Dan kan ik het hier even af maken en dan kunnen we allemaal tegelijkertijd aan tafel.

Vervelend dat alles zo’n strijd is, doodvermoeiend is dat.

Ysabella ik zou juist niet vragen. Wat ga je doen dan als hij Nee zegt?

@Nescio , geen tips maar oeeehh, ik zou hier ook echt niet tegen kunnen, haha. Ik zou haar denk ik maar gewoon dramatisch laten doen en op standje negeer gaan.

Hier hielp, en helpt, alleen een gesprekje, waarom doe je zo, begrip tonen, verwachtingen en consequenties uitspreken. Het blijft terugkomen.
Bij het wakker maken zou ik zeggen, het is tijd om op te staan, als je nog even blijft liggen kan je niet eerst nog even spelen, daar kies je dan zelf voor dus ik wil geen stervende zwaan acties zien. Doe je het toch, ga je dat maar even in de hal doen bijv.
Het liefst ook over bepaalde dingen afspraken maken, we hadden toch afgesproken dat? Dat werkt hier vaak het beste, dan is het oh ja! Dan is oudste het er nog niet altijd mee eens, maar afspraak is afspraak. En soms is het heel hard, jij houdt je niet aan afspraak blablabla, dus waarom zou ik me er wel aan moeten houden. Dat heeft ze al wel eens meegemaakt en dat vond ze natuurlijk niet leuk, al ging het om een kleinigheid.

Zulke gesprekjes blijven terugkomen, soms gaat het lang goed en soms is het met een week alweer vergeten. Soms is het op je tong bijten.

[verwijderd]
Als oudste nee zegt dan moet ze. Niet in alle gevallen hoor. In het begin moest ze leren dat ze ook wel eens gewoon ja moest zeggen ook al had ze er geen zin in, want ondertussen wil ze wel graag dat ik overal ja op zeg om iets voor haar te doen. De eerste keer dat ik nee zei was ze helemaal verbaasd, tja jij wil ook nooit even dit of dat voor mij doen. Dan kun je ook een nee terug verwachten. Vanaf een bepaalde leeftijd naar je best verwachten dat ze gewoon iets voor je doen om al hebben ze er geen zin in, net als dat je als moeder van als voor hen doet waar je zelf wel eens geen zin in hebt.
Ik zeg dan ook wel eens dat het ook straks mag, maar dat ik wel graag wil dat zij dat even doet.

[verwijderd] ik ben niet van het commanderen, hier werkt uitleggen altijd het beste ipv zeggen: pak nu de kleurpotloden van de grond. Als dat zo tegen mij gezegd word had ik bij wijze van- extra kleurpotloden op de grond gegooid of ook in de contramine geschoten.

Dus als ik vraag aan N: zou jij de kleurpotloden even van de grond willen pakken? Anders pakt Z ze en dat is gevaarlijk en hij zegt vervolgens nee dan zeg ik : dan pak ik ze, maar de consequentie is dan wel dat je ze even niet meer terug krijgt.

Buiten dat zou ik eerst een gesprek met mijn kinderen hebben wat ik van ze verwacht thuis, wat ze zelf willen bijdragen en dan samen afspreken wat de consequentie is als dat niet gebeurd.
Stel de afspraak is dat N de tafel dekt en hij doet dat niet nadat ik het gevraagd heb dan zou de afspraak kunnen zijn dat hij na het eten niet meer op de iPad mag. ( is even een consequentie die het eerst in mij opkomt) dan zou ik dat aangeven, hem nog één kans geven en zelf de tafel dekken als hij het weigert plus de iPad weg leggen.

Cactusje De logica van vragen als Nee geen acceptabel antwoord is ontgaat mij. Dat is toch verwarrend voor een kind? Soms mag je wel Nee zeggen maar meestal niet? Leren om Ja te zeggen klinkt voor mij ook erg verwarrend. Een Ja terwijl je niet wil komt uit jezelf, als je een situatie kan bekijken vanuit de ogen van de vrager of de belangrijkheid van een situatie kan inschatten. En dat moet uit jezelf komen, daar moet je neurologisch klaar voor zijn om dat te kunnen.
Ik zou zeggen vraag het als het vrijblijvend is, vraag het niet als het moet gebeuren.

Je kunt ook zeggen: Ik had graag dat je de borden pakt. En dan de tafel dekt.

Maar ik vermoed zomaar dat hoe je ook iets zegt of vraagt het sowieso drama was geweest.

Ysabella Commanderen en zeggen wat er moet gebeuren zijn imo 2 verschillende dingen. Ik ben zelf van mening dat teveel vrijheid een (klein) kind teveel verwarring geeft. Ruimte voor discussie is niet altijd goed want de ruimte is er niet altijd. Resultaat is dan een gefrustreerd kind.
Ik denk ook dat er verschil zit in een peuter en een 8 jarige die een taak moet doen.

Zuremat precies. Ik heb destijds ook bedacht -toen ik besefte dat Nathan ging kruipen en het opvoeden echt begon- wat ik zelf fijn vind als mens: hoe wil ik zelf aangesproken worden? En dat is een beetje mijn leidraad in het opvoeden. Althans dat probeer ik en tot nu toe werkt dat inderdaad het beste hier thuis. Mijn kind heeft uitleg nodig een nee volstaat niet en terecht, als mijn man de hele dag alleen nee zou zeggen zou ik ook knettergek worden.

[verwijderd] ik geef mijn kinderen erg veel vrijheid met duidelijke kaders de consequenties zijn daardoor juist duidelijk. Hij mag soms ook best over grenzen gaan, daar is hij kind voor en toch luistert N het beste van alle vriendjes die hij nu heeft. En dat ligt er in mijn optiek aan dat hij vrijheid krijgt en weet wat de kaders zijn en wat de consequentie is van bepaald gedrag.

Wij voeden waarschijnlijk totaal anders op en het één is niet beter als het ander want blijkbaar werkt het bij onze kinderen.

Ysabella Volgens mij liggen onze opvoedingen erg ver uit elkaar inderdaad, haha. Als het werkt dan prima natuurlijk maar ik kan me er zelf weinig bij voorstellen. Ik zie in mijn omgeving ook juist dat de kinderen die veel vrijheid krijgen tantums hebben en veel huilen. Imo is dat omdat de grenzen daardoor helemaal niet zo duidelijk zijn. Voor ons volwassenen misschien, maar een kind is geen volwassene.

Leuk om te lezen allemaal. Twee dochters hier en de oudste doet ook een stervende zwaan na en zegt Nee op vragen. Commando's werken voor haar beter. Dochter twee kan niet met commando's omgaan en heeft meer uitleg nodig. En echt waar als ik weer eens niet oplet, ze verwar en het omgekeerd doe heb ik een obstinaat kind. Als voorbeeld hier dus school( toen we dat nog hadden) D: Doe je schoenen aan. T: Wil je je schoenen aan doen alsjeblieft, je hebt zo school. En beide gaan dan doen wat ik vraag.

@Nescio Ik zou ook even in gesprek gaan. Afspraken maken en haar daar aan houden. En dan dus stand negeer voor jezelf. En als ze hier willen zwelgen in zelfmedelijden mogen ze dat op hun kamer doen. Ik heb geen zin dat iedereen zijn humeur beïnvloedt wordt. Sterkte

[verwijderd] Ja dat klopt ook wel. Ik heb alleen ervaring met een peuter natuurlijk

[verwijderd] maar ik zeg ook nee hè? Ik gebruik de nee alleen niet als standaard antwoord en los dingen ook op dmv humor. En als ik nee zeg is er geen enkele ruimte tot discussie. Mensen vinden mij juist altijd erg duidelijk en streng, maar N krijgt wel de ruimte die hij nodig heeft.