Hier hielp, en helpt, alleen een gesprekje, waarom doe je zo, begrip tonen, verwachtingen en consequenties uitspreken. Het blijft terugkomen.
Bij het wakker maken zou ik zeggen, het is tijd om op te staan, als je nog even blijft liggen kan je niet eerst nog even spelen, daar kies je dan zelf voor dus ik wil geen stervende zwaan acties zien. Doe je het toch, ga je dat maar even in de hal doen bijv.
Het liefst ook over bepaalde dingen afspraken maken, we hadden toch afgesproken dat? Dat werkt hier vaak het beste, dan is het oh ja! Dan is oudste het er nog niet altijd mee eens, maar afspraak is afspraak. En soms is het heel hard, jij houdt je niet aan afspraak blablabla, dus waarom zou ik me er wel aan moeten houden. Dat heeft ze al wel eens meegemaakt en dat vond ze natuurlijk niet leuk, al ging het om een kleinigheid.
Zulke gesprekjes blijven terugkomen, soms gaat het lang goed en soms is het met een week alweer vergeten. Soms is het op je tong bijten.
