Prepuberteit? Dochter (8) maakt drama om àlles

Meca

Leuk om te lezen allemaal. Twee dochters hier en de oudste doet ook een stervende zwaan na en zegt Nee op vragen. Commando's werken voor haar beter. Dochter twee kan niet met commando's omgaan en heeft meer uitleg nodig. En echt waar als ik weer eens niet oplet, ze verwar en het omgekeerd doe heb ik een obstinaat kind. Als voorbeeld hier dus school( toen we dat nog hadden) D: Doe je schoenen aan. T: Wil je je schoenen aan doen alsjeblieft, je hebt zo school. En beide gaan dan doen wat ik vraag.

@Nescio Ik zou ook even in gesprek gaan. Afspraken maken en haar daar aan houden. En dan dus stand negeer voor jezelf. En als ze hier willen zwelgen in zelfmedelijden mogen ze dat op hun kamer doen. Ik heb geen zin dat iedereen zijn humeur beïnvloedt wordt. Sterkte

Nescio

Meca ja het erge is dat ze iedereen beïnvloedt met haar gedrag. Zitten we gezellig aan de ontbijttafel in het weekend, met van alles op tafel, afgebakken broodjes, gebakken eitje, verse jus, kaas, jam, speculoos, noem het maar op, komt ze piepend naar tafel en begint ze te zeuren dat er een bepaald iets niet iets, want daar had ze toch 'zoooo'n trek in' en nu kan ze 'NIETS!" meer eten. Terwijl E. dan ontzettend vrolijk haar broodje aan het smeren is, want die wordt zo gelukkig van lekker eten 😂

[verwijderd]

[verwijderd] De logica van vragen als Nee geen acceptabel antwoord is ontgaat mij. Dat is toch verwarrend voor een kind?

Voor een jong kind wel, maar een ouder kind kan op een gegeven moment best snappen dat een vraag eigenlijk een opdracht is, maar dan verpakt in een beleefde vorm. Als docent zei ik ook regelmatig dingen als: "pakken jullie allemaal je boeken erbij?" Dan is nee zeggen eigenlijk ook geen optie.

Als ik zo'n vraag stel en R. zegt uitdagend: "nee!", dan zeg ik altijd: "dat was eigenlijk geen vraag hè, en dat weet jij best!" En dan lacht ze een beetje schaapachtig, of rolt met haar ogen en dan doet ze het, al sputterend.

[verwijderd]

[verwijderd] Ja dat klopt ook wel. Ik heb alleen ervaring met een peuter natuurlijk 😅

Cactusje

[verwijderd]

[verwijderd] Voor een jong kind wel, maar een ouder kind kan op een gegeven moment best snappen dat een vraag eigenlijk een opdracht is, maar dan verpakt in een beleefde vorm. Als docent zei ik ook regelmatig dingen als: "pakken jullie allemaal je boeken erbij?" Dan is nee zeggen eigenlijk ook geen optie.

Zo zie ik het idd. Natuurlijk mag ze wel eens nee zeggen, ze mag sommige dingen ook even uitstellen en dat zeg ik er dan vaak ook even bij, het hoeft niet nu meteen, het mag straks ook. Voor een peuter/ kleuter werkt het ook nog niet echt natuurlijk, maar zoals de dochter van @Nescio is het een mooie leeftijd om te leren dat een vraag niet altijd ook echt een vraag is maar een opdracht. Ook heeft zij de leeftijd dat je mag verwachten dat ze thuis helpt met kleine taakjes zoals de tafel dekken/afruimen of gewoon uit bed komen zodra dat gevraagd wordt zonder dat het elke keer een drama is. Ik zie het als leren dat je elkaar kan helpen al zou je het soms liever niet doen of heb je er eigenijk geen zin in. Dat je in een gezin niet alleen de lusten maar ook de lasten deelt.

Meca

Nescio Oh ik vraag altijd of ze “normaal” aan tafel kunnen doen want anders mogen ze straks wel na eten als iedereen klaar is. Vaak draaien ze dan wel bij.
Ze mogen echt wel even klagen en hun gevoel benoemen maar de sfeer bepalen door erin te blijven hangen gaat mij te ver. Dat doen ze maar even dan op de trap of hun kamer en als ze zover zijn kunnen ze gewoon aan tafel komen zitten.

June

Nescio kan je dan niet benoemen wat het met jou doet.
A, waar jammer dat x niet op tafel staat. Ik heb mijn best gedaan de tafel te dekken. Dat je nu zo boos, verdrietig ect. bent op iets wat niet op tafel staat, doet mij erg verdriet.

Of zoals de tafel dekken, de afspraak is dat jij xyz doet. Ik wil daar geen discussie over voeren. Want dat maakt mij/ ik voel mij xyz.

Ysabella

[verwijderd] maar ik zeg ook nee hè? Ik gebruik de nee alleen niet als standaard antwoord en los dingen ook op dmv humor. En als ik nee zeg is er geen enkele ruimte tot discussie. Mensen vinden mij juist altijd erg duidelijk en streng, maar N krijgt wel de ruimte die hij nodig heeft.

Nescio

Ysabella het is ook wel zo dat elke leeftijd een andere aanpak nodig heeft he. Ik zie dat nu al bij mijn 3 meiden. Niet alleen de leeftijd speelt mee, ook totaal andere karakters.

[verwijderd]

Ysabella Ja dat weet ik , het verschil zit hem in de duidelijkheid. Als Robbie's potloden op de grond liggen en ik wil dat hij ze opruimt dan zeg ik 'doe alle potloden maar in de doos'. Hij heeft dan geen keuze, doet hij het niet dan zit daar een consequentie aan. Die is logisch.
Maar als ik zeg 'wil je de potloden in de doos doen?' en hij zegt Nee. Wat kan ik dan zeggen? Dan moet ik een concequentie hangen aan zijn eerlijke antwoord, namelijk: 'Dan doe ik het en krijg je ze niet meer terug vandaag' da's niet eerlijk. Want dat zei je de eerste keer niet. Maar omdat hij Nee zegt komt er opeens een dreiging van afpakken bij en daar mag hij dan geen Nee op zeggen. Dat bedoel ik met vrijheid. Dat is verwarrend voor een peuter. Dan krijg je stampvoetend: "Nee nee nee!" 'doe jij het dan?' neeee!! 'dan doe ik het' Neeee!!!!'
Da's imo allemaal te voorkomen door geen ruimte te laten om te kiezen als er eigenlijk geen keuze is.

Cactusje

Nescio
Ja dat heb je ook nog, tussen mijn dochters zit 8 jaar. Soms vindt de oudste het wel moeilijk dat er verschil in aanpak zit. Dan leg ik haar uit dat haar zusje 5 is en een totaal ander karakter heeft en dus anders aangepakt wordt. Ik zeg dan ook dat ik weet dat het soms oneerlijk lijkt, maar dat zij weer vrijheden heeft en dingen mag wat haar zusje niet mag. Sommige dingen zijn op leeftijd gebaseerd en andere op karakter.

Toch6

Nescio karakter merk ik hier idd ook. D moet op de "hondenmanier", duidelijkheid, geen vraag als iets moet (misschien door zn ass dat hij de vraag moeilijk als opdracht kan zien?). Terwijl L dan vindt dat ik boos doe 🤷‍♀️

En momenteel vinden ze mij allebei irritant als hun beginnen met "ja maar ik heb dat niet gedaan" etc. Krijgen ze te horen dat ik hun kleding ook niet vies maak dus niet hoef te wassen, hun geen boodschappen doen en koken dus hoeven ze zeker ook geen eten etc 😅

Femkes

Ik ben het eigenlijk met zowel @Ysabella als @[verwijderd] eens. En volgens mij hoeft daar niet zoveel verschil in te zitten. Als de kinderen tafel moeten dekken, zeg ik zelfs alleen maar: tijd voor taakjes. Niet meer, niet minder. Soms beginnen ze dan een heel drama, maar daar ben ik dan heel kort in. Niet meehelpen betekent meteen naar bed. Dus daar volg ik redelijk de lijn van heel strak en niet vragen. Maar als het gaat om opruimen, dan zal ik dat meestal eerst vragen en uitleggen waarom. Beetje afhankelijk van de gehele situatie en sfeer. En ik ga er inderdaad vanuit dat hoe groter het kind, hoe meer ze snappen wanneer iets een vraag is en wanneer het eigenlijk gewoon een vriendelijke order is.

Maar terugkomen op @Nescio , mijn oudste heeft dit nogal en het betekent meestal dat hij eigenlijk niet lekker in zijn vel zitten. Hij is momenteel extra zenuwachtig voor de proefwerkweek en daarom stuiteren zijn emoties alle kanten op en in de moeilijke momenten ziet hij de wereld al geheel instorten. Hij heeft dat van mij en ik kader het heel duidelijk. Ik rem hem soms heel streng omdat hij anders in zijn hoofd helemaal van het pad gaat en zijn gedrag dat dan volgt.

Nescio

Femkes Maar terugkomen op @Nescio , mijn oudste heeft dit nogal en het betekent meestal dat hij eigenlijk niet lekker in zijn vel zitten. Hij is momenteel extra zenuwachtig voor de proefwerkweek en daarom stuiteren zijn emoties alle kanten op en in de moeilijke momenten ziet hij de wereld al geheel instorten. Hij heeft dat van mij en ik kader het heel duidelijk. Ik rem hem soms heel streng omdat hij anders in zijn hoofd helemaal van het pad gaat en zijn gedrag dat dan volgt.

Dit klinkt heel herkenbaar. Ik denk dat dit met dochter ook speelt, ik heb hier zelf ook last van. Hoe stuur jij dat bij? Ik weet alleen dat ik continu denk: 'ze mag niet zoals ik worden, ik gun haar zorgenvrij opgroeien!' maar dat is natuurlijk niet realistisch en wie weet werk ik het zo wel in de hand?

[verwijderd]

Cactusje ja ik zei eerder ook al dat er verschil zit tussen een peuter en een 8jarige.

Cactusje

[verwijderd]
Ik zag het na het versturen idd. Het duurde even voor ik het allemaal getypt had omdat kleine meid naast me zit met allerlei vragen en het geluid van squla flink af leidt tijdens het typen. 😁

Ysabella

Nescio 'ze mag niet zoals mij worden, ik gun haar zorgenvrij opgroeien!' maar dat is natuurlijk niet realistisch en wie weet werk ik het zo wel in de hand?

❤️

Je kan niet voorkomen dat je kinderen in bepaalde opzichten niet op je lijken en weet je dat is helemaal niet erg. Ik weet zeker dat ze de handvaten van jou meekrijgt die ze nodig heeft, twijfel daar niet over.
Je werkt helemaal niks in de hand, soms lopen de dingen gewoon even niet lekker en moet je opzoek naar een andere manier. Gun jezelf ook de tijd. 😘

Vulpen

[verwijderd] Volgens mij liggen onze opvoedingen erg ver uit elkaar inderdaad, haha

Ik vind dit echt grappig om te lezen omdat ik juist altijd het idee heb dat de opvoeding van jou en @Ysabella best hetzelfde is, allebei heel consequent. Als ik mijn kinderen vraag om iets te doen en ze willen niet doe ik het of zelf of ik ga mopperen 🙃

Nescio Ik vind dit heel plausibel klinken. Je kunt dan kiezen tussen minder van haar vragen en met haar praten over waar ze mee zit, of juist duidelijkheid blijven hanteren en regels in stand houden zodat ze daar in elk geval niet over hoeft te piekeren. Of iets ertussenin 😉

Femkes

Nescio ze wordt natuurlijk deels als jij. En dat is prima om te hebben. Je focust nu op het negatieve ervan, maar dat is het niet perse. Bij mij is het bijvoorbeeld dat ik me heel snel zorgen kan maken. Een collega noemde het laatst catastrofaal denken. Alles wat mis kan gaan, zal ik mij vast misgaan. Dat is natuurlijk niet behulpzaam. Maar ik heb daardoor de neiging om zaken goed na te kijken en te plannen. En dat is, tot een bepaalde grens, juist hartstikke goed. Dus daar leg ik steeds meer de focus op. Daarnaast daag ik mezelf uit, wat zou er echt gebeuren als alles misgaat? Hoe onoplosbaar is het dan? Dat valt meestal erg mee.
Dat zijn technieken die ik ook bij mijn zoon gebruik. Hoe erg is het echt? En wat voor invloed heb jij? En daarnaast ook gewoon stop zeggen. Als ik merk dat hij te ver gaat, gewoon letterlijk stop zeggen en hem uit dat moment halen. Daar hebben we ook afspraken over, soms laat ik hem even met rust zodat hij juist ruimte krijgt. Dan luistert hij een luisterboek of gaat hij even gamen. Maar ik stuur hem dus ook wel eens weg als zijn gedrag iedereen raakt, liefdevol, maar duidelijk. Ik geef dan ook aan wat ik zie en zeg dat hij even naar de wc moet of even moet uitrusten of dergelijke.

[verwijderd]

Cactusje haha, herkenbaar 😃

Nescio

Ysabella dank je wel ❤️

Ysabella

Vulpen ik denk ook dat we beide erg consequent zijn en in dat opzicht de opvoeding erg op elkaar lijkt, alleen is de communicatie naar onze kinderen hoogstwaarschijnlijk totaal anders.

[verwijderd]

Vulpen Ja consequent denk ik ook wel, maar ik vind @Ysabella wel vaak een softie 😛 Ik meer toch meer van 'ik ouder jij peuter , geen discussie' haha.

[verwijderd] Dat valt wel mee. Hij is een slimme jongen, begrijpt een hoop. Ik heb hier wel eens een discussie gehad waarin ik zei dat mijn manier van opvoeden misschien erg op maat is. Maar toen kreeg ik de feedback dat het een hele normale manier is welke meer moeders hier hanteren.

[verwijderd]

Ysabella Maar de communicatie naar Robbie is natuurlijk sowieso anders dan naar de gemiddelde peuter, echt op hem toegespits.

Ysabella

[verwijderd] klopt, daar had ik nog niet eens aan gedacht.

« Vorige pagina Volgende pagina »