Trees Ik realiseer mij dat wel, maar kan het denk ik nog steeds niet accepteren. Ik wil meer dan hoe mijn leven nu is. Ik wil meer dan een halve huisvrouw en moeder zijn. Voor mij is dat leven echt te beperkend. Ik denk dat het hier toch elke keer weer op neerkomt en dat daar ook mijn worsteling zit. Ik doe daardoor teveel en boem daar ga ik weer onderuit. Alleen als ik dat niet doe, word ik weer hartstikke somber door het gebrek aan mentale uitdaging en een voor mij te kleine wereld.
Ik kan het me zo goed voorstellen! Dit is toch ook ontzettend frustrerend! Je wilt 'gewoon' je oude leven weer terug en doen waar je zin in hebt. Het lijkt me heel zwaar.
Zou het helpen meer te plannen? Iets zwaars wel doen, maar dan twee dagen bewust (helaas) erg weinig doen?