Trees rekening houdend met inflatie vind ik dat wel meevallen.
Ik zie dat iets anders, tegenwoordig is alles duurder. Vroeger kostte mijn zorgverzekering onder de 100 euro. Nu betaal ik 168 voor minder zorg als destijds plus 385 euro eigen risico.
Dat komt er op je 18e ook nog allemaal bij. (Even ervan uitgaande dat ze beginnen op hun 18e en niet hun 16e)
Ik vind heel veel juist niet meer te vergelijken met vroeger. De nieuwe generatie gaat het links of rechtsom zwaar krijgen. In mijn tijd (ik ben nu 33) was alles zoveel goedkoper en kon je bijvoorbeeld nog wat makkelijk doorstromen van studentenkamer naar huurhuis. Dat is nu onmogelijk behalve als je in een uithoek van Nederland woont. Het is nu of thuis blijven wonen tot je 30e/35e, samen met je partner particulier huren of kopen of bij je ouders blijven, sparen en hopen dat je ergens eens een keer in aanmerking komt voor een huurhuis of kunt kopen.
Ik zeg trouwens niet dat wij als ouders alles maar moeten betalen voor onze kinderen. Ze hebben het financieel straks gewoon een stuk zwaarder en mijn wens daarin is dat ze na hun studie zonder schuld kunnen beginnen.
Ook ben ik van mening dat je kinderen op een andere manier de waarde van geld kan aanleren en dankbaar kan zijn met wat je hebt of krijgt. Mijn kinderen sparen al vanaf jonge leeftijd voor spullen die ze graag willen hebben en als ze expres iets kapot maken betalen ze uit hun spaarpot de kosten om iets te repareren. Ook betrek ik ze bewust in dingen als kleding en spullen weggegeven aan de mensen die minder te besteden hebben.
Mijn man en ik maken daar hoogstwaarschijnlijk andere keuzes in dan jullie thuis, maar ik zie in beide geen goed of fout. Zolang kinderen leren dat dit soort dingen (spullen krijgen, geld krijgen om studies te bekostigen of rijbewijzen) geen vanzelfsprekendheid is.
