Bloem je kan je in de meeste steden al inschrijven voor studentenhuisvesting voordat je 18 bent. Moet je natuurlijk wel al weten in welke stad je gaat studeren en je moet kunnen aantonen dat je van bent om te gaan studeren. In sommige steden kun je via de studentenhuisvesting ook met voorrang doorstromen naar gewone huurwoningen na je afstuderen. Dit verschilt wel per stad.
Trees
Helemaal eens hoor! Alleen het collegegeld is dit jaar al 2500 euro, dus tegen die tijd ga je het met 10k niet meer redden. En dan heb je het dus alleen nog maar over collegegeld. 
[verwijderd] ik vind dat ze de rest prima zelf kunnen bijverdienen. Als ik zie wat ik zelf bij verdiende als student en wat de nichtjes van mijn man nu bijverdienen, is dat meer dan genoeg om zelf bij te dragen als er wat tekort komt aan collegegeld en voor zaken zoals boeken. Het gaat er ons niet om dat we niet meer kunnen bijdragen, maar dat we vinden dat wij ze waardevolle vaardigheden meegeven als ze hier zelf ook deels verantwoordelijk voor zijn. Mocht het echt zwaar tekort zijn, kunnen we tzt altijd meer bijdragen. We hebben zelf ook voldoende spaargeld om meer te kunnen betalen. Alleen dat is nu niet onze insteek.
Trees Ik ben zelf ook niet mega voorstander van hele grote bedragen mee geven. De studie genoten die wel ruim wat mee kregen vanuit huis, vond ik daar altijd heel laconiek mee omgaan. Voor de kamer inrichting reden die langs de IKEA en werd alles nieuw gekocht. Van het studiefonds kwam een nieuwe TV en PlayStation. Even niet uitkomen was een sms’je naar pap en mam, tijd voor een bijbaantje hadden ze zogenaamd niet of weinig. Wel voor alle feestjes van de soos, en vervolgens ook nog studie vertraging.
Ik vind het weinig te besteden hebben juist horen bij het studentenleven. En heel leerzaam. Ik ben er in elk geval wel creatief van geworden en veel van geleerd.
iMoeder De studie genoten die wel ruim wat mee kregen vanuit huis, vond ik daar altijd heel laconiek mee omgaan.
Ik heb echt exact dezelfde ervaring met veel studiegenoten die alles kregen en met studenten die ik later heb behandeld (ik heb een paar jaar lang als zzp-er gewerkt voor 1 a 2 dagen per week bij een instelling, die vooral studenten behandelden - daar zaten toch een paar verwende prinsjes en prinsesjes tussen).
Deze studenten konden inderdaad echt niet ernaast werken (uiteraard konden ze wel 4x per week stappen tot 5 uur ‘s nachts, maar dat wisten ouders niet 
- uiteraard zijn er altijd uitzonderingen he) en ze vonden alles zo normaal en vanzelfsprekend. Alles moest inderdaad nieuw zijn, alsof dat heel normaal is op die leeftijd?!? Gewoon even 2 jaar langer over hun studie doen, want ouders betalen toch of juist super pissig zijn als ouders dat niet deden. Hallo, je ouders hebben al 4 jaar alles voor je betaald! Wees gewoon dankbaar! En toen ze eenmaal waren afgestudeerd en wel alles zelf moesten betalen, moesten ze nog leren om met geld om te gaan. Dat eerste loon viel toch best wel tegen en werken was ook best zwaar als je het nog nooit gedaan had. Ik heb er best wel wat (financieel) onderuit zien gaan in de eerste jaren na het afstuderen.
Ik heb mij hieraan altijd behoorlijk zitten irriteren. Man ook en gelukkig staan wij er daarom ook hetzelfde in. Wij denken beiden dat we onze kinderen meer helpen op de lange termijn als we juist niet teveel voor ze betalen. Ik heb tijdens mijn studententijd ook een paar stomme financiële keuzes gemaakt, maar als je enkel een studentenkamer hebt, geen ‘echte’ baan, geen auto of andere verantwoordelijkheden, waren de gevolgen ook nooit zo groot. Ik heb weleens een paar weken op brood en pindakaas geleefd, omdat ik geen geld had voor eten. Was geen grote ramp, maar die fout heb ik daarna bijv nooit weer gemaakt en het maakt je inderdaad creatief.
Het was een van de mooiste periodes van mijn leven, ondanks dat ik weinig geld had en die les heb ik ook onthouden. Ik ben er ook echt trots op wat ik allemaal zelf bij elkaar heb gespaard en het gaf mij heel veel zelfvertrouwen. Ik hoop dat ik dit alles mijn kinderen ook kan meegeven.
iMoeder ligt denk ik aan je opvoeding. Ik kreeg wel behoorlijk wat geld mee (erfenis van mijn moeder plus wat mijn vader had gespaard) maar ik heb vanaf mijn 14e gewerkt, nog nooit geld aan mijn ouders gevraagd, toen ik op mezelf ging wonen een combinatie van IKEA en marktplaats bij elkaar gehaald.
Daarentegen mocht ik wel een particuliere opleiding doen die mijn vader heeft betaald en mocht ik stage lopen op Curaçao waarbij mijn vader mijn reis betaalde (ik zelf dan woning en leven)
Nog steeds ben ik geen spender terwijl wij thuis het echt wel breed hadden (en hebben) maar mijn vader heeft altijd gehamerd op werken, sparen, beleggen en niet lenen (behalve voor huizen 
) en delen met minder bedeelden/sponsoren/doneren als je de kans en ruimte hebt. Misschien omdat hij vroeger zelf erg arm was maar vanuit zichzelf een flink groot bedrijf heeft opgezet.
Wij sparen wel maandelijks een bedrag voor de kinderen en mijn vader doet dat ook. Daarbij zullen zij ook bedragen erven waarbij een deel voor studie is bedoeld. Ze zullen dus ook flink wat meekrijgen. Wij zijn wel al aan het nadenken hoe we ze daar in gaan begeleiden.
Tot nu toe zijn ze erg zuinig onze kinderen en zeggen ze al dingen als: beter thuis een ijsje dat is goedkoper 
dus ik hoop dat ook wij hetgeen wat mijn vader heeft meegegeven kunnen meegeven.
Maar misschien ben ik ook een uitzondering. Ik vertelde mijn man pas na 1,5 jaar dat mijn ouders best wat geld hebben. Had hij wel een vermoeden van maar te vaak heb ik in het verleden mensen om me heen gehad die dachten dat ik wel alles kon betalen terwijl ik
Gewoon precies hetzelfde bedrag kreeg qua zak en kleedgeld als mijn beste vriendin.
Toch6 mijn oplossing was om daarnaast gewoon heel veel te roken. Drukte het hongergevoel en verslaafd was ik toen toch al. Zeer slecht advies overigens en financieel sloeg dit echt helemaal nergens op natuurlijk 
. Zoals ik al zei: ik heb ervan geleerd en ik vind brood met pindakaas wonderbaarlijk genoeg nog steeds lekker haha.
Hopsatee Zelfde hier. Ligt meer aan de opvoeding dan aan de hoeveelheid geld die je ouders voor je sparen denk ik. Mijn kinderen moeten gewoon ook al meteen met 14 jaar een bijbaantje. Mijn man en ik hebben dat ook altijd gedaan. Nog jonger zelfs. En ondanks dat onze ouders voor ons spaarden en best veel betaalden (opleiding en rijbewijs bijv) hebben wel een zuinige en doordachte instelling. Onze ouders hebben ons meegegeven dat je spaart voor dingen en dat je het beste in de aanbieding kan kopen en zo.
En wij zijn ook gewoon gestart met tweedehands meubels en zo. Door deze manier van leven en doen hebben we best kunnen sparen en maken we goede duurzame keuzes.
Bloem Ligt meer aan de opvoeding dan aan de hoeveelheid geld die je ouders voor je sparen denk ik.
Alles of een groot deel voor je kinderen betalen, is toch ook onderdeel van wat je je kinderen meegeeft oftewel dat is opvoeding? Ik denk niet dat je dit los kunt zien van opvoeding, maar dat het een onderdeel van je opvoeding is. Het is naar mijn idee iets wat je kind ook mede vormt op zijn weg naar volwassenheid en zelfstandigheid.
Ik denk zelf trouwens dat een combinatie is van opvoeding en persoonlijkheid (nature en nurture). Er zullen jongeren zijn, die hier prima mee om kunnen gaan en jongeren die dit wel moeten leren. Ik ben sowieso bevooroordeeld, want ik ken echt veel meer voorbeelden van kinderen, waarvoor alles betalen geen goed idee was dan andersom. Plus mijn eigen positieve ervaring van het zelf doen. Vandaar dat ik er voorstander van ben om de financiële last van studie samen met het volwassen kind te delen ipv het geheel of grotendeels over te nemen als ouder.
Wie weet heb ik toevallig net alle rotte appels getroffen en is mijn beeld niet reeel. Dat kan natuurlijk, maar het voelt voor ons dan nog steeds niet goed om voor hun studie geen substantiële financiële bijdragen van ze te verwachten als ze volwassen zijn. Ik denk dat je hiermee de kans groter maakt, dat ze verwend worden of minder goed met geld kunnen omgaan als ze starten met hun eerste baan, dan als ze ook zelf mee moeten betalen en ervoor moeten werken.
Hopsatee hier ging het ook het zelfde als bij jouw, mijn oma bleek nogal goed in beleggen en mijn opa heeft keihard gewerkt. Daardoor konden we bijvoorbeeld vaak op vakantie etc.
Mijn moeder is daarin het tegenovergestelde, die heeft mij gewoon laten verzuipen. Sterker nog mij letterlijk op mijn 18e het huis uit gezet met de mededeling kijk maar hoe je het doet. 
Mijn man kreeg op financieel vlak alles, maar als er iemand dankbaar is en goed met geld om kan gaan is hij het.(net als zijn broer en zus) het is geen vanzelfsprekendheid.
Ik leer mijn kinderen vooral dat delen en weggeven belangrijk is als je ziet of denkt dat de ander het nodig heeft. En mijn kinderen sparen bijvoorbeeld ook zelf voor games voor op de Nintendo en sparen zelf voor een tweedehands skelter. ( ter beeldvorming ze krijgen van opa en oma 1 euro zakgeld per week) Ik heb al tegen ze gezegd dat als ze de skelter sneller willen hebben ze een tafel buiten kunnen neerzetten en limonade zouden kunnen gaan verkopen of klusjes in huis doen. 
Dat je veel krijgt op financieel vlak betekend natuurlijk niet automatisch dat je een verwend snert kind in de dop word of bent.
iMoeder Mijn truc was lege flessen verzamelen en inleveren.
Deze heb ik ook regelmatig toegepast en we aten heel veel samen met een groep. Behalve gezellig, ook een stuk goedkoper. Boeken kopiëren was ook zo ding. We verdeelden onderling de hoofdstukken en dan ging je kopiëren. Uiteraard 2 pagina’s op 1 A4, want dat scheelde de helft aan kopieerkosten. Alle boeken, die ons toch niet interessant leken of waar we maar een deel uit moesten, kopieerden we gewoon ipv kopen. Scheelde echt heel veel geld. We gingen ook regelmatig op het einde van de dag naar de markt. Daar stonden altijd een heleboel kratten met gratis fruit en groentes, die tegen de houdbaarheid zat.
En ik weet nog dat de jumbo kwam rond 2003 denk ik. Het was echt een sport om als 5e bij de kassa aan te komen voor gratis boodschappen of zoeken of het elders goedkoper was, zodat je het product gratis kreeg. We hadden daar zelfs een mailinglijst voor . En echt alles in mijn kamer en mijn eerste huisje was tweedehands. Zelfs vloerbedekking en gordijnen had ik tweedehands via via van iemand gratis gekregen. Beste stuk vloerbedekking eruit gesneden en dat paste weer prima op mijn kamer voor een tweede ronde.
Het gaf ook wel een bepaalde verbondenheid om met zijn allen zo goedkoop mogelijk uit te komen.
Ik vind dit best moeilijk. Wij hadden het goed maar mijn ouders waren spaarzaam en hebben niet echt financiele opvoeding gegeven. Ik werkte sinds mijn 15e en sinds mijn 19e bij een krant, tijdens mijn studie 1 dag per week en in de zomer voltijds. Zo ben ik al snel in de professionele wereld terechtgekomen en de overgang naar 'echt werk' was niet echt groot.
Maar op het vlak van met geld omgaan.. Dat heb ik nooit echt gekund. Behalve sparen en niet rood staan.
Mijn man is heel anders opgevoed, in een Downton Abbey-achtige situatie. Geld was geen onderwerp want het was er gewoon. Kleren op maat laten maken elk seizoen was normaal. Zijn ouders hadden personeel in dienst. Als twintiger is hij dan alleen een nieuw leven begonnen in een heel ander land. Moest hij alles alleen doen, naast studeren. Dat heeft hij ook altijd gedaan. Maar hij wil investeren en gelooft niet in sparen. Omdat het nooit nodig was, denk ik. We sparen wel voor onze kinderen en ik zie toe op de buffer, maar die hoeft van hem niet te hoog te zijn. En ik krijg het daar weer benauwd van. Dus hoe we dit aan onze kinderen gaan meegeven..
We hebben hier gisteren een gesprek gehad over T en haar rijbewijs.
We hebben gezegd toen ze 14 was dat ze best op zoek mocht naar een bijbaantje omdat ze haar rijbewijs zelf bij elkaar moet gaan sparen. Dat sparen doet ze echt heel goed en neemt ze heel serieus, en ze heeft al een mooi bedrag bij elkaar. Nu is ze 16 en zegt A tegen mij (niet tegen haar) dat hij het niet nodig vindt dat ze het zelf betaald….
Ik heb daar eens over nagedacht en ben het niet met hem eens… tuurlijk kunnen we een paar lessen of een deel betalen maar van mij hoeft ze dit niet zo maar cadeau te krijgen. Ik heb destijds 10 lessen van mijn ouders gekregen en de rest zelf betaald. Ik was echt trots dat ik dat kon betalen van mijn eigen geld.
T is vet trots op wat ze al gespaard heeft nu.
Mijn man heeft zijn rijlessen zelf betaald van zijn uitwonenden beurs terwijl hij bij zijn oom woonde na het overlijden van zijn ouders. Dat was destijds 500 gulden dus rijlessen betalen was geen punt.
Ik merk dat hij T sowieso wat sneller pampert dan ik, van hem hoeft ze niets te doen in huis, van mij wel!
We zijn nu tot een compromis gekomen. Voor nu laten we haar nog denken dat ze het zelf moet betalen, uiteindelijk zal het denk ik 50/50 gaan worden.
Ze gaat overigens volgende week een midweek in een huisje met vrienden, dat moet ze zelf betalen. Ik ben blij dat ze daar zelf van uitgaat en niet vraagt of wij het betalen voor haar. Ik heb bij wijze van sponsoring afwasmiddel, keukenrol en schoonmaakdoekjes gekocht 
Huggybird We zijn nu tot een compromis gekomen. Voor nu laten we haar nog denken dat ze het zelf moet betalen, uiteindelijk zal het denk ik 50/50 gaan worden.
Dit deden mijn ouders ook! Voor m’n 18de verjaardag ‘kreeg’ ik de helft van mn rijbewijs. Vond ik onwijs leuk, want ik had er hard voor gewerkt maar vond het toch veel geld.
Ze hebben het geweten ook trouwens, 60 rijlessen en 4 praktijkexamens…
Rosemary Ik kreeg het van mijn oma. Meer dan 100 lessen... En toen kwam m'n zusje nog 
Ik zou dit zelf echt heel anders doen, mijn kinderen mogen pas rijles als ze het echt heel graag zelf willen, ik zou het nooit cadeau aan ze geven omdat dat nou eenmaal is wat je doet als je 18 bent. Ik heb me er vooral heel schuldig om gevoeld en toen ik eindelijk klaar was met lessen was ik vooral héél blij dat ik geen rijles meer had en niet meer hoefde auto te rijden.
Met bijbaantjes vind ik het wel een lastige hoor. Ik ben daar zelf pas laat mee begonnen. Ik kan me wel voorstellen dat je er veel van leert, maar ook hierbij geldt dat een kind het wel zelf moet willen en kunnen, ik zou het initiatief wel bij hen laten.
