(Hoog)begaafd

Tullip Ik loop tegen zoveel aan. School is hier niet voor ingericht. Er is een aanvraag voor de bovenschoolse plusklas gedaan, maar het is maar de vraag of hij daarvoor wordt toegelaten, omdat hij moeite heeft met de zaken op papier krijgen en samenwerking.

Nou dan gaat school maar wat regelen toch. Wat hier hielp was twee wekelijkse gesprekjes. Ik liep dan op vrijdagmiddag even de klas in en dan hadden we kort overleg over zijn werk, hoe het thuis en op school ging. Op die manier 'dwong' ik de juf om het niet te laten verslappen. Waren gesprekjes van 5 min.

Plusgroep: zou het hem gewoon laten proberen. 2 - 3 keer om te kijken hoe hij het vindt en of het schrijven lukt. Het zijn vaak werkstukken en opdrachten of het heelal of zo. Compleet anders als in de klas, dus wie weet lukt het hem dan wel?

Femkes Hoogbegaafdheid zelf is natuurlijk niet een probleem. Het gaat vooral om hoe een persoon er zelf mee om kan gaan, hoe de omgeving ermee om kan gaan en dus hoe iemand zich voelt.

Dit vind ik wel een interessante. Naar mijn idee wordt het vaak toch geassocieerd icm problemen, maar dat hoeft dus niet. Toch? Mijn jongste krijgt op school al vanaf jongs af aan aangepast werk en in het contact met anderen loopt ze er ook niet tegen aan. Ik zie wel dat ze ook andere interesses heeft. In groep 5 hield ze haar spreekbeurt over de microscoop en ging ze uitleggen aan haar klas wat een oculaire vergroting is. In groep 4 bijv over het zonnestelsel. Terwijl haar vriendinnen het over konijnen en honden houden . Ze kan echter ook echt veel lol hebben met Barbies samen met vriendinnen. Ik denk dat we het in de gaten moeten houden en dat het voor nu voldoende is. Overigens herken ik ook veel van haar in mijzelf. Ze is echt een kopietje van mij vroeger. Alleen ik was wat meer een ongeleid projectiel als kind en zag nergens gevaar in .

Trees Dit vind ik wel een interessante. Naar mijn idee wordt het vaak toch geassocieerd icm problemen, maar dat hoeft dus niet. Toch?

Ik denk dat er heel veel ongediagnosticeerde hb-ers rondlopen omdat ze geen probleem hadden. Als je in een gezin zit waar je niet de enige bent, met familie in de buurt waar je ook niet heel erg van afwijkt en een school hebt waar ruimte is voor jouw ontwikkeling, dan is het geen probleem. En dan is er ook geen reden om te testen.
Hoe meer in balans je intelligentie is en ook wel hoe minder hoogbegaafd je bent, maakt het leven ook makkelijker. Er zit ook nog wel een verschil in net boven de 130 bij 3 en net onder de 130 bij de andere 2. Dan zit je redelijk op lijn met een gemiddelde vwo leerling en zul je dus waarschijnlijk makkelijker aansluiting vinden en dan passen jouw capaciteiten ook bij elkaar. Terwijl iemand met iq van 150 al veel sneller uit de pas loopt met de rest van school en daardoor eerder problemen zal ervaren.

Volgens mij valt of staat alles bij het totale netwerk en je eigen balans en karakter. Hoogbegaafdheid op zich is een handige eigenschap, net als goed kunnen rennen of handig met je handen zijn. Maar als iemand die hartstikke handig is nooit iets anders mag maken dan een vogelhuisje, dan wordt hij/zij ook hartstikke gefrustreerd en verdrietig. Dat geldt ook voor iemand die heel slim is, als je daar niks mee mag doen is het een last, anders een voordeel.

Femkes ik vind dit wel heel logisch klinken. Mijn dochter scoorde ontzettend harmonisch en ook niet extreem hoog. Dat wordt gewoon een goede vwo leerling gok ik. Mijn intelligentie is ooit getest als puber en eigenlijk exact hetzelfde verhaal. Ik leerde makkelijk en het onderwijs verliep vrij soepel, ondanks dat ik altijd achterstevoren en ondersteboven op mijn stoel zat .

(al vermoed ik dat ik nu door mijn cva wel heel disharmonisch zou scoren en ik merk dat dit heel lastig is - ik word zowel overschat als andere keren juist onderschat in een gesprek. Geen idee of ik dit kan en mag vergelijken op deze manier, maar dit ervaar ik wel als vervelend en kan mij voorstellen dat dit echt naar moet zijn voor kinderen)

Ik vind dit wel een heel helder verhaal en maakt het voor mij wel inzichtelijker. Het is niet zwart - wit en zowel interne als externe factoren spelen een rol. Dank je voor je uitleg!

Tullip dat is echt super uitgebreid en klinkt ook heel zorgvuldig. Wat goed dat ze dit zo aanpakken. Jullie zoon scoort ook echt extreem hoog. Ik denk dat ik zeker 300 IQ testen heb afgenomen, waarvan maar hooguit 5 >130 scoorde en allemaal lager dan 140 scoorde.

Tullip een IQ van 140 heeft behaald maar niet als hoogbegaafd is gediagnosticeerd, maar als hoogintelligent.

Ik zit inderdaad wat te worstelen met het verschil tussen deze twee termen. Een IQ > 130 is volgens het meest gebruikte classificatiesysteem in Nederland zeer begaafd (oftewel hoogintelligent), maar dat is natuurlijk wat anders dan hoogbegaafd. Wanneer is het dan hoogbegaafd en wanneer is het hoogintelligent? Dan heb je ook nog het verschil tussen hoogbegaafdheid waarbij alles soepel verloopt en waarbij niet. Disharmonische profielen vs harmonische profielen etc. Door jullie uitleg wordt mij het verschil wel steeds duidelijker .

Tullip Zo zie ik het ook. Alleen een hoge IQ score zegt niet alles. Wat je ermee doet en hoe je daarnaast functioneert zegt iets over begaafdheid naast hoge cognitieve intelligentie.

Er is geen officiële definitie van hoogbegaafdheid. Er zijn meerdere definities en je ziet dat verschillende instituten verschillende definities hanteren. Zoals deze bijvoorbeeld. Als men spreekt over het 'officieel diagnosticeren' van hoogbegaafdheid, bijvoorbeeld voor school, wordt daar doorgaans alleen het vaststellen van een IQ van 130+ mee bedoeld (met de WISC III, door een psycholoog of orthopedagoog).

Hoogbegaafdheid hoeft helemaal niet problematisch te zijn. Uiteraard voorkom je veel problemen door de hoogbegaafde leerstof of werkzaamheden te bieden die aansluiten qua niveau en interesse. Als een hoogbegaafde enorm gefrustreerd raakt doordat die geen aansluiting vindt bij de omgeving kan die dat doorgaans aangeven.