Vulpen dit is precies hoe ik er nu tegenaan kijk.
Pimpelmeesje er spelen bij mij nog best wat onzekerheden... vooral het vooruitzicht op weer maandenlang ziek zijn jaagt me soms wel schrik aan.
Vulpen dit is precies hoe ik er nu tegenaan kijk.
Pimpelmeesje er spelen bij mij nog best wat onzekerheden... vooral het vooruitzicht op weer maandenlang ziek zijn jaagt me soms wel schrik aan.
Vulpen demk dat het vooral ligt aan wat de bezwaren zijn. Als gevoel nee zegt en verstand zegt ja of gevoel ja en verstand nee... Is het missende liefde? Geld? Ruimte? Iets mbt andere kinderen? Eigen lijf? Ik denk niet dat je kan zeggen de een (gevoel of verstand) is belangrijker dan de andere
Maar ik denk ook dat we hier verschillend in staan.
Vulpen Terwijl je nu de zekerheid hebt van een fijn gezin.
Tot je kind een heftige ziekte of ongeluk krijgt... Die zekerheid is in mijn gevoel net zo groot als de zekerheid op een gezond kindje bij de geboorte. Ik zie nog een zwangerschap niet als het lot tarten.
Toch6 Maar ik denk ook dat we hier verschillend in staan.
Nou, niet per se hoor. Want je hebt gelijk dat het wel degelijk uitmaakt wat voor bezwaren het zijn, ik ging nu uit van de situatie van @Nescio maar ik kan me wel ook situaties voorstellen waarbij ik eerder zou denken: joh jouw bezwaren zijn zo praktisch van aard, ga er gewoon voor. Misschien denk ik dat wel eerder bij mensen die nog geen kinderen hebben
Toch6 Tot je kind een heftige ziekte of ongeluk krijgt...
Ja dat is absoluut waar! Je weet het natuurlijk ook allemaal niet van tevoren behalve dat je kind nooit een totaal zorgeloos leven zonder pijn en verdriet zal hebben want dat bestaat gewoon niet.
Toch6 Ik zie nog een zwangerschap niet als het lot tarten.
Mja ik wel maar ik denk dat wij daarin inderdaad wel heel verschillend in het leven staan. Ik vind het bij vlagen ook al heel ruig en onverstandig dat ik twee kinderen heb (voornamelijk in verband met alle nieuwsberichten en de klimaatverandering, dan denk ik, wat voor toekomst gaan ze hebben)
Nescio vooral het vooruitzicht op weer maandenlang ziek zijn jaagt me soms wel schrik aan.
Dit herken ik wel. Voor mij 1 van de redenen dat er geen 2e komt, al is het bij mij wel een ingewikkelder verhaal natuurlijk, maar de keren dat ik er toch even over nagedacht en dan bedacht hoe ellendig het voelde.. blegh, niets in mij dat daar zin in heeft!
Maarja, t is natuurlijk ongeveer een jaar op een compleet mensenleven.. vind je het bij de andere 3 achteraf waard? Ik neem aan van wel, en als de 4e er komt zeg je vast ook van wel. Al lijkt het mij heel moeilijk om zo veel uit handen te moeten geven, fijn dat je man klaar staat maar je wilt zelf voor je kindjes zorgen.
Vulpen ja ik vind jou altijd veel meer een "nadenkmens" dan dat ik ben dus leek me logisch dat je hier ook meer op verstand beslist
Vulpen voornamelijk in verband met alle nieuwsberichten en de klimaatverandering, dan denk ik, wat voor toekomst gaan ze hebben
Zoals dit, ik denk daar stuk minder over na
Vulpen ja maar als je deze keuze met je verstand gaat maken, dan ben je er toch al snel uit? Waarom zou je dan nog überhaupt meer dan 2 kinderen "nemen" ? De lijst met bezwaren is toch gigantisch lang. Alleen al te denken aan de gevolgen voor het milieu. In het geval van nescio ook, vandaar mijn reactie. Ik hoop dat goed overkomt wat ik bedoel.
Tantetil ja maar als je deze keuze met je verstand gaat maken, dan ben je er toch al snel uit?
Ja, dat is toch de bedoeling, dat je tot een beslissing komt? Ik snap je nu juist minder geloof ik
Toch6 dus leek me logisch dat je hier ook meer op verstand beslist
Nou als het over kinderwens gaat liggen m'n gevoel en verstand volledig op één lijn dus dat is lekker makkelijk
Vulpen Ja, dat is toch de bedoeling, dat je tot een beslissing komt? Ik snap je nu juist minder geloof ik
Als je alleen met je verstand zou kiezen zou iemand dan ooit nog kinderen nemen?
Pimpelmeesje ja dat bedoelde ik dus!
Pimpelmeesje ja natuurlijk wel. Wie moet anders voor me koken en m'n kont wassen als ik bejaard ben
Pimpelmeesje haha als wij op alle praktische punten hadden besloten was de derde inderdaad niet gekomen.
Vanuit mijn eigen ervaring kan ik alleen maar adviseren om ook te kijken naar de impact van weer een klein kind. Mijn oudste was 5 toen mini werd geboren en eigenlijk was ik wel klaar met de baby ellende en vond ik een groter kind fantastisch. Uiteindelijk voor een tweede gegaan omdat mijn partner heel graag wilde. En hoeveel ik ook houd van mijn dochter, die ellendige baby/dreumes/peuter tijd valt toch weer tegen.
Echt wel iets om rekening mee te houden hoor.
[verwijderd] oh mijn man en ik zijn dus echt gek op deze tijd van baby. Wij hebben alleen allebei een enorme hekel aan 2,5-4 jaar leeftijd Dus tegen die tijd zullen we inderdaad ook wel weer eens balen dat we ook al hadden kunnen chillen met onze dan 7 en 10 jarigen
(Maar klopt hoor, we beseffen ons nu ze er is ook echt wel hoe vrij we alweer waren en bijv op zondag met de boys echt al relaxed dingen deden en nu soms weer wanhopig moeten wandelen of wiegen om de baby in slaap te krijgen Maar aan de andere kant zijn haar broers ook weer zo gek met haar… en op dagen als vakanties en dagjes weg zullen we dat zeker ook nog merken..)
Ik was 36 toen mijn 2de geboren werd. Ik vond dat zoveel pittiger dan bij de eerste. Vooral de nachten. Ik herstelde gelukkig snel maar vervolgens sliep ik 1,5 jaar heel weinig. Ik was gebroken.
Ik vind 2 kinderen genoeg en zou ook nooit meer zwanger willen worden. Ik was 8 maanden misselijk met spugen. Ik wil dat nooit nooit meer.