Nescio Bij de jongste ben ik ingeleid op 38 weken wegens verminderd vruchtwater en beginnende verkalking van de placenta. Dat geeft toch aan dat de 'kwaliteit' wat minder was.

Maar dat zegt niks over de volgende zwangerschap. Ik ben bij de middelste ingeleid vanwege vruchtwater wat op was en de placenta die aan het verkalken was, maar de jongste heeft nog een week langer gezeten en is natuurlijk gekomen, had ik ruim voldoende vruchtwater en ik / embryo's waren toch echt 2,5 jaar ouder. (Toen 35 bij de punctie, bij de jongste 38).

Vond de zwangerschap van de jongste ook makkelijker dan van de oudste , maar de omgeving, met 2 kleine kinderen dan weer niet. Was wel druk, zwanger en een 1-2 jarige en een 3-4 jarige. hoewel ik wel 5 jaar ouder was, heb ook het snelste herstel bij de jongste πŸ™ˆ dus het is niet per definitie zo dat hoe ouder hoe slechter het is.

Ik had juist het gevoel nu ik wat ouder was en in wat rustiger vaarwater, ik ken het allemaal al, dat dat beter is.

Maar de maanden beroerd voelen en die belasting, is lastig.. daar kunnen jullie alleen over oordelen of je dat de moeite vind. Dat heb ik ook nooit gehad.

Lastig meid, laat het even inzakken en kijk over paar weken weer eens wat je wilt? En je man?

    Honkeytonk oh dat is fijn om te horen! De ene zwangerschap is de andere niet, ik mag ook eigenlijk niet vergelijken. Ivm het beroerd voelen is dat wel moeilijk. Bij de oudste had ik tot 15 weken klachten, bij de middelste was ik vooral heel moe en niet echt misselijk. Maar bij de jongste was ik dagelijks aan het overgeven tot bijna week 30, dus dat is wel een oplopende schaal πŸ™ˆ en daar zie ik gewoon erg tegenop.

    We laten het zeker even rusten nu. We willen sowieso pas een knoop doorhakken in de zomer, dus we hebben nog wel even. Ik weet dat het voor mijn man een ja blijft. Dat maakt het ook niet eenvoudiger moet ik zeggen 😁

    • Toch6 hebben hierop gereageerd.

      Nescio hier was elke zwangerschap anders qua beroerd zijn πŸ˜‰ bij D 7 maanden lopen kotsen maar voelde me goed, bij E bleef het binnen maar zo beroerd dat ik toch emesafene kreeg zodat ik wel de kinderen kon verzorgen. En bij L lichamelijk niks maar mentaal weer zwaarder, was zo somber.
      Kan ook niet zeggen jongens dit/meiden dat πŸ€·β€β™€οΈ

      Ik heb sowieso fysiek geen zware zwangerschappen maar ik merk wel het verschil toen ik 29 of nu 36 was 🀣 Met name nu zeg maar. Maar als ik niet op mijn 29e maar later de eerste had gekregen had ik dat verschil niet gemerkt.

      En dat ziek zijn de eerste weken. Ja dat vond ik nu wel gaar met al 2 thuis. Maar ja, gaat ook weer voorbij.

        Hopsatee als het alleen de eerste weken is, zou ik er ook geen moeite mee hebben. Maar omdat het bij A. al tot ver in week 28 was, zie ik er toch wel tegenop πŸ™ˆ ook al valt het straks mee. Je kan er gewoon nooit zekerheid over hebben. Ik weet wel dat mijn lijf helemaal niet met hormonen om kan gaan.

          Nescio Nee die hormonen vind ik wel elke zwangerschap heftiger worden (of toch m’n leeftijd πŸ€ͺ) Maar ja als je wens er is…

          Mocht je nog echt een zwangerschap overwegen dan zou ik deze tijd nu gebruiken om fit te worden. Daar baalde ik bij mezelf nog het meeste van bij de zwangerschap van de jongste. Ik was toen (nu achteraf gezien) op z’n zwaarst, bewoog weinig en conditie hield niet over. Bij de eerste twee totaal geen bekkenklachten gehad, bij de laatste dus wel ineens, ook nog want ik vond het al aan ploeteren. En die klachten zijn ook gebleven overigens. Jongste word volgende maand 9, maar ik voel nog steeds m’n bekken als ik veel gedaan heb of een eind ben wezen wandelen.

            iMoeder over mijn conditie mag ik niet klagen, maar ik ben inderdaad (eigenlijk al voor het nieuwe jaar) begonnen met een paar goede routines. Zo maak ik, elke dag voor mijn werkdag begint, een stevige wandeling. Weer of geen weer. Ik wandel ook vrijwel elke dag in mijn lunchpauze. Dit wil ik zeker volhouden. Ik ben tot nu altijd snel en goed hersteld van mijn bevallingen, maar een beetje voorbereiding hier is nooit slecht natuurlijk.

              9 dagen later

              Nescio Ik ben tot nu altijd snel en goed hersteld van mijn bevallingen,

              Ik ook. Ook snel weer op gewicht etc, ook bij de laatste. Maar de bekken klachten zijn gebleven, en de gedeeltelijke verzakking ook. Dus eerder succes is geen garantie voor de toekomst zogezegd. Niet om je te ontmoedigen natuurlijk, alleen wel een ding om rekening mee te houden.

              20 dagen later

              Gut, de wens groeit. Vooral als ik naar mijn kinderen kijk natuurlijk. Hoe ze met elkaar omgaan. Dan denk ik: hoe kan ik deze gezinsuitbreiding nou niet willen? πŸ₯°

              En de jongste van 4 zei gisteren: 'ik heb twee oudere zussen, maar ik wil nog een babybroertje, mama.'
              Ok, point taken πŸ€ͺ