Vierde kindje

Ja weet je. Wij hebben 3,5 jaar getwijfeld over L. en we hadden allerlei praktische bezwaren. Maar we bleven hangen (ook toen we hadden besloten het niet meer te doen) in “wat als?” En toen besloten we rond kerst 2020 dat we het misschien moesten doen (ik werd 36 en ruim 4 jaar ertussen) en wij hadden het geluk dat het direct (weer) raak was. En toen verdwenen alle praktische bezwaren en is ze ons cadeautje. Heel bijzonder en dankbaar ook dat we 3x direct zwanger waren, nooit miskramen hebben gehad en gezonde kinderen. Ik was enorm bang de eerste maanden dit keer door leeftijd, lot tarten, zoveel geluk kan je niet hebben enzo. Maar ja, bij de wens bij de eerste en tweede hebben we er ook niet zo over nagedacht.

Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik het wel zwaarder vindt (niet de zwangerschap maar nu het herstel en alles erna terwijl ik hele easy bevallingen heb gehad) Ik merk zeg maar wel dat ik niet 29 meer ben zoals bij de eerste. Maar ja dat erg? Niet echt. En ik vind het nu, nu ze er is inderdaad wel eens zwaar dat ik denk….pfff we waren echt alweer vrij en dit is wel echt weer even terug met een baby. Maar ja, ze is er en we zijn dol op haar.

Ik heb wel geleerd hierdoor dat je gewoon je hart moet volgen en als dit je wens is dan komt het wel goed.

Bij mij voelde het wel nu tijdens de zwangerschap en nu ook als goed zo. Dat wat ik na de tweede niet had.

Nescio
Lijkt mij meer een keuze die je met je hart moet maken want als je gaat denken over de bezwaren dan kom je er niet uit. Ik denk ook dat je man de keuze al heeft gemaakt.

Nescio En als derde puntje, mijn doemgedachten, eigenlijk. We zijn al zo gezegend, waarom het lot 'tarten' met nog een vierde kindje? Wat als hij/zij niet gezond blijkt te zijn? Moet je dat wel willen? Waarom geen genoegen nemen met wat we hebben?

Bij mij is dit een soort van uitgekomen. Ik wilde heel graag een derde en was totaal verblind door hormonen. De relatie was al niet goed maar ook dat wilde ik niet zien omdat ik zo graag nog een kindje wilde. Daarna gescheiden en ondertussen kan ik wel zeggen dat de jongste een zorgenkindje is met inmiddels meerdere aandoeningen en een hobbelige school carrière. Hou ik daardoor minder van hem? Nee natuurlijk niet. Al is het dus wel iets om serieus rekening mee te houden. Dat gezegd hebbende, ik was anders misschien blijven zitten met een wat als, terwijl ik me na hem wel compleet voelde. Dus het heeft zo moeten zijn denk ik dan maar.

Tantetil maar wanneer gaat hart over op verstand? Mijn verstand zegt het is goed zo, hart zegt nog 1 (en nog 5 waarschijnlijk ).
Nou is het bij man echt een nee, geen discussiepunt maar dat veranderd het niet bij mij

Toch6 Wel denk ik: wil je nog een nakomertje? Er zit dan xo 5 jaar tussen. Weet niet hoeveel de rest schelen maar niet zo veel dacht ik?

Dan heb ik 2 nakomertjes, oudste en kleine meid schelen ruim 8,5 jaar. Kleine meid en J schelen ook weer 4 jaar. Oudste en jongste schelen zelfs 13 jaar.

@Nescio
Ik vind altijd dat als er nog liefde over is voor nog een kindje, je het gewoon moet doen. Als het financieel ed kan natuurlijk, dat vind ik dan wel de voorwaarde. Het ziek zijn en zo is maar tijdelijk. En wat te oud is verschilt ook voor iedereen. Voor mezelf zou ik het dan niet nog een keer willen, maar mijn schoonzus is pas 40 geworden en ze gaan nu voor een eerste kindje. Dat is ook wel deels door omstandigheden, maar wie ben ik om er wat van te vinden?

Als ik jouw bericht lees, krijg ik het gevoel dat je er eigenlijk al uit bent dat je het wilt, maar dat je een soort duwtje zoekt. Kan dat kloppen?
Misschien sla ik compleet de plank mis maar dat gevoel kreeg ik erbij.

Vulpen demk dat het vooral ligt aan wat de bezwaren zijn. Als gevoel nee zegt en verstand zegt ja of gevoel ja en verstand nee... Is het missende liefde? Geld? Ruimte? Iets mbt andere kinderen? Eigen lijf? Ik denk niet dat je kan zeggen de een (gevoel of verstand) is belangrijker dan de andere

Maar ik denk ook dat we hier verschillend in staan.

Vulpen Terwijl je nu de zekerheid hebt van een fijn gezin.

Tot je kind een heftige ziekte of ongeluk krijgt... Die zekerheid is in mijn gevoel net zo groot als de zekerheid op een gezond kindje bij de geboorte. Ik zie nog een zwangerschap niet als het lot tarten.

Nescio vooral het vooruitzicht op weer maandenlang ziek zijn jaagt me soms wel schrik aan.

Dit herken ik wel. Voor mij 1 van de redenen dat er geen 2e komt, al is het bij mij wel een ingewikkelder verhaal natuurlijk, maar de keren dat ik er toch even over nagedacht en dan bedacht hoe ellendig het voelde.. blegh, niets in mij dat daar zin in heeft!
Maarja, t is natuurlijk ongeveer een jaar op een compleet mensenleven.. vind je het bij de andere 3 achteraf waard? Ik neem aan van wel, en als de 4e er komt zeg je vast ook van wel. Al lijkt het mij heel moeilijk om zo veel uit handen te moeten geven, fijn dat je man klaar staat maar je wilt zelf voor je kindjes zorgen.

Vulpen ja ik vind jou altijd veel meer een "nadenkmens" dan dat ik ben dus leek me logisch dat je hier ook meer op verstand beslist

Vulpen voornamelijk in verband met alle nieuwsberichten en de klimaatverandering, dan denk ik, wat voor toekomst gaan ze hebben

Zoals dit, ik denk daar stuk minder over na

Vulpen ja maar als je deze keuze met je verstand gaat maken, dan ben je er toch al snel uit? Waarom zou je dan nog überhaupt meer dan 2 kinderen "nemen" ? De lijst met bezwaren is toch gigantisch lang. Alleen al te denken aan de gevolgen voor het milieu. In het geval van nescio ook, vandaar mijn reactie. Ik hoop dat goed overkomt wat ik bedoel.

Tantetil ja maar als je deze keuze met je verstand gaat maken, dan ben je er toch al snel uit?

Ja, dat is toch de bedoeling, dat je tot een beslissing komt? Ik snap je nu juist minder geloof ik

Toch6 dus leek me logisch dat je hier ook meer op verstand beslist

Nou als het over kinderwens gaat liggen m'n gevoel en verstand volledig op één lijn dus dat is lekker makkelijk

Vulpen ideaal hier dus niet

Vulpen Ja, dat is toch de bedoeling, dat je tot een beslissing komt? Ik snap je nu juist minder geloof ik

Als je alleen met je verstand zou kiezen zou iemand dan ooit nog kinderen nemen?