Wat vraag jij je af? 2

Trees zoals het voor mij werkt:

Stap 1: ik word gevoeliger voor sociale angsten. Van die stomme dingen als "ik zei iets stoms tegen de caissière", of "ik heb iets gepost op het forum wat ik beter niet had kunnen doen" (en dan heb ik het niet meteen over een heel land arrogant noemen, maar iets wat jullie waarschijnlijk niet eens op zal vallen ).
Ga meer twijfelen aan mezelf, een soort dipje in zelfvertrouwen.
Ik word ook rustelozer, en kan juist níet stil zitten. Ga afleiding zoeken omdat ik perse vandaag nog een kandelaar wil hebben van een winkel aan de andere kant van de stad. Of reddit lezen tot 2 uur 's nachts in plaats van slapen. Vermijden, niet willen voelen.

Stap 2: ik word chagrijniger, dan snauw ik sneller. En ik ga me irriteren aan alle bejaarden in het winkelcentrum die niet doorlopen. Dan krijg ik ook meer last van mijn nek/schouders. Eten word lastiger, sneller vol (hyperventilatie, veel lucht in maag).
Ook intrusies soms. En ik ga enorm stressen over mijn agenda die ineens overvol lijkt. Huishouden blijft liggen. Vermoeidheid.

Stap 3: geluiden, lichten niet meer kunnen verdragen. Overgeven. Alles 'draait' in mijn hoofd, soort mist ook, gedachten rollen door elkaar heen, niet meer kunnen nadenken. In het ergste geval paniekaanval, maar gelukkig tegenwoordig zeldzaam.

Ik zit nu ergens tussen 1 en 2, dus ik ga een dutje doen

Trees Voor mij is dat geïrriteerd raken, onrustig, brain fog en het gevoel dat ik weg wil of mezelf wil afsluiten. Geen zin hebben om te praten met wie dan ook. Als mensen of m’n kinderen me iets vragen raak ik in de war op zo’n moment. En dan komt die irritatie opzetten van laat me met rust, ik weet het niet. Ook onmiddellijke irritatie als mensen me bellen of appen (dat, wat nou weer gevoel).

Bloem
CrazyCatLady
Toch6
Vulpen
iMoeder

Hier zitten zeker bruikbare dingen tussen! Ik heb de punten die jullie noemen aan mijn man voorgelezen en hij herkent er echt veel meer dan ik. Over sommigen twijfel ik nog, zoals hoofdpijn bijv. Ik denk echter dat deze wel logisch is (verhoogde basisspierspanning -> toverprikkeling -> meer spierspanning & meer spierspanning -> hoofdpijn).

Ik denk dat afsluiten ook een belangrijke is, maar deze heb ik zelf vaak niet door. Mijn man wel. Ik sla dan ook niks meer op en ben dan soms complete gebeurtenissen kwijt, dus op zich logisch dat ik het zelf niet door heb.

Mensen niet meer aankijken bedenk ik mij nog. Vind ik sowieso lastig, want ik moet het verhaal volgen en ondertussen beweegt dat gezicht en moet ik al die info daarvan ook nog verwerken en onthouden. Als ik wat overprikkeld begin te raken, is het vaak helemaal teveel info in 1 keer om te verwerken.

Ik bedacht zelf nog gapen. Is dat iets wat jullie herkennen of ben ik dan gewoon ook moe? Boertjes laten is voor mij wel een duidelijke. Al begrijp ik niet zo goed waarom (ga ik nog uitzoeken). Misschien door verkeerd ademhalen door de verhoogde basisspierspanning waardoor er meer lucht in je maag komt, wat er weer uit geboerd moet worden?

Ik vind het echt een lastige opdracht, maar wel waardevol. Ik heb eerder Assitt gehad, maar daar kan ik mij nauwelijks nog iets van herinneren (ik zal wel overprikkeld zijn geweest ). Ik denk dat ik er nu echt veel meer uit kan halen. We gaan echt trainen dat ik de verschillende sensorische input weer wat beter kan integreren ipv enkel richten op compenseren. Er zit natuurlijk een max aan, wat haalbaar is in mijn situatie, maar ik denk dat ik het zeker nog wel kan verbeteren.

Trees Misschien door verkeerd ademhalen door de verhoogde basisspierspanning waardoor er meer lucht in je maag komt, wat er weer uit geboerd moet worden?

Dat is bij mij inderdaad het geval ja. Zowel het gapen als boeren. Als het te lang aanhoudt ook opgeblazen buik + pds.

Ik bedacht er eerder nog een paar, maar toen viel ik in slaap en nu ben ik ze vergeten
Als het me te binnen schiet laat ik het weten.

Maar hopelijk kan je er inderdaad weer stappen mee zetten, dat zou fijn zijn!

Edit: kaakklemmen bij het in slaap vallen! Ook weer die spierspanning dus.

Trees Ik denk dat afsluiten ook een belangrijke is, maar deze heb ik zelf vaak niet door. Mijn man wel.

Mijn vriend ziet sommige dingen ook eerder aan mij dan dat ik zelf merk. Vooral de ‘adhd-freeze’, dan blokkeer ik even omdat ik overspoeld ben en het even niet meer weet. Maar juist doordat hij het dan benoemd, en ik het dan vervolgens herken. Ben ik beter geworden in het herkennen. Ook spanningen en afgeleid raken ziet hij eerder dan ik. Vooral spanningen merkte ik vroeger altijd pas als ik bijv spierpijn kreeg.

Nescio en dan het gevoel weg te willen.

Ik lees dat bij meer. Ik denk dat mijn alternatief mij afsluiten is, maar dat dit uiteindelijk op hetzelfde neerkomt. Ik denk alleen dat weggaan beter is dan wat ik nu doe. Het is nu echt nog een automatisme. Mijn man ziet het aan mijn ogen, want die zijn bijna dicht, maar ik merk het zelf niet.

Edit: ik zit mijzelf nu te observeren, maar ik zit nu heel veel te knipperen. Misschien is dit de fase ervoor? Ik las dit ook bij een van jullie. Nooit bewust van geweest

Toch6 klopt, ik ben het met je eens

Bloem Dat opent mij ook weer de ogen en zet mij aan het denken.

Bijzonder toch. Dat had ik dus ook.

Sevenof9 ik denk dat er wel een overlap in zit. We hebben het bijv ook gehad over switchen/ schakelen, want daar heb ik heel veel moeite mee, maar dat zal voor jou denk ik ook gelden? En dat had ook weer een link met het verwerken van nieuwe informatie. Wat weer sneller kan leiden tot overprikkeling enz.

Misschien dat ik nog wel een lijst krijg. Eigenlijk gaf ze aan dat ik er alvast over na moest denken en de volgende keer gaan we er verder mee. Ik ben natuurlijk weer zo strebertje wat volgende week al een volledig uitgewerkt signaleringsplan wil overhandigen .

Ik ben gewoon enorm gemotiveerd. Ik ben zaterdagnacht weer heel erg ziek geweest. Dat kost mij vervolgens weer mijn hele zondag en sijpelt daarna nog dagen door. Terwijl ik zaterdag een heel leuk etentje /feestje had met familie. Ik wil dit soort dingen niet opgeven, maar ik wil er ook niet elke keer zo ziek van worden. Ik wil daarom ook echt 100% voor dit traject gaan. Volgens mij is dit ook de enige therapie die niet enkel gericht is op compenseren/ermee leren omgaan, maar ook echt op het trainen van het beter gaan integreren van sensorische prikkels.