Heb er gisteren weer wat grijze haren bij gekregen. H. en N.(4) waren alvast naar buiten gegaan met de slee en ik zou er zo aankomen, maar moest even wat afmaken. Komt H. aan de deur dat N. helemaal naar het einde van de straat is gelopen. Ik zeg nog tegen hem "Bijf maar hier, ik kom er zo aan. N. loopt niet in zeven sloten tegelijk."
Maar toen ik buitenkwam was hij weg. H. had toch nog een rondje gelopen, maar hij had hem ook niet gezien. Samen gekeken, maar nergens hè. Dus ik heb de fiets gepakt en ben gaan rondfietsen. Nergens te vinden. Ik dacht ik ga maar naar huis en extra hulp inschakelen. Zag ik hem ineens toch met een mevrouw lopen. Zij had hem gevonden bij de 60km weg vlakbij ons huis en dacht dat klopt niet.
Thuis met hem besproken dat hij nooit meer zomaar alleen een rondje moet gaan lopen. Volgens mij drong ik nog niet echt door. Maar toen ik zei dat mama wel heel bang was geweest, kwamen er toch een paar traantjes en zei hij heel beteuterd dat hij even de weg niet meer had geweten.
