Zorgen om dochter

[verwijderd] we hebben pas samen een collage gemaakt met waar word je blij van. Dat lukt haar wel heel goed. Ik kan daar mogelijk nog wel meer mee doen. Ik denk dat ze zich visueel beter uit kan drukken. Ik vroeg trouwens pas wat voor kleur een emotie had, toen werd ik keihard uitgelachen . Ik denk dat ik wat minder expliciet moet doen.

[verwijderd] Altijd je armen open houden en haar vertellen dat ze altijd bij je mag komen <3

Deze blijf ik ook herhalen en vertellen hoeveel ik van haar hou en hoe trots ik ben dat zij mij dochter mag zijn. Het is super lief kind vol met humor. Ik wil gewoon dat ze gelukkig is en zich fijn voelt.

[verwijderd] maar emoties hebben voor heel veel mensen wel een kleur . Boosheid is vaak rood, blijdschap geel, rust wordt geassocieerd met groen bijv.

Ik dacht misschien lijkt ze op mijn man. Bij hem heeft alles een kleur, cijfers, letters, maanden etc. en zelfs een plek in de ruimte. Maandag is bijv rood en staat rechtsachter hem. Ik kan mij hier echt niks bij voorstellen. Het heet trouwens synesthesie. Dochter kan zich hier alleen dus ook niks bij voorstellen

Net oudergesprek gehad op school met haar erbij. We hebben het hier niet specifiek over gehad, maar was verder wel zinvol. Haar resultaten zijn wisselend en dat heeft te maken met stampwerk (is ze niet voor gemotiveerd) en zelf nadenken (vindt ze wel leuk). Hun voorstel was dat ze volgend jaar deels naar een speciale klas gaat op het vo. Dit is voor kinderen uit groep 8 met vwo advies. Hier krijgen ze oa vakken zoals filosofie, ondernemerschap, een vreemde taal etc. Ik hoop dat haar dit ook al wat gaat helpen om weer wat meer plezier te ervaren.

[verwijderd] Bedoelde hem meer sarcastisch,

Oh sorry, had ik weer helemaal niet door .

[verwijderd] Praat hij er dan ook zo over of dat niet, lijkt mij wel hele bijzondere gesprekken opleveren

Het grappige is dat hij vaak bepaalde oogbewegingen maakt en dan letterlijk kijkt naar bijv de rode maandag in de ruimte. Hij heeft ooit meegedaan aan onderzoek. Dat moest hij dan zoveel maanden later weer herhalen en hij was inderdaad heel consequent in zijn antwoorden. Hij vindt het vooral ook heel lastig, want hij heeft bij alles een beeld. Een boek lezen is hierdoor wel heel lastig.

[verwijderd] Fijn dat jullie een gesprek op school hebben gehad, hoe heeft zij dit ervaren. Kan zij (en jullie) zich een beetje vinden in het advies?

Ik kan mij hier wel in vinden. Ze vindt het wel heel spannend om daar volgend jaar naar toe te gaan. Het is gelukkig op de school waar ze straks ook naar toe gaat en al wat kent door haar zus. Mijn oudste dochter gaf net ook aan dat dit gegeven wordt door de leukste docent van de school. Dat was ook wel helpend.

Koekie83 wisselend. Er zijn goede en minder goede momenten. Vervelende is dat het mij de laatste tijd ook niet goed gaat en juist afgelopen week weer 2 pittige migraine aanvallen moet krijgen . Ik ben daardoor ook minder ‘aanwezig’, dan ik graag zou willen. Ik heb al mijn afspraken voor komende week afgezegd, zodat ik zelf wat kan bij tanken en daardoor ook meer voor haar kan zijn.

Koekie83 wij kunnen nog geen verband ontdekken, maar ik sluit het niet uit. Het zijn ook wat sociale situaties, die ze spannend vindt. Gisteren mocht ze verkleed naar school. Daar is ze dan al weken druk mee. Ze heeft haar eigen broek gemaakt en bijpassende sieraden bij haar outfit.

Gisterenochtend echt super boos aan tafel, maar ze is gewoon vreselijk onzeker. Sommige kinderen in haar klas vinden verkleden stom. Vriendinnetje had die ochtend aan niet te verkleden. Zodra mijn man haar afzet op school, ziet ze een klasgenoot in een over de top verkleed outfit. Ze klaart meteen op, want ze is dus niet de enige. Dit vullen we overigens voor haar in, want zelf kan ze het niet aangeven.

Pimpelmeesje nee hoor helemaal niet vaag. Ik gebruikte deze techniek regelmatig in het werk als ik voel dat er meer is, maar iemand het lastig vindt om het uit te spreken. Ik doe het bij haar nog weleens in de zin van: sommige kinderen (of ik gebruik mij zelf als voorbeeld) worden verdrietig als ze…. heb jij dit ook weleens? Het standaard antwoord is nee of weet ik niet.

Pimpelmeesje Ook merk ik regelmatig dat als vriendin en ik praten over vroeger dat haar pubers duidelijk mee luisteren en er iets mee doen. En soms is er van daar uit ruimte om te vragen hoe zij dat ervaren, vaak vanuit "is dat nu ook zo of werkt dat anders tegenwoordig?"

Op deze manier heb ik het nog niet geprobeerd. Dit is nog indirecter en daardoor misschien nog veiliger? Ik ga dit zeker nog proberen. Hiermee spreek ik haar ook aan op haar ‘kennis’ of ‘expertise’ (ik kan het even niet zo goed verwoorden) en misschien dat dit beter werkt.

[verwijderd] mijn oudste heeft adhd. Ik zie daar bij jongste verder ook geen kenmerken van. Heeft een goede focus, altijd haar spullen op orde (of ik ieder geval wat je kan verwachten op haar leeftijd ), ook haar denken is gestructureerd etc.

ASS is bij mij het afgelopen jaar ook weleens door het hoofd geschoten, maar ook dit klopt maar mijn idee niet. Daarvoor had ik mijzelf zelfs keihard uitgelachen om het idee, want ik zie er ook niks van terug in haar vroegere ontwikkeling. Behalve dat ze toen al erg verlegen was, maar ik vond dat als kleuter dat dit nog prima paste binnen wat normaal is. Het was toen ook nog niet echt angstig.

[verwijderd] Maar vanwege haar angsten, sociaal (on)aangepast gedrag & moeite met haar eigen emoties herkennen / omschrijven en uiten zit ik meer te denken aan autisme.

Wat juist opvalt is dat zodra zij zich op haar gemak voelt, ze sociaal en communicatief juist sterk is. Ik vind haar sociale intuïtie bovengemiddeld ontwikkeld. Ze voelt super goed alle verbale en non-verbale signalen van de ander aan en reageert daar dan ook heel adequaat op. Ook de emoties van anderen duidt ze echt perfect. Zelfs sterker dan mijn oudste. Verschil is alleen dat ze dit enkel laat zien als zij zich prettig (veilig?) voelt. En van zichzelf kan ze het juist niet goed. Ik vind dit zelf heel tegenstrijdig.

Haar intelligentie vind ik een lastige om te duiden. Ik was op haar leeftijd cognitief verder dan haar, waardoor ik de neiging heb om het bij haar af te zwakken. Het is voor mij namelijk nooit iets negatiefs geweest. Nog sterker ik besefte al heel jong dat dit een kracht was en ik hierdoor mijzelf een ander leven kon geven dan dat van mijn ouders. Ik vind het daardoor lastig om het in haar geval juist als een mogelijke oorzaak van de problemen te zien. Duidelijk dus dat ik niet objectief ben en dat we het juist daarom wel moeten meenemen, want anders zien we misschien wat over het hoofd door mijn eigen bias.

Bleh ik heb er echt weer een slapeloze nacht van gehad, maar man en ik zijn er nu echt van overtuigd dat we wel hulp gaan inschakelen. We hebben het nu lang genoeg zelf geprobeerd en ik denk beter nu dan straks op het vo. Daar wordt het vaak nog meer ingewikkeld.