iMoeder ligt denk ik aan je opvoeding. Ik kreeg wel behoorlijk wat geld mee (erfenis van mijn moeder plus wat mijn vader had gespaard) maar ik heb vanaf mijn 14e gewerkt, nog nooit geld aan mijn ouders gevraagd, toen ik op mezelf ging wonen een combinatie van IKEA en marktplaats bij elkaar gehaald.
Daarentegen mocht ik wel een particuliere opleiding doen die mijn vader heeft betaald en mocht ik stage lopen op Curaçao waarbij mijn vader mijn reis betaalde (ik zelf dan woning en leven)
Nog steeds ben ik geen spender terwijl wij thuis het echt wel breed hadden (en hebben) maar mijn vader heeft altijd gehamerd op werken, sparen, beleggen en niet lenen (behalve voor huizen 😅) en delen met minder bedeelden/sponsoren/doneren als je de kans en ruimte hebt. Misschien omdat hij vroeger zelf erg arm was maar vanuit zichzelf een flink groot bedrijf heeft opgezet.
Wij sparen wel maandelijks een bedrag voor de kinderen en mijn vader doet dat ook. Daarbij zullen zij ook bedragen erven waarbij een deel voor studie is bedoeld. Ze zullen dus ook flink wat meekrijgen. Wij zijn wel al aan het nadenken hoe we ze daar in gaan begeleiden.
Tot nu toe zijn ze erg zuinig onze kinderen en zeggen ze al dingen als: beter thuis een ijsje dat is goedkoper 🤪 dus ik hoop dat ook wij hetgeen wat mijn vader heeft meegegeven kunnen meegeven.
Maar misschien ben ik ook een uitzondering. Ik vertelde mijn man pas na 1,5 jaar dat mijn ouders best wat geld hebben. Had hij wel een vermoeden van maar te vaak heb ik in het verleden mensen om me heen gehad die dachten dat ik wel alles kon betalen terwijl ik
Gewoon precies hetzelfde bedrag kreeg qua zak en kleedgeld als mijn beste vriendin.
