Honkeytonk Poeh lastig. Als ik je irritaties en frustraties lees over je relatie, misschien zou ik daar eerst eens mee gaan werken samen? Zodat jullie samen weer het dagelijks leven zonder irritaties aankunnen?
dit gaat gelukkig al een stuk beter. Het lijkt misschien of het elke dag is en er nog maar weinig goed is, maar jullie zijn mijn enige klankbord hierover, dus vandaar dat het lijkt dat ik altijd zaag en klaag en de goede momenten deel ik dan weer niet 😬 We zaten er gewoon allebei doorheen, de laatste tijd. Ik kan slecht tegen vermoeidheid en dramatiseer dan heel veel in mijn hoofd (en hier, sorry 😅 )
Maar we hebben elkaar ook weer helemaal gevonden gelukkig.
Over het tweede punt, dit hebben we inderdaad al besproken en hij is er helemaal voor. Hij is ook diegene die heeft voorgesteld minder te gaan werken. Ik krijg nu juist opportuniteiten op mijn werk en wil daar ook gewoon voor gaan. Voor hem is dat minder van belang.
Hij heeft letterlijk gezegd dat ik me over energie en praktische zaken niet druk moet maken, dat hij er is voor ons.
Over het compleet voelen, de wens is er nu zo tastbaar en concreet, toen de jongste 2 was had ik dat bijvoorbeeld helemaal niet. Toen voelde ik me ook niet echt 'compleet', maar ik had ook geen echte wens voor een vierde. Beetje vaag uitgelegd, maar krijg het niet duidelijker.
Voor jullie helemaal een spannende beslissing dus, zeker als je afhankelijk bent van icsi. Hoe is dat bij de jongste gegaan? Hadden jullie veel rondes nodig?
