Louelle81 ik snap wel wat je bedoelt ja. Ik heb het ook beiden gedaan, fulltime werken en kinderen naar de opvang, en (gedwongen) tbm en beiden hadden voor en nadelen.
Ik vind het ook heel dubbel, als ik zo'n brief zie als waar het in de op over gaat, hoor ik mijn moeder, die toentertijd naar mijn kinderen keek alsof het kleine jeugddelinquentjes in wording waren door alle hechtingsproblematiek die ze ongetwijfeld zouden oplopen omdat ik werkte, en dan ben ik geneigd om daar tegenin te gaan. Juist voor de hechting van mijn kinderen (of meer de verlatingsangst) is het heel goed geweest dat ze in aanmerking kwamen met meerdere verzorgers.
Op andere vlakken is het voor mijn kinderen weer beter om thuis te zijn. Ze zijn beiden erg gevoelig en opvang gaf ook vaak te veel prikkels.
Ik kan niet zeggen of ik het een echt beter vond dan het ander, alleen wat voor óns beter is.
Maar het stempel van de tbm is iets wat ik ook ervaar. In mijn ogen is emancipatie juist niet dat je móet werken, maar dat je keuzes hebt. Kiezen om tbm te zijn heeft in mijn ogen net zo veel waarde als kiezen om te werken.
En in veel gevallen is er geen keuze, of dat nou is zoals bij jou of mij, of mensen die door financiële redenen noodgedwongen moeten werken. Beiden kanten verdienen evenveel respect, begrip en een stuk minder oordelen.
Maar ik snap jouw frustratie wel heel erg goed. Ik ga bijvoorbeeld enorm steigeren bij alleenstaande vaders die de hemel in geprezen worden en crowdfunding krijgen omdat het zo knap is dat ze alleen hun kinderen opvoeden, waar het bij alleenstaande moeders een grote bak stront is en op zijn best maar vanzelfsprekend is.
We hebben in mijn ogen gewoon nog een lange weg te gaan..
