Wat je niet hardop wilt zeggen.

-weg-

[verwijderd] vooral dat laatste vind ik erg. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag. Heel gevaarlijk dat hij jouw verantwoordelijk houdt voor zijn misdraging. Mijn vriend en ik zijn 10 jaar samen, we hebben zeker onze ruzies maar zodra de 1 de ander gaat uitschelden of verantwoordelijk gaat houden voor gedrag (“jij maakt mij zo boos, het is je eigen schuld dat ik scheld/je sla/iets kapot maak”) dan is het voor mij echt even klaar. Het is nooit gebeurd hier hoor. Ik heb hem nooit uitgescholden en hij mij ook niet. Maar ik zou het zeker niet laten gaan als het zou gebeuren.
Het is echt niet oké dat hij dit heeft gezegd, en zelfmedelijden of niet, dat is zijn probleem die jij zeker niet hoeft op te lossen om de goede vrede te bewaren.
Ik zou hier zeker over praten om duidelijk je grens aan te geven.
knuffel!

@[verwijderd] en @Rietjesbeker

Jullie hebben helemaal gelijk. We hebben het er net over gehad en ondanks dat hij erbij blijft dat op actie reactie volgt, en dat ik hem zover heb gekregen, heb ik hier wel duidelijk een grens aan gegeven.
Ik heb ook duidelijk proberen te maken dat het niet zijn verantwoordelijkheid is als ik uit mijn plaat ga, omdat hij me niet laat uitspreken. Hier is hij het dan wel mee eens.
Zoon kreeg het ook nog eens mee (heel fout) en gelukkig heeft hij er zelf met zoon over gepraat.
Ik vind het (itt man) niet erg als kids een discussie of een kleine ruzie meemaken tussen ouders, maar dit kon echt niet.

Ik houd mezelf maar voor dat wij al heel ver gekomen zijn en dat dit even een keer een terugval is. Meestal is een terugval afhankelijk van mijn wel of niet aanwezige geduld. Dat irriteert me wel. Waarom moet ik altijd de grotere zijn?

En dank voor de knuffel.

[verwijderd] Gewoon beginnen. Maakt niet uit als het wat warrig is of dingen door elkaar lopen. Anders begin je met vertellen over het YouTube filmpje?

Lumihiutale ik heb jou ooit meer details verteld over mijn relatie toch?
Snap je dat ik dat niet online ga zetten?

Er zijn gewoon dingen aan het veranderen. We komen in een andere fase, en dat is geweldig en overweldigend tegelijkertijd. Maar om daar echt over te kunnen praten zal ik ook de andere dingen moeten delen. Dit is iets waar ik al 9 jaar mee bezig ben en zoveel heb lopen schiften in de theoretische stukken dat ik ook niet even kan uitleggen hoe het in elkaar zit.
Het filmpje wat ik gisteren heb gekeken was de situatie uitgelegd door middel van de relativiteitstheorie en kwantumverstrengeling en hoewel dat nog het meeste in de buurt kwam van wat ik ervaar op dit moment, vond ik het te simpel en oppervlakkig benaderd

Ik wil het zó graag met jullie kunnen delen, en dat lukt me nu niet.
Dat is niet ten nadele van jullie. Ik heb er jaren geleden zelf voor gekozen om het niet te delen en daar begin ik nu last van te krijgen. Als ik er nu over zou moeten beginnen, ben ik 3 jaar bezig met schrijven om uit te leggen wat er aan vooraf is gegaan
Dat maakt het vrijwel onmogelijk om op dit moment te kunnen zeggen wat er in me om gaat..

Het ligt echt niet aan jullie. Ik ben zelf gewoon heel lang te bang geweest om er over te praten, uit angst om veroordeeld te worden of afgewezen, en inmiddels is die situatie zo groot geworden dat het makkelijker is om er maar gewoon in te blijven zitten. Maar op dit moment wil ik gewoon even gillen.