Momenteel zo veel...
Zou het?
Gebeurt dit echt?
Ik heb zo lang niet meer durven hopen dat het überhaupt nog mogelijk was, dat ik het nu even zo onwerkelijk vind.. Ik zit in een vrije val, en ik vind het heerlijk en beangstigend tegelijkertijd. Wat betekent dit voor de toekomst? Wat voor vorm gaat dit krijgen?
Maar ook: is het niet gewoon alsnog hoop, wat als het niet klopt? Ben ik gek om te willen geloven dat het wel zo is?
Ik blijf maar vallen, en het is geweldig, maar zo onzeker..
Hoe praat ik hier over? Waar begin ik? Het is te veel om uit te leggen..
Ik ben de outsider bij degenen die ik niks hoef uit te leggen. Ik heb het geprobeerd, maar we verschillen toch te veel.
Wat blijft er over?
Hoe vertel je over je geweldige, onzekere dingen, tegen iemand die hetzelfde ervaart en zou kunnen begrijpen maar er zó veel pijn over heeft?
Ondertussen leef ik in mijn bubbel verder. Vol met woorden die ik niet kan uiten. Het verlangen om het van de daken te schreeuwen groeit met de dag, en toch ben ik stil.
Dus ik kijk maar weer een youtube-filmpje, van een volslagen vreemde aan de andere kant van de wereld. Hij kent het. Hij begrijpt het. We zijn niet alleen.
