[verwijderd]
Nu: dochter moest overgeven in de auto en eerlijk, het enige waar ik aan denk is dat ze niet ziek moet worden omdat ik wil slapen en omdat ik geen zin heb in het geregel morgen.
Wanneer voelde jij je echt een slechte moeder?
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Ik herken de posts van @Ffion zo goed..
Ik vind dat ik echt te snel boos word en dan echt te hard kan reageren. Sinds mn zoon wat ouder is en we beter kunnen communiceren, gaat het stukken beter.
Maar ik heb te weinig geduld en zeker toen mijn zoon tussen de 6 weken en 1,5 jaar was ben ik echt een aantal keer flink boos geworden. Ik weet van mezelf dat ik altijd mijn uiterste best heb gedaan voor mijn zoon, maar ik vraag me af of mijn uiterste best wel goed genoeg was. Dat gegeven vind ik erg zwaar en kan ik nog steeds om huilen.
Overigens hebben mijn zoon en ik nu een fantastische band en ik ben nog steeds de eerste naar wie hij toe gaat als hij pijn heeft en wie hij roept als hij wakker is.
Overigens is dit bovenstaande ook wel de reden dat ik liever geen tweede wil.
[verwijderd]
Mijn oudste zoontje was mijn crash test dummy ( mooi gezegd hier boven haha).
ik ben zelf wel eens te lomp, hoofdjes laten stoten tegen deurposten, dak van auto etc.
Een keer van commode gevallen, terwijl ik ernaast stond, hij lag op buikje, ik was even bezig in de commodelade, en hij zet zich ineens in achteruit... zie hem nog vallen...
Dan nog dat hij heupdysplasie hd geerfd van mij, niks aan te doen, totaal irrationeel maar voelde me er echt enorm slecht over even.
Maar de allerergste was dat hij best veel huilde (nog steeds geen idee waarom) de eerste paar weken van zijn leven en ik hem soms echt te ruw heb neergelegd of tegen hem gesnauwd heb, en ook idem met ons tweede mannetje
Daar voel ik me het meeste schuldig over.
[verwijderd]
[verwijderd] hij hebt ook een heftige tijd gehad toen. Je bent maar een mens. Je kan niet alles aan.
Bedankt voor het delen en de kwetsbaarheid.
[verwijderd]
[verwijderd] Dankjewel!
Ffion hier is dat ook herkenbaar. Ik heb momenten dat het me te veel word. Maar ik denk dat alle moeders en vaders daar wel eens last van hebben.
Vanmiddag. Omdat zoontje in de vijver van de buurman is gevallen/gegleden zonder dat ik of iemand er erg in had. Gelukkig kon hij er zelf uitkomen en huilde hij hard zodat ik hoorde dat er wat was. Maar voel me echt beroerd. Hij is zelf ook flink geschrokken. "Water vallen. Koud. Bah water" x 100
(Buurman heeft er wel een net om/over)
Toch6 heftig en inderdaad flink schrikken. Gelukkig kon hij er zelf uit
Vitamientjuh
Ja vreselijk. Op dat moment dacht ik alleen maar "naar huis, uitkleden en in bad" maar toen hij in bad zat kwam het besef van wat als hij voorover erin was gevallen en onder het ijs was gegaan en begon ik toch wel even te shaken
Toch6 ik hoop dat ie geen angst ontwikkeld voor zwembaden. Misschien even uitleggen als hij erover begint. Ik heb namelijk vaak gezien dat jonge kinderen een angst ontwikkelen voor water.
Vitamientjuh hij wordt volgende week 2, hoe kan ik dat uitleggen?
In bad ging hij wel weer gewoon "zwemmen" (op zn buik heen en weer)
Toch6 ik denk dat het gelukkig meevalt als hij al in bad begon te 'zwemmen'.
Net!
Mijn zoontje reed met zijn auto over het televisie scherm. En ik schoot zo erg uit me slof dat ik me daarna echt waardeloos voelde.
Maar ik loop ook een beetje op mijn tenen.
Toen vanmorgen bleek dat de gordels van het autostoeltje stuk waren (ik kon ze wel dichtmaken maar niet aantrekken)... Heb ik het stoeltje in slaapstand gezet en ben ik zo vertrokken naar de crèche :o
[verwijderd]
1981mama gelukkig dan maar dat er niets mis gegaan is.
Mijn kaak en wang zijn opgezet en pijnlijk en mini sloeg heel hard haar armen om me heen. Ik heb gegild van de pijn en werd erg boos op haar. En toen zei ze: ik wil kusje geven, met een heel zielig gezicht. Mijn hart brak en ik voelde me zo lullig!
13 dagen later
[verwijderd]
Mijn kleine uk struikelde vandaag. Handjes afgeveegd en hup doorlopen. Mama heeft haast.
Binnen bij de opvang toch even kijken naar haar knietjes want ze bleef herhalen dat ze zich pijn had gedaan.
Bleken haar knieën dus stuk. Arm kind. Broek was nog heel. In my defence.
Dit is bij onze dochter wel gebeurd inderdaad, ze is bij Walibi een keer in een kleine ondiepe vijver gevallen, toen ze met 4 jaar met zwemles begon, was ze zo bang. Durfde ook niet van de kant te springen in 60cm diep water. Duurde even voordat ik doorhad dat dit de oorzaak was, was fijn geweest als iemand mij daar toen op gewezen had.
In het kort: goede tip!