Wanneer voelde jij je echt een slechte moeder?

Mijn oudste zoontje was mijn crash test dummy ( mooi gezegd hier boven haha).
ik ben zelf wel eens te lomp, hoofdjes laten stoten tegen deurposten, dak van auto etc.

Een keer van commode gevallen, terwijl ik ernaast stond, hij lag op buikje, ik was even bezig in de commodelade, en hij zet zich ineens in achteruit... zie hem nog vallen...

Dan nog dat hij heupdysplasie hd geerfd van mij, niks aan te doen, totaal irrationeel maar voelde me er echt enorm slecht over even.

Maar de allerergste was dat hij best veel huilde (nog steeds geen idee waarom) de eerste paar weken van zijn leven en ik hem soms echt te ruw heb neergelegd of tegen hem gesnauwd heb, en ook idem met ons tweede mannetje
Daar voel ik me het meeste schuldig over.

[verwijderd] hij hebt ook een heftige tijd gehad toen. Je bent maar een mens. Je kan niet alles aan.
Bedankt voor het delen en de kwetsbaarheid.

[verwijderd] Dankjewel!

Ffion hier is dat ook herkenbaar. Ik heb momenten dat het me te veel word. Maar ik denk dat alle moeders en vaders daar wel eens last van hebben.

Vanmiddag. Omdat zoontje in de vijver van de buurman is gevallen/gegleden zonder dat ik of iemand er erg in had. Gelukkig kon hij er zelf uitkomen en huilde hij hard zodat ik hoorde dat er wat was. Maar voel me echt beroerd. Hij is zelf ook flink geschrokken. "Water vallen. Koud. Bah water" x 100
(Buurman heeft er wel een net om/over)

Toch6 O wat zul je geschrokken zijn, fijn dat het goed is afgelopen!

Extra blij nu dat wij onze vijver dit jaar weg hebben laten halen...

Toch6 heftig en inderdaad flink schrikken. Gelukkig kon hij er zelf uit

Vulpen

Vitamientjuh
Ja vreselijk. Op dat moment dacht ik alleen maar "naar huis, uitkleden en in bad" maar toen hij in bad zat kwam het besef van wat als hij voorover erin was gevallen en onder het ijs was gegaan en begon ik toch wel even te shaken

[verwijderd]

Vitamientjuh hij wordt volgende week 2, hoe kan ik dat uitleggen?
In bad ging hij wel weer gewoon "zwemmen" (op zn buik heen en weer)

Toch6 ik denk dat het gelukkig meevalt als hij al in bad begon te 'zwemmen'.

Net!
Mijn zoontje reed met zijn auto over het televisie scherm. En ik schoot zo erg uit me slof dat ik me daarna echt waardeloos voelde.
Maar ik loop ook een beetje op mijn tenen.

Toen vanmorgen bleek dat de gordels van het autostoeltje stuk waren (ik kon ze wel dichtmaken maar niet aantrekken)... Heb ik het stoeltje in slaapstand gezet en ben ik zo vertrokken naar de crèche :o

1981mama gelukkig dan maar dat er niets mis gegaan is.

Mijn kaak en wang zijn opgezet en pijnlijk en mini sloeg heel hard haar armen om me heen. Ik heb gegild van de pijn en werd erg boos op haar. En toen zei ze: ik wil kusje geven, met een heel zielig gezicht. Mijn hart brak en ik voelde me zo lullig!

Mijn kleine uk struikelde vandaag. Handjes afgeveegd en hup doorlopen. Mama heeft haast.

Binnen bij de opvang toch even kijken naar haar knietjes want ze bleef herhalen dat ze zich pijn had gedaan.
Bleken haar knieën dus stuk. Arm kind. Broek was nog heel. In my defence.

Vitamientjuh

Dit is bij onze dochter wel gebeurd inderdaad, ze is bij Walibi een keer in een kleine ondiepe vijver gevallen, toen ze met 4 jaar met zwemles begon, was ze zo bang. Durfde ook niet van de kant te springen in 60cm diep water. Duurde even voordat ik doorhad dat dit de oorzaak was, was fijn geweest als iemand mij daar toen op gewezen had.

In het kort: goede tip!

Ik heb even getwijfelt of ik deze zou delen want schaam me er na 9 jaar nog voor.
Zoon was denk een maand of 9, kon nog niet staan (dacht ik) en hij zat in de woonkamer op zijn speelkleed te spelen. Ik stond in de keuken te koken en ondertussen was ik op de laptop aan het online shoppen ook in de keuken wel met zicht op hem maar ik was meer met andere dingen bezig dan met hem. Na een tijdje denk ik wat is hij stil, kijk naar hem en zie hem zitten met een pakje sigaretten in zijn handen (had ik op de eettafel laten liggen en die had zoon te pakken gekregen). Ik loop erheen om het af te pakken en zie dat dat pakje bijna leeg is en rond zijn mondje allemaal tabak. Had hij een half pakje sigaretten opgegeten. Ik durfde in eerste instantie de dokterspost niet te bellen want was bang dat de kinderbescherming hem bij me weg zou halen en durfde mijn man en moeder niet te bellen voor advies want die zouden boos op me worden (terecht). Ik heb mijn beste vriendin gebeld die was bij haar moeder en die hebben me in een minuut rustig gekregen en overtuigt dat ik toch de dokterspost moest bellen. Ik moest meteen komen en daar aangekomen zag hij helemaal wit/groen van kleur in zijn gezicht wilde ze zijn maagje leegpompen ivm nicotine vergifgiging. Op het moment dat ze alles klaar aan het zetten waren begon zoon te braken en kwam alles eruit inclusief sigaretten filters Hij is daarna nog een uurtje ter observatie gebleven maar dat braken had hem zo opgelucht dat hij heel snel weer vrolijk werd en kleur in zijn gezicht kreeg. Zo schuldig als toen heb ik me nooit meer gevoelt, ik voel het nu nog als ik het zo neer typ hier.