Wanneer voelde jij je echt een slechte moeder?

Mijn zoon was echt mijn crash test dummy. Echt erg! Ik ben zo lomp! Bij de tweede baby ging alles een stuk beter, ik had een hoop geleerd na de eerste

Zoon: van bank laten vallen, van ons bed laten vallen, te vroeg het riempje los maken van de kinderwagen (hij viel met zijn hoofdje recht naar beneden op het asfalt, ik hoorde echt "plok" .... te erg) en meer van dat soort dingen.

Bij mijn dochter was de ergste als baby toen ze als een aapje op mn onderarm lag te huilen, hoofdje steekt uit, ik buk waardoor ze haar hoofdje heel hard tegen de tafel stoot.
Als kleuter: ze wilde niet uit bad komen dus deed ik het wel even voor haar, ze stribbelde tegen en glibberde zo uit mijn handen met haar hoofd op de badkamer vloer. Ai....

Veel erger vind ik wanneer ik echt uit mn slof schiet tegen ze en heel boos tegen ze schreeuw. Het is zó boos dat ik daarna helemaal van slag ben. Daar wil ik echt vanaf.

Nu: werd net gebeld door school dat dochter hoofdpijn heeft en opgehaald wil worden, maar al ik dat doe kan ik over 3 kwartier weer terug voor de jongste en daarna nog boodschappen doen, dus ik heb gezegd dat ze het maar uit moet zitten. Stiekem voel ik me daar wel rot over, maar het komt echt niet uit.

En over het algemeen: de invloed van mijn psychische problemen, variërend van onterecht boos worden tot niet in staat zijn om ze bepaalde dingen te bieden.

Toen mijn zoontje op de stoel stond en er vanaf viel, nadat ik al tig keer had geroepen 'niet staan op de stoel'. .
En nadat hij dus gevallen was en begon te huilen ik nog eens boos op hem werd dat ik hem heb gewaarschuwd.
Uiteindelijk wel getroost en geknuffeld.
Maar voelde mij daarna wel een slechte moeder.

En me zoontje liep gister tegen een raam aan omdat hij niet op zat te letten en was er helemaal van overdonderd en ik kon alleen maar lachen

Ffion Jaaa, helemaal mee eens & heel herkenbaar.

Nu: dochter moest overgeven in de auto en eerlijk, het enige waar ik aan denk is dat ze niet ziek moet worden omdat ik wil slapen en omdat ik geen zin heb in het geregel morgen.

Mijn oudste zoontje was mijn crash test dummy ( mooi gezegd hier boven haha).
ik ben zelf wel eens te lomp, hoofdjes laten stoten tegen deurposten, dak van auto etc.

Een keer van commode gevallen, terwijl ik ernaast stond, hij lag op buikje, ik was even bezig in de commodelade, en hij zet zich ineens in achteruit... zie hem nog vallen...

Dan nog dat hij heupdysplasie hd geerfd van mij, niks aan te doen, totaal irrationeel maar voelde me er echt enorm slecht over even.

Maar de allerergste was dat hij best veel huilde (nog steeds geen idee waarom) de eerste paar weken van zijn leven en ik hem soms echt te ruw heb neergelegd of tegen hem gesnauwd heb, en ook idem met ons tweede mannetje
Daar voel ik me het meeste schuldig over.

[verwijderd] hij hebt ook een heftige tijd gehad toen. Je bent maar een mens. Je kan niet alles aan.
Bedankt voor het delen en de kwetsbaarheid.

Ffion hier is dat ook herkenbaar. Ik heb momenten dat het me te veel word. Maar ik denk dat alle moeders en vaders daar wel eens last van hebben.

Vanmiddag. Omdat zoontje in de vijver van de buurman is gevallen/gegleden zonder dat ik of iemand er erg in had. Gelukkig kon hij er zelf uitkomen en huilde hij hard zodat ik hoorde dat er wat was. Maar voel me echt beroerd. Hij is zelf ook flink geschrokken. "Water vallen. Koud. Bah water" x 100
(Buurman heeft er wel een net om/over)

Toch6 O wat zul je geschrokken zijn, fijn dat het goed is afgelopen!

Extra blij nu dat wij onze vijver dit jaar weg hebben laten halen...

Toch6 heftig en inderdaad flink schrikken. Gelukkig kon hij er zelf uit

Vulpen

Vitamientjuh
Ja vreselijk. Op dat moment dacht ik alleen maar "naar huis, uitkleden en in bad" maar toen hij in bad zat kwam het besef van wat als hij voorover erin was gevallen en onder het ijs was gegaan en begon ik toch wel even te shaken

[verwijderd]

Toch6 ik hoop dat ie geen angst ontwikkeld voor zwembaden. Misschien even uitleggen als hij erover begint. Ik heb namelijk vaak gezien dat jonge kinderen een angst ontwikkelen voor water.

Vitamientjuh hij wordt volgende week 2, hoe kan ik dat uitleggen?
In bad ging hij wel weer gewoon "zwemmen" (op zn buik heen en weer)

Toch6 ik denk dat het gelukkig meevalt als hij al in bad begon te 'zwemmen'.