Wanneer voelde jij je echt een slechte moeder?

Toch6 heftig en inderdaad flink schrikken. Gelukkig kon hij er zelf uit

Vulpen

Vitamientjuh
Ja vreselijk. Op dat moment dacht ik alleen maar "naar huis, uitkleden en in bad" maar toen hij in bad zat kwam het besef van wat als hij voorover erin was gevallen en onder het ijs was gegaan en begon ik toch wel even te shaken

[verwijderd]

Toch6 ik hoop dat ie geen angst ontwikkeld voor zwembaden. Misschien even uitleggen als hij erover begint. Ik heb namelijk vaak gezien dat jonge kinderen een angst ontwikkelen voor water.

Vitamientjuh hij wordt volgende week 2, hoe kan ik dat uitleggen?
In bad ging hij wel weer gewoon "zwemmen" (op zn buik heen en weer)

Toch6 ik denk dat het gelukkig meevalt als hij al in bad begon te 'zwemmen'.

Net!
Mijn zoontje reed met zijn auto over het televisie scherm. En ik schoot zo erg uit me slof dat ik me daarna echt waardeloos voelde.
Maar ik loop ook een beetje op mijn tenen.

Toen vanmorgen bleek dat de gordels van het autostoeltje stuk waren (ik kon ze wel dichtmaken maar niet aantrekken)... Heb ik het stoeltje in slaapstand gezet en ben ik zo vertrokken naar de crèche :o

1981mama gelukkig dan maar dat er niets mis gegaan is.

Mijn kaak en wang zijn opgezet en pijnlijk en mini sloeg heel hard haar armen om me heen. Ik heb gegild van de pijn en werd erg boos op haar. En toen zei ze: ik wil kusje geven, met een heel zielig gezicht. Mijn hart brak en ik voelde me zo lullig!

Vitamientjuh

Dit is bij onze dochter wel gebeurd inderdaad, ze is bij Walibi een keer in een kleine ondiepe vijver gevallen, toen ze met 4 jaar met zwemles begon, was ze zo bang. Durfde ook niet van de kant te springen in 60cm diep water. Duurde even voordat ik doorhad dat dit de oorzaak was, was fijn geweest als iemand mij daar toen op gewezen had.

In het kort: goede tip!

Ik heb even getwijfelt of ik deze zou delen want schaam me er na 9 jaar nog voor.
Zoon was denk een maand of 9, kon nog niet staan (dacht ik) en hij zat in de woonkamer op zijn speelkleed te spelen. Ik stond in de keuken te koken en ondertussen was ik op de laptop aan het online shoppen ook in de keuken wel met zicht op hem maar ik was meer met andere dingen bezig dan met hem. Na een tijdje denk ik wat is hij stil, kijk naar hem en zie hem zitten met een pakje sigaretten in zijn handen (had ik op de eettafel laten liggen en die had zoon te pakken gekregen). Ik loop erheen om het af te pakken en zie dat dat pakje bijna leeg is en rond zijn mondje allemaal tabak. Had hij een half pakje sigaretten opgegeten. Ik durfde in eerste instantie de dokterspost niet te bellen want was bang dat de kinderbescherming hem bij me weg zou halen en durfde mijn man en moeder niet te bellen voor advies want die zouden boos op me worden (terecht). Ik heb mijn beste vriendin gebeld die was bij haar moeder en die hebben me in een minuut rustig gekregen en overtuigt dat ik toch de dokterspost moest bellen. Ik moest meteen komen en daar aangekomen zag hij helemaal wit/groen van kleur in zijn gezicht wilde ze zijn maagje leegpompen ivm nicotine vergifgiging. Op het moment dat ze alles klaar aan het zetten waren begon zoon te braken en kwam alles eruit inclusief sigaretten filters Hij is daarna nog een uurtje ter observatie gebleven maar dat braken had hem zo opgelucht dat hij heel snel weer vrolijk werd en kleur in zijn gezicht kreeg. Zo schuldig als toen heb ik me nooit meer gevoelt, ik voel het nu nog als ik het zo neer typ hier.

[verwijderd] Het helpt vast niet dat ik het zeg, want zo'n schuldgevoel is heel sterk.. maar dit kan de beste ouder overkomen! Je hebt goed gehandeld en het is goedgekomen

@iedereen hierboven die het had over uit zijn slof schieten: zo herkenbaar! Ik heb normaal geen geduld, bij mijn dochter een stuk meer. Alleen als ze echt in Engeland gaat en niks goed is, ook de dingen waar ze om gevraagd heeft niet, dan houd het voor mij soms ook op. Ik probeer me meestal in te houden en dr dan maar even voor de tv te parkeren. Kan ik afkoelen en zij stopt met dat geluid...

[verwijderd] jeetje, wat zou jij geschrokken zijn.
Ik vind het goed dat je het hier neerzet. Andere ouders kunnen hier van leren.

Eens en nooit meer @[verwijderd]. Maar zou ook erg geschrokken zijn/bang zijn. Gelukkig is alles goed gekomen!

[verwijderd] wow dat is schrikken idd! Maar het kan idd de beste overkomen hoor.

Ik voelde me gisteren een slechte moeder toen ik snauwde naar mijn zoon. Hij luisterde niet en ik was bezig met zijn zusje op dat moment. Ik weet gewoon niet wat ik moet op zo'n moment.

[verwijderd] toevallig afgelopen vrijdag ook gebeurd bij m'n kleine. Broekje was nog heel, dus ik dacht dat het aanstelleritus was . Wel heel zielig achteraf

Nog 1. De kinderen moesten zwemmen en de jongste die zwemt nog niet mee. Dus ik zeg zeker 5 keer ga maar goed zitten op een stoel anders val je eraf. Maar goed zitten kunnen ze niet, hup voor je t weet ligt uk op de grond en natuurlijk krijsen omdat t pijn doet. Toen heb ik gezegd "eigen schuld...." heel gemeen eigenlijk van mij.