Transgenders / genetische afwijkingen in topsport

Trees

Femkes maar ik vind de situatie zoals het was wel degelijk verkrachting, gewoon verkrachting.

Ik vind hier ook geen discussie over mogelijk. Dit is verkrachting en door het anders te noemen bagatelliseer je mijn inziens wat het slachtoffer overkomen is en waar zij levenslang de emotionele sn eventuele fysieke consequenties van moet dragen.

Onderschat inderdaad het zelfverwijt en schuldgevoel van slachtoffers niet. Ik ben nog nooit een slachtoffer van seksueel geweld tegengekomen , die hier in meer of mindere mate geen last van heeft (gehad). Dit is echt vreselijk. Als puber zijnde is dit nog verschreurender en kan dit enorme gevolgen hebben voor haar verdere ontwikkeling, haar zelfbeeld, wereldbeeld en beeld van mannen.

Femkes maar meer zelfinzicht zou uitermate wenselijk zijn en aangemoedigd worden als Nederlandse held, dat is gewoon teveel.

Eens. Hij mag van mij lekker volleyballen en wedstrijden winnen, maar voor mij is het ook geen held en ik vind dat hij ook niet zo geportretteerd moet worden in de media. Ik voel daarvoor teveel sympathie voor het slachtoffer.

Sevenof9

Femkes hij is door gegaan toen ze zei dat het pijn deed en hij heeft na afloop alleen maar gezegd, haal even een morning after pil.

Dit wist ik niet. Maar alsnog vind ik dan dat het 10 jaar geleden is en hij ervoor gestraft is. Ik zou persoonlijk ook nooit een sporter een held noemen, dat vind ik nogal ver gaan. Ze zijn goed in hun sport en ze spelen wedstrijden. Helemaal prima. Iemand toejuichen om een doelpunt vind ik los staan van wat hij dan verder heeft gedaan. Misschien heb ik gewoon niet genoeg gevoel bij de Olympische spelen en is het voor anderen een stuk persoonlijker 😅

Toch6

Sevenof9 helemaal mee eens. Leuk dat ze goed zijn in sport maar als er niet meer gesport zou worden (als in werk) zou ik het absoluut niet missen. Helden, nee absoluut niet. Ik vind een held toch heel wat anders dan een sporter.

Trees

CrazyCatLady ik zou je wel 10x willen liken.

Ik herzie mijn mening nav jouw bericht en vind eigenlijk ook dat hij lekker een andere baan mag zoeken, waar hij van mij zeker een eerlijke kans mag krijgen. Echter niet meer als publiek figuur en ‘held’.

Sevenof9

CrazyCatLady Als er een dubbele standaard heerst en sporters beschermd worden vind ik dat ook niet ok. Het moet wel voor iedereen gelijk zijn. En verder wat ik in mijn vorige bericht zei, een sporter als held zien vind ik raar en ik denk dat ik echt minder emoties voel bij de Olympische spelen dan andere mensen.

Trees

Sevenof9 ik voel ook geen enkele emotie bij de Olympische spelen. Ik heb het nog nooit gekeken en ik zal het ook nooit gaan kijken. Ik voel echter wel veel emoties bij /voor slachtoffers van seksueel geweld. Ik vind het daardoor persoonlijk een lastig onderwerp om gevoel en ratio te scheiden. Mij lukt dat eerlijk gezegd niet volledig.

CrazyCatLady

Sevenof9 ik denk dat ik echt minder emoties voel bij de Olympische spelen dan andere mensen.

Nou, ongetwijfeld nog meer dan ik hoor.. alles wat ik van de Olympische spelen weet is:
*haha de mascotte lijkt op een clitoris
*het is in Parijs (ex schoonouders zijn aanwezig, anders had ik zelfs dat misschien niet eens geweten)
*de Seine is ranzig
*hey, Celine Dion!

Maar juist omdat ik echt 0.0 interesse heb erin, snap ik juist de heldenverering nog minder. (van alle sporters hoor, met of zonder strafblad. Ik vind bijvoorbeeld salarissen van voetballers ook bespottelijk)
Ik denk wellicht daarin juist te simpel, want voor mij is het gewoon een kwestie van: gooi vd Velde eruit en dump hem op een random kantoor ergens in Nederland waar hij kan gaan werken aan zijn tweede kans carrière, en vervang hem door persoon X. Probleem opgelost.

In de praktijk zal het ongetwijfeld niet zo simpel zijn. Misschien is hij wel gewoon echt veel beter dan persoon X, is de dynamiek binnen het team wel afhankelijk van hem, weet ik het, ik heb daar geen verstand van joh..
Maar juist omdat sport mij echt helemaal niks doet, voel ik juist veel meer voor het slachtoffer, degene die volledig los staat van de Olympische spelen maar nu wel haar trauma de hele wereld rond ziet gaan.

Toch6

Sevenof9 ik denk dat ik echt minder emoties voel bij de Olympische spelen dan andere mensen.

De enige emotie die ik heb bij de Olympische winterspelen is de bevalling van D 🤣 dat was nacht, niks op tv behalve dat. Dus toen hebben we om de tijd te doden schansspringen (?) gekeken 😏

Zonnebloem

Eigenlijk wil ik gewoon niet dat iemand ons land vertegenwoordigd door iemand die een meisje van 12 in het verleden verkracht heeft.

In deze tijd vind ik het eigenlijk ondenkbaar mede als je kijkt naar de tendens in de media wereld en hoe één gecanceld word omdat hij minderjarige op seksueel gebied wat heeft aangedaan en de ander net veroordeeld is voor verkrachting en poging tot. En dan mag deze meneer ons wel vertegenwoordigen op de Olympische spelen, waar is onze ruggengraat gebleven of beter gezegd waarom behandelen we de één zus en de ander zo? Wat is het verschil en waarom is er überhaupt verschil als het om dit soort zaken gaat.

Sevenof9

CrazyCatLady haha nou ik heb ook geen enkele wedstrijd gekeken hoor. Ik lees het nieuws en zie elke dag andere namen van andere sporters voorbij komen. Het zijn er zoveel, dus het heldenvereringsdeel gaat ook langs me heen denk ik. Ik heb daar sowieso al niet veel mee, maar als we al helden gaan vereren dan vind ik dat passender voor mensen die levens redden of activisten die zich met gevaar voor eigen leven inzetten voor de vrijheid van anderen ofzo. Ik heb ook niet het gevoel dat welke sporter dan ook mij vertegenwoordigt. Ik doe niet eens een olympische sport. Voor mij zijn het sportwedstrijden en meer niet. Ik kan me wel voorstellen dat het heel naar is voor het slachtoffer, dus daarin kan ik je wel heel goed volgen. Ik denk wel dat het heel lastig gaat worden om eerlijke richtlijnen op te stellen en dan te zeggen: als je in het verleden dit hebt gedaan mag je dit niet en dit wel, en hoe lang geleden moet iets dan zijn voor activiteit x wel weer mag, en hoe publiek mag je werk zijn enzovoort. Mag iemand dan wel zanger worden maar als die te succesvol wordt niet meer uit bescherming van het slachtoffer, of moet iemand altijd een functie achter de schermen ergens. Dat soort dingen is ook niet te doen lijkt me. Maargoed deze man krijgt nu behoorlijk wat bagger over zich heen dus ik denk dat het wel meevalt in hoeverre hij zich als held vereerd voelt worden.

CrazyCatLady

Sevenof9 Ik denk wel dat het heel lastig gaat worden om eerlijke richtlijnen op te stellen en dan te zeggen: als je in het verleden dit hebt gedaan mag je dit niet en dit wel, en hoe lang geleden moet iets dan zijn voor activiteit x wel weer mag, en hoe publiek mag je werk zijn enzovoort.

Ik denk dat het dan voor mij gewoon een kwestie is van... met een strafblad mag je het land niet vertegenwoordigen.
Je kan inderdaad nooit alle situaties uitsluiten, daar is geen beginnen aan. Maar dat lijkt me wel het meest minimale eigenlijk..

Femkes

Sevenof9 Ik denk wel dat het heel lastig gaat worden om eerlijke richtlijnen op te stellen en dan te zeggen: als je in het verleden dit hebt gedaan mag je dit niet en dit wel, en hoe lang geleden moet iets dan zijn voor activiteit x wel weer mag, en hoe publiek mag je werk zijn enzovoort. Mag iemand dan wel zanger worden maar als die te succesvol wordt niet meer uit bescherming van het slachtoffer, of moet iemand altijd een functie achter de schermen ergens. Dat soort dingen is ook niet te doen lijkt me.

Klopt, dat is eigenlijk onmogelijk. Ik vind dat hijzelf hier de meeste verantwoordelijkheid in draagt. Zijn hele houding staat mij hierin het meest tegen. Ik denk dat ik het heel anders zou hebben ervaren als zowel hij als de Nederlandse delegatie veel duidelijker zou hebben gemaakt dat hij inderdaad schuldig is, dat daar geen excuus voor is en dat hij alleen de wedstrijden speelt en elke vorm van publiciteit verder uit de weg zal gaan. Door nu elke keer aan te geven dat het lang geleden is en nu weleens vergeten mag worden, vind ik heel vervelend. Zij zal het ook niet vergeten zijn, zij zal veelvuldig aangesproken zijn hierop, daar mag veel meer nadruk op komen.

Ik doe zelf ook niet zo aan heldenverering, maar de reden waarom dit gebeurde had al te maken met zijn sportstatus. Zij was enorm fan van de sport en dat zo iemand dan contact met haar had vond ze (logisch) fantastisch. Zijn werk heeft dus in deze een op een relatie met de gebeurtenissen. Juist dat stukje is in deze dus wel heel relevant.

LilyMilie

CrazyCatLady Daar komt het voor mij inderdaad ook op neer. Zo ingewikkeld is het niet, we hebben daar in principe al systemen voor zoals een strafblad.
Misschien dat er nog niet veel situaties zijn geweest waarin een zedendelict veroordeelde opnieuw de topsport inging, Olympisch niveau, waardoor uitbreiding van strafblad naar topsport (en landvertegenwoordiging) nog geen regel is misschien?
Of misschien wel maar is de loopbaan van de topsporter belangrijker dan het leed van het slachtoffer en hebben ze de keuze gemaakt topsport buiten te houden. Wat mij op zich niet zou verbazen gezien de belangrijkheid (en aanzien) van topsport in onze maatschappij.

hoog tijd dat dit wel wordt uitgebreid want het idee dat een kindverkrachter een (mijn) land vertegenwoordig maakt mij misselijk. Moreel gezien vind ik dit niet kunnen.
Jammer de bammer voor deze sporter maar het is imo simpelweg het gevolg van je daden. Het is niet alsof hij een appel heeft gestolen, hij heeft een kind verkracht; en we weten ondertussen toch hopelijk wel (als mensheid) dat dit levenslange grote gevolgen heeft voor - niet alleen het directe slachtoffer zelf - maar ook voor kinderen en vrouwen wereldwijd die slachtoffer zijn geweest van en hem zien op live televisie.

Sowieso vind ik het tijd worden dat slachtoffers belangrijker worden gevonden dan de dader. Imo is ons rechtssysteem teveel gefocust op de dader en te weinig op het slachtoffer. De vergelding is te laag, en er wordt vooral gefocust op het leven na de straf voor de dader en te weinig op het leven na de daad van het slachtoffer.

Zonnebloem

LilyMilie De vergelding is te laag, en er wordt vooral gefocust op het leven na de straf voor de dader en te weinig op het leven na de daad van het slachtoffer.

Heb je het enkel over de vergelding voor het slachtoffer die gevoelsmatig eigenlijk altijd te laag is of heb je het over de strafhoogte in zijn algemeenheid in Nederland?
De focus wat betreft tijdens/na detentie lijkt mij juist essentieel om recidive te verkleinen. Gelukkig worden slachtoffers in deze tijd ook steeds meer gezien en gehoord waarbij dat uiteraard verbeterd zou mogen worden.

CrazyCatLady

LilyMilie Sowieso vind ik het tijd worden dat slachtoffers belangrijker worden gevonden dan de dader. Imo is ons rechtssysteem teveel gefocust op de dader en te weinig op het slachtoffer. De vergelding is te laag, en er wordt vooral gefocust op het leven na de straf voor de dader en te weinig op het leven na de daad van het slachtoffer.

Ik ben het volledig met je eens!
En het een hoeft het ander niet uit te sluiten, het is echt niet zo dat de dader dan automatisch geen recht meer heeft op een tweede kans, maar daar mag best een betere balans in gevonden worden. Mensen onderschatten hoeveel effect zoiets kan hebben op je verdere leven, je zelfbeeld, en daarmee ook de toekomst, de carrière van het slachtoffer. Dat is vaak namelijk wél levenslang.
En zeker in zo'n situatie als dit, die publiekelijk is, mag imo dan ook als voorbeeld gesteld worden als in een duidelijk signaal dat we het gewoon niet accepteren.

LilyMilie

Off topic:
Ik kijk heel veel Olympische spelen. De televisie staat hier de hele dag aan. Het volgt Frankrijk uiteraard, maar Frankrijk zit overal dus Nederland komt ook regelmatig langs.

Ik vind het een super mooie spelen tot nu toe. De atleten zijn super bemoedigend naar elkaar. Ik vind het echt geweldig als kleine landen winnen. St Lucia heeft hun eerste Olympische medaille ooit gewonnen!
Noord en Zuid Korea die selfies maken. De emotie van de Judo'er (100kg mannen) uit Tajikistan. (Een ontwikkelingsland, net uit de oorlog, en met maar 10 miljoen inwoners) Hij won brons op de spelen en toen zijn vlag gehezen werd voelde je zijn trots.
Daarnaast gewoon de supertalenten; Simone Biles, Léon Marchand, Femke Bol. Ik vind dat echt gaaf om te zien! 🙂

LilyMilie

Zonnebloem beide, want vergelding is onderdeel van de elementen die de hoogte van een straf bepalen.
Het is mijn inziens goed om te focussen op reintegratie, maar de verhouding is scheef. De 1e focus is het slachtoffer, de dader komt op 2.

LilyMilie

CrazyCatLady En zeker in zo'n situatie als dit, die publiekelijk is, mag imo dan ook als voorbeeld gesteld worden als in een duidelijk signaal dat we het gewoon niet accepteren.

Dit vind ik ook. En het gaat hierbij juist niet om een trial by social media, maar deze meneer heeft een rechtstaat trial gehad, en dan moet je als rechtstaat wel doorpakken als blijkt dat de mensen niet tevreden zijn. Bij sommige misdaden volstaat 'gevangenisstraf en klaar' , niet. Namelijk niet wanneer het effect van de misdaad nog voor zoveel ophef zorgt. Daar moet je naar luisteren als overheid (want dat is je baan 😛 )
Daar bedoel ik niet mee dat deze man maar terug de gevangenis in moet want men wil dat (of zo), maar dat er dus wel gekeken moet worden naar dit soort mensen, met deze achtergronden, op deze plekken in de maatschappij.

Zonnebloem

LilyMilie ik denk niet dat het één minder belangrijk gemaakt moet worden als het ander. Als je de recidive zo laag mogelijk wilt houden om nieuwe slachtoffers te voorkomen is het belangrijk om daders niet als minder belangrijk te zien. Uiteindelijk zouden dader en slachtoffer beide op één moeten staan.

LilyMilie

Zonnebloem Daar ben ik het absoluut niet mee eens.

Manque

Zonnebloem Mee eens. Een goede behandeling, risicotaxatie en rehabilitatie zijn in voordeel van de gehele maatschappij.

Ik denk overigens niet dat er gezegd kan worden dat in Nederland de dader op 1 staat en het slachtoffer pas op de 2e plaats (of zelfs lager op de ladder van belang). Dat is een populistische uitspraak die de meeste mensen die deze uitspraak papegaaien niet kunnen uitleggen. Het is eerder een soort onderbuikgevoel. Er is geen rangorde. Een slachtoffer en een dader hebben beide andere noden na een delict en het helpen van de een hoeft niet ten koste te gaan van de hulp aan de ander.

Dat een ex-justitiabele vervolgens terug de maatschappij in gaat, is een feit. Dat dit voor het slachtoffer pijnlijk kan zijn of onrechtvaardig kan voelen, is ook een feit. Ik heb het hierbij niet over het specifieke geval van deze sporter, overigens. Maar dat pijnlijk of onrechtvaardige gevoel kan niet altijd weggenomen worden door het uitzitten van een straf. Dat gevoel blijft in sommige gevallen een leven lang, omdat de pijn van een slachtoffer ook een leven lang duurt. Dat kan niemand wegnemen. In zoverre is vergelding niet iets dat subjectief uitgevoerd wordt, of getoetst kan worden bij het slachtoffer. Want de straf zal in sommige gevallen nooit volstaan.

Trees

Zonnebloem eens. De strafmaat zal voor de meeste slachtoffers emotioneel gezien nooit hoog genoeg zijn. Begrijpelijk. Wat we wel kunnen doen is de kans op recidive verlagen. Zover ik weet is dat niet door zwaardere en langere straffen, maar door te investeren in psychische behandeling en rehabilitatie van daders. Mijn inziens ook zeer belangrijk.

LilyMilie deels gebeurt dit natuurlijk al. Psychologische hulp wordt in nl vergoed en als iemand niet kan werken is er de ziektewet en wia, waarbij ook (financiële) hulp wordt geboden bij werk/ omscholen. Dit is uiteraard niet specifiek voor deze groep, maar daar kunnen slachtoffers wel gebruik van maken mocht het nodig zijn. Bij veroordeling wordt er zover ik weet ook bijna altijd een financiële schadevergoeding toegewezen. Daarnaast is er ook nog een speciaal schadefonds voor slachtoffers, waarbij ze bijv hun eigen risico van de zorgverzekering kunnen terugvragen.

Zonnebloem

LilyMilie hoe zou het rechtssysteem in jou ogen het beste functioneren en wat zou jij veranderen als jij aan de knoppen mag zitten? Heb je ervaring in het gevangeniswezen, tbs-ers, ex-tbs-ers of met slachtoffers waardoor je het absoluut niet eens bent met mijn stelling?

LilyMilie

Zonnebloem
Vergelding zou veel zwaarder gaan wegen, daarnaast moet de overheid betalen voor psychologische hulp van het slachtoffer (zeker voor kinderen), verder financiele of praktische ondersteuning in werk/woning/studie/persoonlijke ontwikkeling zonder einddatum, deze mag na een periode van afsluiting ook weer opnieuw worden aangevraagd. Daarnaast mag het slachtoffer (en/of famillie) inspraak en volledig inzicht hebben in de ontwikkeling en voortgang van de dader terwijl het in de gevangenis of instelling zit. En verder mag het op de hoogte gehouden worden wanneer de dader na vrijlating verhuisd, of veranderd van baan.

Zedendelicten mogen nooit meer met kinderen werken, ook niet na een X aantal jaar. Ze moeten op een lijst komen te staan die elke organisatie / werkgever kan raadplegen zodat het geen pedoseksueel of andere zieke geest in huis haalt als het dat niet wil. Hij/zij mag geen posities invullen die in hoog aanzien staan vanwege de voorbeeldfunctie en macht over mensen die zo'n positie heeft.

Wat voorbeelden van wat ik zoal vind dat anders moet.

Zonnebloem

Manque ik ben het helemaal met je eens.

het is bij daders ook veel meer visueel zichtbaar. Je hebt de gevangenis met bijbehorend personeel, personeel die gekwalificeerd zijn om bepaalde behandelingen uit te voeren, tbs klinieken, plekken voor ex-tbs-ers en een verder scala aan hulp, dat o.a. ook in het nieuws terecht komt. Ik denk dat er daardoor een groep is die vind dat slachtoffers niet op één staan, terwijl die hulp juist vaak onzichtbaar is voor ons als maatschappij. Het betekend niet dat het er niet is of dat er geen gebruik van gemaakt word.

Voor slachtoffers is er bijvoorbeeld (ik ben de naam kwijt) financiële compensatie vanuit de staat die je als advocaat van een slachtoffer prima kan aanvragen.

Femkes

Manque Ik denk overigens niet dat er gezegd kan worden dat in Nederland de dader op 1 staat en het slachtoffer pas op de 2e plaats (of zelfs lager op de ladder van belang). Dat is een populistische uitspraak die de meeste mensen die deze uitspraak papegaaien niet kunnen uitleggen. Het is eerder een soort onderbuikgevoel. Er is geen rangorde. Een slachtoffer en een dader hebben beide andere noden na een delict en het helpen van de een hoeft niet ten koste te gaan van de hulp aan de ander.

Dat laatste ben ik met je eens, het best zorgen voor de dader staat in theorie totaal los van het best helpen van het slachtoffer. Maar ik heb van heel dichtbij een rechtszaak meegemaakt als naaste vaneen slachtoffer en in die tijd (ruim 20 jaar geleden) heb ik mij wel verbaasd over hoe weinig rekening er werd gehouden met (de omgeving van) het slachtoffer. Tijdens de rechtszaak in dezelfde wachtruimte moeten plaatsnemen, geen informatie krijgen over de rechtszaak en de verschillende fasen, geen uitleg krijgen over waarom bepaalde zaken wel of niet besproken worden en wat dat betekent. We hebben het echt ervaren als dat we geen partij waren, maar alleen een getuige. Ik weet dat er inmiddels echt een aantal belangrijke aanpassingen zijn gedaan, maar er valt echt nog wel wat te winnen zonder dat het de (ook belangrijke) zorg voor de dader benadeelt

« Vorige pagina Volgende pagina »