Transgenders / genetische afwijkingen in topsport

Bloem Voor mij is het een heel complex en genuanceerd geheel. Er zijn geen simpele oplossingen.

Dit vooral.

Ik was in '22 namens DJI bij een presentatie van de werkgroep voor Herstelgerichte Detentie. Daar deden we o.a. een moreel beraad in een soort spelvorm om duidelijk te maken hoeveel belanghebbenden er waren in het proces van verlofbeoordeling. In sommige gevallen werden er wel 20 partijen gehoord voordat een verlof werd toegekend: van behandelaren tot slachtoffers, familie van slachtoffer en dader, de dader zelf, de kinderbescherming, de wijkagent, het OM, de reclassering, de burgemeester enzovoort enzovoort. Mijn werkzaamheden voor J&V gaan hier maar in heel beperkte mate over, dus het was een interessante inkijk die me -ondanks dat het allemaal écht nog een stuk beter kan- het vertrouwen gegeven heeft dat we in ieder geval niet zomaar wat doen

Bloem Wat ik een lastige vind in de hele discussie is dat het erg lijkt te gaan om daders die buiten het gezin staan. Terwijl veel misbruik plaatsvindt in het gezin en daarbij loyaliteiten, grenzeloosheid op heel veel vlakken en gezinsbanden een grote rol spelen.

Als het seksuele misbruik betreft, is de dader in veruit de meeste gevallen een bekende. Ik geloof dat het maar in 15%-17% van de gevallen een onbekende is. Dat maakt het er inderdaad niet minder complex op.

Ik kende de CLAS methode niet, maar heb het gegoogled. Interessant!

Zonnebloem Dat heeft er wel degelijk mee te maken, een psycholoog heeft geheimhoudingsplicht

Klopt. Binnen tbs zijn er wel wat meer mogelijkheden, bijv omdat noodzakelijke medische informatie binnen de rechtbank gedeeld moet worden als het gaat om voortzetting/ stoppen tbs, maar in principe heeft de overheid geen inzicht in medische dossiers. Ik neem mijn geheimhoudingsplicht zeer serieus en collega’s ook. Ik zou hier niet eens aan mee willen werken. Ik vind dit onverenigbaar met de rol die ik heb als psycholoog en ik kan iemand niet behandelen als ik weet dat ik deze informatie ga doorbrieven aan de overheid en slachtoffers (en slachtoffers gaan zich ook niet aan de geheimhouding houden). Alleen de gedachte staat mij gewoon fysiek al tegen.

Zonnebloem Daarbij komt dat als je eigen privacy in het geding komt (het mag doorgespeeld worden naar derde zonder daar getekend voor te hebben) ik nu al kan voorspellen dat gedetineerde of mensen in de psychiatrie waarschijnlijk bijna nergens meer aan mee willen werken.

Absoluut! Behandeling binnen een onvrijwillig kader is al lastiger, maar als iemand weet dat deze informatie via zijn behandelaar bij de overheid en vervolgens bij een slachtoffer terecht kan komen, is het fundament van een succesvolle behandeling al weg.

Honkeytonk Wat gaaf dat je dat allemaal gelezen hebt! Dankjewel voor je bericht, ik ben er erg blij mee

Gevoel loslaten over dit soort dingen, die ergens in je overtuigingen zitten, is lastig he? Ik ken dat ook wel. Heb een paar keer flink moeten schakelen tussen gevoel en ratio op die manier.