Bloem dat is inderdaad een goed idee. Mijn vriendin haar dochters spelen op hoog niveau basketbal en wonen nu zelfs doordeweeks intern op de campus. Ik weet dus wel een beetje af van hoe het werkt, misschien dat mij het daarom ook zo afschrikt. Ik zal haar eens vragen hoe het zit met psychische ondersteuning, want dat vind ik echt belangrijk.
Dilemma sporten
Trees ik ben vooral bang dat ze hier misschien emotioneel nog helemaal niet aan toe is, dat ze teveel van zichzelf gaat vragen, of dat we haar te snel groot laten worden? Ik weet wel zeker dat ze het kan, ze zou het geweldig vinden trainen met grotere kinderen. Ik zie al direct voor mij hoe ze iedereen de oren van het hoofd kletst. 
In de zomer gaat ze naar een speciaal kamp, ik kan vragen of ze haar daar eens extra kunnen observeren. Ze zal daar trainen met meisjes/jongens tot 18 jaar dus dat kan wel een goed beeld geven met hoe ze zich daar in mengt.
- Bijgewerkt
Lovely83 of dat we haar te snel groot laten worden?
Word een kind echt sneller groot door haar een x aantal uren met oudere kinderen te laten trainen? Of is het een eigen angst, want dat kan ik mij heel goed voorstellen.
Lovely83 ik ben vooral bang dat ze hier misschien emotioneel nog helemaal niet aan toe is, dat ze teveel van zichzelf gaat vragen
Mijn dochter was er emotioneel helemaal niet aan toe om met oudere meiden om te gaan. Nu nog steeds niet trouwens. Ze is 11 en nog niet echt een puber. Ik weet dat er twee meiden zijn uit haar groep, die haar altijd wel bij proberen te betrekken, maar ze mengt zich sociaal niet in de groep. Overigens is dit ook deels haar karakter en niet enkel leeftijd. Niet dat ik je wil overhalen, maar de vraag is of ze echt emotioneel en sociaal ook aansluiting moet hebben? Of is lekker sporten voldoende?
Of ze dan teveel van zichzelf vraagt, is een goede vraag. Ik zie hier vooral dat mijn dochter er echt gelukkig van wordt, maar daar kwamen we achter door het te doen. Zelfs toen ze heel somber was, was volgens haar ballet het enige moment dat ze zich blij voelde. Toen dit voorstel kwam, was ze net aan het overwegen om ermee te stoppen, omdat ze geen plezier meer had vanwege het gebrek aan uitdaging. Nu moet ze echt weer wat doen. Ze was behoorlijk jong toen ze voor het eerst op spitzen ging dansen en moest ook echt fysiek hiervoor gekeurd worden. Dansen op spitzen vroeg behoorlijk wat van haar, zowel fysiek als mentaal (het doet verrekte pijn dansen op spitzen, kapotte tenen). Ik heb nooit gedacht dat het teveel was, maar zag wel dat ze er weer hard voor moest werken en dat vond ze soms best lastig. Plotseling kreeg ze niet meer automatisch alle hoofdrollen en eigenlijk vond ik dit wel een goede les 
. Ik denk dat dit ook een kwestie is van heel goed blijven observeren en een goed contact hebben met de trainer?
Iets anders waar ik nu aan moet denken. Een zoontje van een vriendin van mij is bezig met de selectie op een speciale middelbare school in Zwolle voor topsporters. Hij doet ook aan basketbal. Ik geloof in de ochtend een paar uur basketballen, dan gewone les en dan weer trainen plus natuurlijk wedstrijden in het weekend. Is nog steeds niet in de buurt, maar is eventueel nog te doen met de trein als je echt gemotiveerd bent. Je kind op een internaat lijkt mij als ouder vreselijk moeilijk 
.
Als er goede begeleiding is zie ik geen reden om het niet te doen mits het oa financieel kan. Dat ze een ander karakter als haar zus heeft betekend natuurlijk niet dat ze het niet aan zou kunnen.
Ik ben persoonlijk eigenlijk altijd van het proberen en kijken waar het schip strand ipv je altijd afvragen wat het had kunnen zijn/worden.
Trees
Ik denk dat het misschien eerder een angst van mij is, ik wil het gewoon niet verkeerd inschatten. Het is een harde wereld en ik wil natuurlijk niet dat ze daardoor beschadigd raakt.
Maar wanneer het niet past kunnen we altijd nog besluiten dat we ermee stoppen.
Ik had net een kort gesprekje voor de training aan met haar coach en we gaan volgende week even om de tafel. Haar coach heeft best wat grote spelers/speelsters getraind dus denk dat ze wel goed door heeft wat N. aan kan. Ik wil ook graag weten hoe ze het voor zich zien, hoe vaak zou ze moeten trainen, zou ze in meerdere teams ook wedstrijden moeten gaan spelen. Ze moet wel de mogelijkheid hebben om nog speelafspraken te maken .
Hier in Groningen hebben we ook z’n topsportschool, dus mocht het zo ver zijn dan kan ze eerst in de buurt blijven. Maar wanneer ze nog verder doorgroeit word het uiteindelijk rond haar 16e Amsterdam. Ik koop wel een appartementje daar naast de campus dan.
Wel gaaf dat jullie dochter zo’n passie voor ballet heeft en er zo enorm van geniet. Het is eigenlijk enorm mooi om te zien dat zulke jonge kinderen als zo’n grote passie voor sport kunnen hebben hè. Ik kan ook echt intens genieten door haar zo te zien genieten. Wil jullie dochter later ook iets met ballet doen?
Haar passie ging net trouwens wel erg ver… ze gaat aankomende zaterdag liever een wedstrijd kijken van vrouwen u18 dan shoppen voor haar verjaardag.
Zonnebloem klopt hoor, misschien kan ze op dit gebied ook wel veel meer hebben dan in relationele sfeer. En er valt natuurlijk ook nog veel te leren qua emoties op deze jonge leeftijd.
Ik denk dat het vooral mijn moeder gevoel is wat het een dilemma maakt.
- Bijgewerkt
Lovely83 maar het is ook allemaal nogal wat, het gaat er niet alleen om dat ze dan meer gaat trainen maar de kans bestaat dat ze zo goed is dat dit niet alleen haar hobby blijft maar ook haar werk word. Natuurlijk brengt oa dat vele gedachtes en emoties met zich mee.
Ik heb een vriend die op jonge leeftijd aan atletiek deed en bij de jongere Europees kampioen is geworden op de 4x400m. Hij heeft daarna een zware blessure gehad en heeft nooit meer op top niveau mogen sporten terwijl hij wel het potentieel had om veel verder te komen. Ondanks dat is hij wel intens dankbaar dat zijn ouders hem die kans hebben gegeven.
Je weet niet wat de toekomst brengt, geniet van het talent wat in haar schuilt en misschien komt er wel iets heel moois uit.
Lovely83 Ik wil ook graag weten hoe ze het voor zich zien, hoe vaak zou ze moeten trainen, zou ze in meerdere teams ook wedstrijden moeten gaan spelen.
Dat is inderdaad wel handig om te weten, anders kun je eigenlijk geen beslissing maken.
Lovely83 Maar wanneer ze nog verder doorgroeit word het uiteindelijk rond haar 16e Amsterdam. Ik koop wel een appartementje daar naast de campus dan.
Succes 
Maar joh, dat duurt nog hartstikke lang hè... Dat zie je dan wel weer, stap voor stap toch?
Soturi heeft de Lichaam, geest en voeding categorie toegevoegd.
Zonnebloem het gaat inderdaad niet alleen om het trainen. Wat als ze een topsporter word zoals ze voorspellen wat voor invloed gaat dit hebben op haar leven. Hoe ver moeten we haar hierin nu al mee laten gaan, ik vind dat gewoon eng. Helemaal omdat het een erg gevoelig meisje is. 
Wat een ontzettend mooi verhaal over die vriend, ik denk dat wanneer een kind het zelf wil en niet gedwongen word het ook een mooie ervaring kan zijn. Is hij na zijn blessure niet in een zwart gat belandt? Want dat hoor je ook nog wel vaak.
- Bijgewerkt
Lovely83 Hier in Groningen hebben we ook z’n topsportschool, dus mocht het zo ver zijn dan kan ze eerst in de buurt blijven. Maar wanneer ze nog verder doorgroeit word het uiteindelijk rond haar 16e Amsterdam. Ik koop wel een appartementje daar naast de campus dan
Je hebt al oudere kinderen, dus je weet al dat je daar ook weer in zult meegroeien. Je kunt je nu niet voorstellen dat je dat ooit kunt loslaten, maar tegen die tijd zijn jullie allemaal ergens naartoe gegroeid. En dan is het nog steeds spannend, maar toch echt anders.
Sowieso maak je nu nog geen besluit over waar ze heen gaat als ze 16 is. Je maakt een besluit voor het komende jaar en je kunt er relatief makkelijk nog aanpassingen in doen. Die relativering is belangrijk om jezelf voor te houden.
- Bijgewerkt
Lovely83 Ik denk dat het misschien eerder een angst van mij is, ik wil het gewoon niet verkeerd inschatten. Het is een harde wereld en ik wil natuurlijk niet dat ze daardoor beschadigd raakt.
Dat snap ik heel goed, maar het is ook wat jij zegt, je kan elk moment stoppen. Je maakt een beslissing voor nu en niet voor de rest van haar leven. Talent is een ding, maar het heeft ook de juiste begeleiding en training nodig om tot uiting te komen. Heel cru gezegd is nu niks doen, ook een beslissing. Nu vul ik ik, maar ik proef ook ergens bij je dat dit ook niet goed voelt?
Mijn eigen visie is dat het goed is om te luisteren naar de ‘stel dat’ en ‘wat als’-scenario’s, maar angst en mogelijke doemscenario’s moeten naar mijn idee nooit klakkeloos de leiding hebben. Ik denk dat doen, ervaren en zoveel mogelijk kennis verzamelen een betere leidraad is in het je nemen van beslissingen dan je enkel baseren op angst en negatieve gedachtes (uitzondering hierop zijn muizen, deze zijn gewoon doodeng 
). Gesprek met de coach is denk ik een hele mooie stap. Laat je informeren, alles stap voor stap en ze is nog lang geen 16 hè. Je hoeft nu nog niet de beslissing te maken dat ze in Amsterdam gaat wonen om een carrière als topsporter na te streven.
Lovely83 Wil jullie dochter later ook iets met ballet doen?
Ze is goed, maar ik denk niet dat ze zo goed is. Ze mag vanaf dit jaar auditie doen bij de vooropleiding van Lucia Marthas in Groningen, maar daar twijfelt ze over. Als ze het wil, is volgend jaar of het jaar daarop denk ik ook verstandiger. Ze is nog wel erg jong en wij twijfelen sterk of ze de auditie überhaupt nu al zal halen. Ik laat de beslissing bij haar liggen, maar ik geef wel eerlijk mijn mening (idem haar balletjuf).
Femkes uiteraard zou ik er in mee groeien en zij ook en ook weet ik dat wat ze nu gaat doen niet leidend is van hoe het loopt in de toekomst.
Maar ik vind het gewoon wel een ding, en dat is uiteraard mijn gevoel. Ik vond het gewoon belangrijk dat wat ze gaat doen wel gezond is voor een kind van haar leeftijd, zowel fysiek als psychisch.
Trees
Ik vind het zoals ik op Femke reageerde vooral belangrijk dat het gezond blijft. En ik moet mij daarin gewoon goed laten adviseren en vertrouwen hebben in de expertise van de coach. Belangrijk is dat N. gelukkig is, daar moet ik mij aan vasthouden.
Trees Ze is goed, maar ik denk niet dat ze zo goed is. Ze mag vanaf dit jaar auditie doen bij de vooropleiding van Lucia Marthas in Groningen, maar daar twijfelt ze over. Als ze het wil, is volgend jaar of het jaar daarop denk ik ook verstandiger. Ze is nog wel erg jong en wij twijfelen sterk of ze de auditie überhaupt nu al zal halen. Ik laat de beslissing bij haar liggen, maar ik geef wel eerlijk mijn mening (idem haar balletjuf).
Knap dat je de beslissing aan haar overlaat, ik denk ook dat dit het beste is. Je kan adviseren, maar als ze toch besluit auditie te doen en het bijvoorbeeld niet haalt is dat wel een ervaring waar ze van kan leren. Volgens mij zijn die audities ook best pittig.
Lovely83 Ik vind het zoals ik op Femke reageerde vooral belangrijk dat het gezond blijft.
Ik vermoed dat jij haar welzijn heel goed in de gaten houdt. Je bent niet zo ouder die haar gaat zitten pushen dat ze moet als het voor haar niet goed blijkt te zijn. Als jij denkt dat het toch teveel is of dat het anders moet, onderneem je wel actie. Je zou dit topic niet hebben geopend als je niet bewust was geweest van mogelijke risico’s. Er zijn genoeg ouders die alleen maar het positieve zien van een carrière als topsporter, maar ik denk dat juist jouw kritische houding heel belangrijk is om het ‘gezond’ te houden voor haar.
Lovely83 Knap dat je de beslissing aan haar overlaat, ik denk ook dat dit het beste is.
Gezien haar leeftijd en karakter, past dit bij haar ook het beste. Als ik keihard zeg A, dan wil zij zeker weten juist B. Ik stuur natuurlijk wel, maar niet te opvallend. Ze beseft zelf ook wel dat als ze het wel haalt, dat ze volgend jaar na schooltijd bijna elke dag naar Groningen moet en dat dit wel heftig is als je ook net gestart bent met de middelbare school. Ik bespeur bij haar ook niet echt de ambitie om er iets professionals in de toekomst mee te willen doen.
Trees Er zijn genoeg ouders die alleen maar het positieve zien van een carrière als topsporter, maar ik denk dat juist jouw kritische houding heel belangrijk is om het ‘gezond’ te houden voor haar.
Door wat ik zie bij de dochters van mijn vriendin weet ik dat er ook een hele grote keerzijde is. En natuurlijk verschilt dit ook weer per kind.
Nu is N. bijna 8 en ze zal zich emotioneel nog verder ontwikkelen en sterker worden. Ze roept nu wel dat ze professioneel basketbalster wil worden maar dat kan over een jaar anders zijn. Toch wil ik dit soort keuzes goed overwegen en inderdaad kritisch zijn.
Trees Ze beseft zelf ook wel dat als ze het wel haalt, dat ze volgend jaar na schooltijd bijna elke dag naar Groningen moet en dat dit wel heftig is als je ook net gestart bent met de middelbare school
Jeetje dat is inderdaad pittig hoor als ze daarvoor kiest als ze door de audities zou komen. Dan zou ze eigenlijk in Groningen naar school moeten om dat haalbaar te maken lijkt mij.
@Lovely83 ik heb zelf geen ervaring met kinderen die op hoog niveau sporten, maar ik zou haar volgen en meebewegen met wat ze wil en hoe het gaat. Dus trainen met oudere kinderen, meer trainen... als ze het aankan en er blij van wordt, waarom niet?
Komt tijd, komt raad, ik ben daarvan overtuigd. Als het niet meer gaat merk je dat ook. Jullie zijn alert en kritisch, dat gaat zeker helpen. Als ze er niet meer gelukkig van wordt zou het voor mij een reden zijn om het terug te schroeven/te stoppen.
Maar wordt ze er gelukkig van, doet ze het graag...? Dan lijkt de sky me de limit 
Nescio En de impact op de rest van het gezin? Ik denk dat @Lovely83 het allemaal prima onder controle heeft dus dat het niet per se op haar van toepassing is hoor, maar je leest toch ook wel vaak dat andere kinderen in het gezin (en de carrière van de ouders) er behoorlijk onder te lijden hebben als een van de kinderen sportambities heeft. Het kost ook de ouders vaak enorm veel tijd, die dus niet aan eventuele broertjes en zusjes gespendeerd kan worden. Dat speelt eigenlijk sowieso al bij naschoolse activiteiten, je zult altijd moeten kijken naar wat haalbaar en mogelijk is. Het lijkt mij behoorlijk pittig als een kind echt meerdere keren in de week moet trainen en/of wedstrijden spelen. Maar als een kind het echt heel graag wil en kan dan gun je het natuurlijk die kans... Nou ja, er komen dus een hoop dilemma's bij kijken