Lovely83 Ik denk dat het misschien eerder een angst van mij is, ik wil het gewoon niet verkeerd inschatten. Het is een harde wereld en ik wil natuurlijk niet dat ze daardoor beschadigd raakt.
Dat snap ik heel goed, maar het is ook wat jij zegt, je kan elk moment stoppen. Je maakt een beslissing voor nu en niet voor de rest van haar leven. Talent is een ding, maar het heeft ook de juiste begeleiding en training nodig om tot uiting te komen. Heel cru gezegd is nu niks doen, ook een beslissing. Nu vul ik ik, maar ik proef ook ergens bij je dat dit ook niet goed voelt?
Mijn eigen visie is dat het goed is om te luisteren naar de ‘stel dat’ en ‘wat als’-scenario’s, maar angst en mogelijke doemscenario’s moeten naar mijn idee nooit klakkeloos de leiding hebben. Ik denk dat doen, ervaren en zoveel mogelijk kennis verzamelen een betere leidraad is in het je nemen van beslissingen dan je enkel baseren op angst en negatieve gedachtes (uitzondering hierop zijn muizen, deze zijn gewoon doodeng 😇). Gesprek met de coach is denk ik een hele mooie stap. Laat je informeren, alles stap voor stap en ze is nog lang geen 16 hè. Je hoeft nu nog niet de beslissing te maken dat ze in Amsterdam gaat wonen om een carrière als topsporter na te streven.
Lovely83 Wil jullie dochter later ook iets met ballet doen?
Ze is goed, maar ik denk niet dat ze zo goed is. Ze mag vanaf dit jaar auditie doen bij de vooropleiding van Lucia Marthas in Groningen, maar daar twijfelt ze over. Als ze het wil, is volgend jaar of het jaar daarop denk ik ook verstandiger. Ze is nog wel erg jong en wij twijfelen sterk of ze de auditie überhaupt nu al zal halen. Ik laat de beslissing bij haar liggen, maar ik geef wel eerlijk mijn mening (idem haar balletjuf).
