Ongeneerd klagen 😮‍💨 deel 3

Net rapport gesprek gehad over de jongste die nu in groep 1 zit… uh… Alles was negatief. Ze kunnen hem niet lezen, hij liegt op school schijnbaar veel, hij slaat en vandaag had hij iedereen die langs kwam een pootje gegeven. Hij kan volgens hun geen getallen herkennen, niet puzzelen en is volgens hun sociaal niet ver genoeg. Ze willen hem, als het zo door gaat, groep 1 over laten doen en ze willen een iq test.

Ja sorry. Thuis is hij juist te sociaal, spreekt hij voor 25% engels wanneer je met hem praat, kan nu de tafel van 1, kan rekenen (bijvoorbeeld er zijn 9 snoepjes, ik eet er 1, jij en je broer eten er 1 hoeveel krijgt ieder van jullie er dan?)
Ik denk alleen maar N was makkelijk voor school die implodeerde en wij kregen het thuis op ons bordje en op die manier was er voor school geen urgentie. Maar nu vinden de juffen Z dus erg moeilijk en is er wel urgentie en irritatie.

Toch6 maar dan moeten wij dus weer een iq test bekostigen. Ik word hier doodmoe van. Je hebt gelijk hoor.

Bloem nee ik heb daar niks over gezegd mijn hoofd is door omstandigheden compleet vol. Ze vinden Z een heel moeilijk te lezen kind en daardoor dus ook een moeilijk kind. Zit je dan. Terwijl ik (wij) Z juist echt als een cadeautje beschouwen, emotioneel stabiel eigenlijk op elk vlak erg stabiel behalve het baldadige en het jokken/uitdagen maar daar hebben mijn man en ik eergisteren onze strategie voor besproken en sinds vandaag is het niet meer aanwezig geweest. Hij is in die zin ook erg leer en stuurbaar.
De laatste weken ben ik heel erg aan het reflecteren, in de echte wereld ben ik altijd maar conflict vermijdend, onzeker, wie ben ik überhaupt? Maar deze keer ga ik met de vuist op tafel slaan en sla ik zelf een nieuwe weg in en dwing ik mezelf tot Exposure therapie. Heb al een filmpje gemaakt dat hij prima de getallen op papier kan aanwijzen en de 6 naast de 4 kan neerleggen en de 1 naast de 5 en de 3 tussen de 1 en de 5.

Trees ja dat is toch vreemd? Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik dacht als het goed is kennen ze onze situatie hoe durven ze eigenlijk met die wetenschap zich zo te profileren en te uiten? Ergens moet er toch ook het besef zijn dat je dit op een wat nederige manier kan vertellen. Mijn man zei toen straks al ‘nou, dan doet hij maar groep 1 over ik wens ze succes met zijn gedrag want dat wordt natuurlijk alleen maar heftiger. Komen ze er wel achter dat dit een verkeerde keuze gaat zijn’.

Ja bij de oudste hebben ze veel steken laten vallen, dat rapport is trouwens ook niet ‘je van het’ als het om rekenen en begrijpend lezen gaat. Ik snap ook daar niet, dat ze ons niet eerder hebben ingelicht. Ik denk namelijk dat de oplossing deels heel makkelijk is.

Ergens zou ik ze nu graag op het montessori onderwijs hebben. Als het goed is is dit jaar het nieuwe gebouw klaar van het montessori.

Bloem wat goed van je dat je dat toen zo hebt aangepakt! Waanzin dat ze dat verlag toen op die manier geformuleerd hebben alsof een kind geen enkele positieve eigenschappen bezit.

Mailen vind ik altijd lastig, maar morgen word de ib’er wel gemaild en dan bespreek ik het met iedereen erbij. Zal ik ze ook eens wijzen op die 50 a 60 keer dat hij van school is weggelopen in de ochtend met brengen.
Gedrag heeft inderdaad altijd verschillende kanten en verklaringen. Ik denk dat de onze overduidelijk is, het is alleen teleurstellend dat het zelfde treintje weer gaat rijden en we allemaal weer bij het zelfde station uit moeten stappen, voor weer eenzelfde soort gesprek. We hebben verdorie 1 hoogbegaafd getest kind. Ik weet bijna 100% zeker dat Z hoger scoort dan zijn broer. Ik kan het niet onder woorden brengen maar hij is hier thuis en in de omgeving erg stabiel. Dat is N in dat opzicht nooit geweest en dat zag je terug in één subcategorie van de test.

Vulpen ja ik ook, ook als ouder denk ik dat vergelijken niet altijd handig is. Wat ik er eigenlijk mee bedoel is dat heel veel dingen telkens een moment zijn al vanaf baby bij de jongste. Je weet immers waar je op ‘moet’ letten. Ze zeiden in het gesprek dat ze het gevoel hebben dat wij hem overschatten. Dat hoorde wij ook telkens terug bij de oudste. Totdat zijn iq getest werd en hij didactisch getest werd.

Honkeytonk ergens ben ik heel blij dat hij op school zo doet en niet thuis. (ik had ze al gewaarschuwd)

Dat is wel even spannend hè. Ik hoop dat ze hem zijn gaan zien en ook nu bieden wat hij nodig heeft. En soms is het niet enkel de verandering op school die de sfeer thuis kalmer maakt maar ook tijd, ruimte en groei waar een kind op dat moment doorheen gaat. Dat vind ik zelf altijd zo mooi om te zien. Bij onze oudste zie ik dat om de zoveel tijd gebeuren.
Vind je het voor hem lastig dat hij niet wilt afspreken met vriendjes/vriendinnetjes of vind hij het zelf ook lastig? Het is wel heel herkenbaar, allebei mijn kinderen weigeren ergens anders te spelen.

Erg herkenbaar wat betreft consequentie van bepaald gedrag en dat dit dan niet helemaal als de juiste manier aanvoelt. Bij de oudste werkt dit helaas wel het beste, maar ook ‘‘s avonds in bed bespreken wat er nou gebeurd is en wat hij er zelf van vind en voelt. Tegenwoordig geeft dat overdag ook ruimte tot bijzonder mooie gesprekken en vooral vanuit hem de zelfkennis, durven benoemen en acceptatie.

Vanochtend nog één van de juffen gesproken en het filmpje laten zien. Ze was helemaal verbaasd dat hij cijfers herkent en het goede blaadje pakt.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik de ib’er ga contacten en een gesprek wil ivm met het onderpresteren. Vond mezelf daarin wel assertief. Ik heb niks gevraagd maar medegedeeld. Normaal vraag ik altijd alles en overleg ik van links daar rechts waardoor ik eigenlijk nooit een voldaan gevoel over gesprekken heb omdat ik tot in den treuren meebeweeg.