Lumihiutale ik word hier gewoon niet goed van en word gewoon heel chagrijnig van mijzelf 😬. Ik lig de helft van de dag op de bank/ bed en dan nog is het teveel. Ik heb dus gewoon alweer koorts van niks. Ik ben zo klaar met mij zo vaak beroerd voelen.

Jules klopt, eerste week weer werken. Ik had het er net met mijn man over. Als ik minder wil doen, dan moet ik alle leuke dingen skippen. Daar word ik ook niet vrolijk van. Ik weet soms echt niet meer wat ik minder of anders nog kan doen.

Belt mijn zus net ook weer dat de operatie van mijn vader vrijdag niet doorgaat, omdat hij het ziekenhuispersoneel vanmiddag verrot gescholden heeft. Wat een ongelooflijke kleuter is die vent ook. De volgende keer dat ik hem zie zal ik met alle liefde hardhandig zijn teen er wel even voor hem afhakken 😡 (hij kreeg een teenamputatie). Die zoekt het ook maar uit. Iedereen is voor hem aan het rondrennen en hij behandelt mensen gewoon als vuil.

Trees En dat voor iemand die bijna geen zak doet. Het is werkelijk om je dood te schamen.

Je eerste stuk snapte ik nog, maar dit niet. Waarom zou jij je moeten schamen voor iets waar je nul controle over hebt? Je doet toch enorm je best om het maximale uit je mogelijkheden te halen? Jij hebt niet gekozen voor je herseninfarct en de gevolgen hiervan. Jij dealt met al deze ellende terwijl er ook mensen zijn die zeggen "zoek het maar uit ik ga alleen op een kamer zitten"
Ja het is kut en daar mag je best om huilen, maar ik vind niet dat jij je mag schamen. Wees trots op je tranen en je walrusarm want die betekenen dat je niet opgeeft 🩷

    Jules geen tijd terwijl ze eerder nog belde dat ze er tussen 2 en half 4 zouden zijn

    Pimpelmeesje Wees trots op je tranen en je walrusarm want die betekenen dat je niet opgeeft 🩷

    😘

    Pimpelmeesje Waarom zou jij je moeten schamen voor iets waar je nul controle over hebt?

    Ik doe zo ontzettend weinig en nog is het teveel. Ik lees hier verhalen van vrouwen die het echt druk hebben. Die het leven leiden zoals ik vroeger ook had. Ik doe 3 uurtje per dag wat productiefs en ik zit er al volledig doorheen en daar schaam ik mij voor. Het is zo weinig. Ik kan het gewoon niet rijmen met hoe ik ooit was. Ondertussen werkt mijn man 40 uur, doet driekwart van het huishouden, speelt voor taxichauffeur en is papa en mama ineen. Ik voel mij echt schuldig. Ik weet niet eens hoe ik dit vol moet houden. Het is nog geen half 9 en ik wil nu al huilen van vermoeidheid en de hoofdpijn. Ik ga deze ochtend ook nog voorlichting geven aan de cva verpleegkundigen van de stroke service. Mooi voorbeeld ben ik - het huilende wrak 🫣. Het is ook gewoon te lang geleden dat ik een goede dag had. Die heb ik denk ik af en toe ook gewoon nodig om even op te laden.

      Trees ik snap je gevoel, vooral als je man zo hard moet lopen en jij kan niks. Maar realiseer je je wel dat dit gevoel niet realistisch is? Als je beide benen was verloren en je man was om je heen aan het rennen dan had je ook niet van jezelf verwacht dat je ook kon rennen.

      Is er iets wat je kan doen om de kans op een goede dag te vergroten? Misschien een nachtje weg alleen ofzo? Of kijken of man en dochters een leuk uitje kunnen doen samen zodat jij alleen thuis bent wat langer?

      • Trees hebben hierop gereageerd.
      • Bloem vindt dit leuk

        Trees ik sla over. Ik wil geen hond én niet in de tuin werken

        (eigenlijk wil ik gewoon niks. Alleen bakken met geld uitgeven dus ik ben aan het online shoppen)

        Marshmallow Ja zou ik ook denken! Maar kan me voorstellen dat het even wennen is...

        Marshmallow liever beide niet te🤭

        Het is ook gewoon een kwestie van wennen hoor. Maar soms praten we wel eens door de schutting heen en vind ik het fijn als je elkaar enigszins kan zien

        De wasmachine pompt niet meer af, lekker dan zit er natuurlijk net de bekleding er in van de bank. 🤯🤯🤯🤯🤯 Deurtje gaat na-Tuur-lijk niet meer open. Er zit nog weet ik veel hoeveel water in de wasmachine. Leuk joh. 🤨

        Iemand een idee? Deze foutmelding krijg ik.