Ongeneerd klagen 😮💨 deel 3
Trees Niet zo streng voor jezelf meis 
Morgen weer een nieuwe dag 
- Bijgewerkt
Nescio ja dat zou ik ook niet doen hoor. Op een gegeven moment is het klaar met motiveren.
Zo stond ik er ook altijd in, maar ze lopen altijd wat achter bij mij en kunnen best wat extra oefening gebruiken. Ik wil er ook best tijd in steken, maar dan moeten ze ook willen. En aan dat laatste ontbreekt het volledig.
Ik denk dat ik het ga opgeven en dan zien ze de consequenties vanzelf. Dan maar zo. Zeg ik nu, maar ik vind dat moeilijk, ik wil ze graag 'verder' helpen.
Softbasegaming Eh nee, zat je al die tijd te wachten?
Jules voor mini hebben we kennismaking met juf en rondleiding door de klas waarbij dan ook informatie over het jaar wordt gegeven. Dus dat zijn er 2, waarbij ze de laatste met de gastouder heeft gedaan, wij konden niet.
Voor midi is het extra uitleg over het jaar met kennismaking met de mentor. En vrijdag tijdens het schoolfeest meer algemene informatie over de school en de ouderraad en mr.
En dan voor maxi een ouderavond over de 4de klas en ik verwacht dat er nog een deltagesprek komt over een maand of wat met mentor en zoon.
Het is ook extra erg dit jaar omdat ze op 3 verschillende scholen zitten en ik de afgelopen weken met midi heb meegereisd, waardoor ik nogal creatief mijn uren moest indelen. En dan afgelopen zaterdag verjaardagsfeestje van mini. Ik ben heel blij dat die gedaan is en dat midi inmiddels grotendeels zelf reist. Dat scheelt in mijn hoofd een hoop stress.
- Bijgewerkt
Jules Maar om nou iedere dag zo door te moeten....
Ik zeg dit al twee jaar met enige regelmaat 
. Maar ik maak er behalve dit verder ook geen woorden meer aan vuil. Ik ga niet meer de strijd aan. Als ze niet willen, jammer dan (oké dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan). Wat jij zegt, dan maar zelf de consequenties ervaren.
Lumihiutale ik word hier gewoon niet goed van en word gewoon heel chagrijnig van mijzelf 
. Ik lig de helft van de dag op de bank/ bed en dan nog is het teveel. Ik heb dus gewoon alweer koorts van niks. Ik ben zo klaar met mij zo vaak beroerd voelen.
Jules klopt, eerste week weer werken. Ik had het er net met mijn man over. Als ik minder wil doen, dan moet ik alle leuke dingen skippen. Daar word ik ook niet vrolijk van. Ik weet soms echt niet meer wat ik minder of anders nog kan doen.
Belt mijn zus net ook weer dat de operatie van mijn vader vrijdag niet doorgaat, omdat hij het ziekenhuispersoneel vanmiddag verrot gescholden heeft. Wat een ongelooflijke kleuter is die vent ook. De volgende keer dat ik hem zie zal ik met alle liefde hardhandig zijn teen er wel even voor hem afhakken 
(hij kreeg een teenamputatie). Die zoekt het ook maar uit. Iedereen is voor hem aan het rondrennen en hij behandelt mensen gewoon als vuil.
Trees En dat voor iemand die bijna geen zak doet. Het is werkelijk om je dood te schamen.
Je eerste stuk snapte ik nog, maar dit niet. Waarom zou jij je moeten schamen voor iets waar je nul controle over hebt? Je doet toch enorm je best om het maximale uit je mogelijkheden te halen? Jij hebt niet gekozen voor je herseninfarct en de gevolgen hiervan. Jij dealt met al deze ellende terwijl er ook mensen zijn die zeggen "zoek het maar uit ik ga alleen op een kamer zitten"
Ja het is kut en daar mag je best om huilen, maar ik vind niet dat jij je mag schamen. Wees trots op je tranen en je walrusarm want die betekenen dat je niet opgeeft 🩷
Jules ja! om half 6 toch maar gebeld.. nu komen ze vrijdag.
Softbasegaming Waren ze het vergeten?
Jules geen tijd terwijl ze eerder nog belde dat ze er tussen 2 en half 4 zouden zijn
Ik heb zoveel kiespijn 
Rosemary Kiespijn is zo kut Hopelijk kun je vandaag al terecht bij de tandarts..
Lumihiutale
Nog 20 minuten, dan kan ik bellen.
- Bijgewerkt
Pimpelmeesje Wees trots op je tranen en je walrusarm want die betekenen dat je niet opgeeft 🩷
Pimpelmeesje Waarom zou jij je moeten schamen voor iets waar je nul controle over hebt?
Ik doe zo ontzettend weinig en nog is het teveel. Ik lees hier verhalen van vrouwen die het echt druk hebben. Die het leven leiden zoals ik vroeger ook had. Ik doe 3 uurtje per dag wat productiefs en ik zit er al volledig doorheen en daar schaam ik mij voor. Het is zo weinig. Ik kan het gewoon niet rijmen met hoe ik ooit was. Ondertussen werkt mijn man 40 uur, doet driekwart van het huishouden, speelt voor taxichauffeur en is papa en mama ineen. Ik voel mij echt schuldig. Ik weet niet eens hoe ik dit vol moet houden. Het is nog geen half 9 en ik wil nu al huilen van vermoeidheid en de hoofdpijn. Ik ga deze ochtend ook nog voorlichting geven aan de cva verpleegkundigen van de stroke service. Mooi voorbeeld ben ik - het huilende wrak . Het is ook gewoon te lang geleden dat ik een goede dag had. Die heb ik denk ik af en toe ook gewoon nodig om even op te laden.
Trees ik snap je gevoel, vooral als je man zo hard moet lopen en jij kan niks. Maar realiseer je je wel dat dit gevoel niet realistisch is? Als je beide benen was verloren en je man was om je heen aan het rennen dan had je ook niet van jezelf verwacht dat je ook kon rennen.
Is er iets wat je kan doen om de kans op een goede dag te vergroten? Misschien een nachtje weg alleen ofzo? Of kijken of man en dochters een leuk uitje kunnen doen samen zodat jij alleen thuis bent wat langer?
[verwijderd] ruilen tegen een man die ook niet luistert?