[verwijderd]
He vervelend klinkt het, sterkte!
De biechtstoel 🔒
[verwijderd] oei dat klinkt wel als iets waar je mee aan de gang moet. Sterkte <3
[verwijderd] Succes en sterkte met de situatie! 
[verwijderd] och jee dat klinkt niet zo best allemaal...sterkte!
[verwijderd] Hè, kan me voorstellen dat dat vreemd en niet echt fijn voelt. Dikke knuffel.
[verwijderd] je hoeft je er niet voor te schamen, misschien heb je het na die situatie gewoon even nodig om weer tot jezelf te komen.
Misschien kan je in deze situatie gaan bedenken wat je van hem wil, want hij heeft geloof ik iets goed te maken met jou. Sterkte, het klinkt alles behalve klein.
[verwijderd]
[verwijderd]
Ik heb inderdaad ook wel eens, letterlijk, afstand genomen van mijn man nadat het één en ander was voorgevallen.
Ik heb daar van genoten, mij niet voor geschaamd en daarna zijn we eens goed gaan praten en weer tot elkaar gekomen.
Ik wens je kracht en wijsheid toe en hoop voor je op een goede uitkomst en afloop
[verwijderd] Helemaal niks om je voor te schamen. Als de laatste weken niet zo fijn waren is het logisch dat je nu het gevoel hebt even "vrij" te zijn. Gebruik dat gevoel en de tijd om even goed te reflecteren. Sterkte!
[verwijderd]
[verwijderd] niets om je voor te schamen. Het is wat het is. Ik hoop dat deze tijd je gedachten wat op een rij kunnen zetten. Knuffel!
[verwijderd]
Lief van jullie dames. Ik word echt heen en weer geslingerd. Het ene moment voel ik me zo rustig en blij, en denk ik: ik mis je niet eens...
Andere momenten sta ik weer op instorten en komt er niets uit mijn handen. Het voelt zo raar om "vrij" te zijn na al die jaren van rekening houden met hem. Dat ik niet meer weet wat ik moet doen.
Wat wel duidelijk is, is dat als we weer bij elkaar willen komen er heel veel moet veranderen. Vanuit zijn kant. En ik weet niet of dat gaat komen... Hij wil wel, denk ik. Maar ik weet niet of hij kán veranderen.
En ik weet niet of ik daar mee kan leven. Nu in ieder geval niet.
[verwijderd] Ik begrijp dat je niet op deze vragen wil of kan antwoorden, maar stel ze toch: Wat mis je nu in je relatie? Wat zou je man moeten veranderen?
Ik vraag dit omdat ik me erg in jouw woorden herken. Pakweg 3, 4 jaar geleden had ik dit zelf kunnen schrijven. En ongetwijfeld dacht mijn man hetzelfde over mij. Er was veel miscommunicatie, wanbegrip, een koude sfeer, etc.
Er is veel veranderd in de tussentijd. Niet mijn man, ik wel. Il heb gemerkt dat ik bepaalde situaties veel te groot maakte, uit een soort beschermingsmechanisme. Nu ik dit heb losgelaten voel ik de warmte, waardering en liefde, waarnaar ik zo op zoek was. Dit klinkt nu heel makkelijk gezegd, dat is het natuurlijk niet. Ik heb een lange weg afgelegd en ook nog wel wat te gaan. Maar ik ben daardoor dichter bij mijn man gekomen, begrijp hem nu echt beter en betrek zijn reacties niet meer meteen op mij.
Waarom ik dit deel? Ik wilde het gewoon meegeven...
Ik vind de buurvrouw veel gezelliger dan gedacht. Te veel afgegaan op haar uiterlijk (ouderwets) en verhalen 
Pas is ze hier wezen koffie drinken en net heb ik bakje aardbeien gebracht en uitgenodigd om vrijdag te komen als ik mn verjaardag hou. Als haar man niet mee kan savonds komt ze overdag en wil ze later een keer afspreken zodat de mannen elkaar ook kunnen leren kennen
En nu vind ik het jammer dat ze er maar tijdelijk wonen (dat tijdelijk kan 2 maanden maar ook 2 jaar zijn)
Ik ga op conferentie
Mijn biecht...ik moet nu eigenlijk werken, maar zit toch hier...
Ik heb net (bij een ander topic) 3x een reactie getypt en uiteindelijk toch niet geplaatst.
Ik ben niet alleen in het echte leven onzeker maar ook digitaal 
Sneeuwvlok dit is zo herkenbaar!
Sneeuwvlok herkenbaar! Soms druk ik maar snel op versturen.
[verwijderd]
Ik kreeg net de klassenindeling voor het volgend schooljaar en besefte nu pas dat de oudste volgend jaar naar groep 7 gaat. Logisch na groep 6, maar groep 7!! Dan kan er alleen nog maar 8 komen en dan zit haar basisschoolperiode er op en oh help, oh help... 