De biechtstoel 🔒

Madeliefje06 het geeft niks, niemand vind je een zeikerd!

Madeliefje06 dat is zo begrijpelijk, natuurlijk ben jij geen zeikerd! Beterschap voor V en een dikke knuffel!

Madeliefje06 ik hoop dat je nog even een dutje hebt kunnen doen...en je bent echt geen zeikerd hoor! Begrijp heel goed dat je je nu sneller zorgen maakt.

Madeliefje06 Hartstikke begrijpelijk! Gelukkig waren er lieve mensen daar. Dikke knuffel!

Madeliefje06 Ik denk dat iedereen kan begrijpen dat je in paniek raakte en dat niemand het raar vindt dat je naar de hap bent gegaan. Ik denk dat iedere moeder die op zo'n manier een kind heeft verloren dat heeft en bovendien is het nog maar zo kort geleden! Dat trauma is gewoon nog heel vers. Heel veel sterkte en veel beterschap voor V.

@Vulpen @Kipsate @[verwijderd] @Hopsatee @Tantetil @Liekje81 @[verwijderd]

Bedankt voor jullie lieve woorden dames. Ik ben gisteren weer redelijk bijgekomen en vandaag gaat het beter met V, dus nu is de meeste paniek weg.

@Femkes Heftig dat jij en je broer het allebei hebben meegemaakt. Omdat het zo snel vanuit een verkoudheid komt, en hoe vaak komt dat wel niet voor, is het zo beangstigend. Gelukkig inderdaad veel begrip bij de hap. Erg fijn. Bedankt voor je berichtje.

@Hooyo-shimbir Vreselijk he Je bent zo alert en eigenlijk altijd angstig. Ik heb ook niet het gevoel dat dat minder gaat worden. Knuffel terug voor wat jij allemaal meemaakt meis. Is ook niet niks met je meiden

Cactusje dan zou ik m ook opzeggen idd. Hier staat ze nog steeds te springen als hij binnen is

Dat ik na een heftige week even afstand heb genomen van mijn man, en dat ik me nu eigenlijk heel goed voel...

Hij heeft een hele stomme fout gemaakt (waar ik liever niet verder over uitwijd), waardoor ik voor nu even helemaal klaar ben met hem.
Maar nu voel ik me zo vrij... Dat ik me er voor schaam.

[verwijderd] vervelend, ik hoop dat het snel weer goed is tussen jullie!

[verwijderd]

He vervelend klinkt het, sterkte!

[verwijderd] Succes en sterkte met de situatie!

[verwijderd] och jee dat klinkt niet zo best allemaal...sterkte!

[verwijderd] Hè, kan me voorstellen dat dat vreemd en niet echt fijn voelt. Dikke knuffel.

[verwijderd] je hoeft je er niet voor te schamen, misschien heb je het na die situatie gewoon even nodig om weer tot jezelf te komen.
Misschien kan je in deze situatie gaan bedenken wat je van hem wil, want hij heeft geloof ik iets goed te maken met jou. Sterkte, het klinkt alles behalve klein.

[verwijderd]
Ik heb inderdaad ook wel eens, letterlijk, afstand genomen van mijn man nadat het één en ander was voorgevallen.
Ik heb daar van genoten, mij niet voor geschaamd en daarna zijn we eens goed gaan praten en weer tot elkaar gekomen.
Ik wens je kracht en wijsheid toe en hoop voor je op een goede uitkomst en afloop

[verwijderd] Helemaal niks om je voor te schamen. Als de laatste weken niet zo fijn waren is het logisch dat je nu het gevoel hebt even "vrij" te zijn. Gebruik dat gevoel en de tijd om even goed te reflecteren. Sterkte!

[verwijderd] niets om je voor te schamen. Het is wat het is. Ik hoop dat deze tijd je gedachten wat op een rij kunnen zetten. Knuffel!

Lief van jullie dames. Ik word echt heen en weer geslingerd. Het ene moment voel ik me zo rustig en blij, en denk ik: ik mis je niet eens...
Andere momenten sta ik weer op instorten en komt er niets uit mijn handen. Het voelt zo raar om "vrij" te zijn na al die jaren van rekening houden met hem. Dat ik niet meer weet wat ik moet doen.

Wat wel duidelijk is, is dat als we weer bij elkaar willen komen er heel veel moet veranderen. Vanuit zijn kant. En ik weet niet of dat gaat komen... Hij wil wel, denk ik. Maar ik weet niet of hij kán veranderen.
En ik weet niet of ik daar mee kan leven. Nu in ieder geval niet.

[verwijderd] Ik begrijp dat je niet op deze vragen wil of kan antwoorden, maar stel ze toch: Wat mis je nu in je relatie? Wat zou je man moeten veranderen?

Ik vraag dit omdat ik me erg in jouw woorden herken. Pakweg 3, 4 jaar geleden had ik dit zelf kunnen schrijven. En ongetwijfeld dacht mijn man hetzelfde over mij. Er was veel miscommunicatie, wanbegrip, een koude sfeer, etc.

Er is veel veranderd in de tussentijd. Niet mijn man, ik wel. Il heb gemerkt dat ik bepaalde situaties veel te groot maakte, uit een soort beschermingsmechanisme. Nu ik dit heb losgelaten voel ik de warmte, waardering en liefde, waarnaar ik zo op zoek was. Dit klinkt nu heel makkelijk gezegd, dat is het natuurlijk niet. Ik heb een lange weg afgelegd en ook nog wel wat te gaan. Maar ik ben daardoor dichter bij mijn man gekomen, begrijp hem nu echt beter en betrek zijn reacties niet meer meteen op mij.

Waarom ik dit deel? Ik wilde het gewoon meegeven...