De biechtstoel 🔒
Ik ben zogenaamd aan het douchen. Maar eigenlijk lig ik op bed met een relax muziekje en de sfeerlampjes aan.
Ik was het gemopper van dochter dat ze zo’n honger heeft en in een groeispurt zit zo moe dat ik laar haar nu maar in haar sop laat gaat koken beneden.
Ze vond het eten zogezegd niet naar believen en wilde boterhammen een heel drama en gehuil sinds ze binnenkwam van sporten.
Ik heb er geen honger van als ze niet eet dus zie straks vanzelf wel hoeveel ze uit eindelijk gegeten heeft.
Ik hou echt van mijn kinderen, maar als ik mijn leven over zou doen, weet ik niet of ik er nog een keer aan zou beginnen
Rietjesbeker haha dat is wel herkenbaar. Mijn man en ik zeiden vrijdag tegen elkaar dat we eigenlijk een leuker stel zijn zonder (jonge) kinderen 
We waren samen op stap en dan is alles zo chill en gemoedelijk en grappig en kletsen. En thuis en met de kinderen zijn we ineens een BV 
Ik vind mijn man nog altijd de leukste, maar het is opvallend hoe veel meer zen en 'in het moment' ik kan thuiswerken en gewoon het huishouden doen als hij er niet is 
Rietjesbeker same! En fijn dat we dat hier kunnen uitspreken zonder oordeel.
Hopsatee je moet thuis steeds 'aan'. Overdag en s nachts. Dat vliegt me soms best even aan, moet ik zeggen (zeker na een 'aan' nacht)
- Bijgewerkt
Rietjesbeker Vooral dit eigenlijk: https://www.youtube.com/watch?v=pxAS072sNus
Maar ik snap jouw gevoel heel goed. Dat continu alert zijn en al die slechte nachten is echt slopend.
Rietjesbeker ik heb soms gewoon het gevoel dat ik wil vluchten. Weg van alle verplichtingen en alles. Maar dat is misschien ook midlife crisis 
[verwijderd]
Hopsatee same here, haha.
Ik zou mijn leven 2x willen doen. 1x met kinderen en 1x zonder. Maar wel met dezelfde man want het leven is echt heel veel leuker met hem 
Hopsatee heel herkenbaar!
[verwijderd]
- Bijgewerkt
June hier ook herkenbaar. Hier nog wel in de tropenjaren, maar het zijn niet nummer 2 en 3 die ‘zwaar’ vallen.
Ik haat het om toe te geven, maar het is de oudste waar de ‘last’ erg zwaar van is. Mentaal, fysiek, emotioneel. Bijna 6 jaar lang nu, 24-7.
Je raakt er ergens aan gewend. Maar soms, als ik ouders van NT kinderen zie dan voel ik wel eens verdriet. Niet om mijn kind, maar om de zwaarte van alles. Ik kan de zorg nooit overdragen behalve school, en tijdens die uren heb ik mijn andere kinderen. Nooit alleen, of als ik alleen ben dan heeft het een doel (tandarts, boodschappen, administratie, een kind halen, snel-snel)
Vakanties, dagjes uit, bij mensen op bezoek, mensen bij ons op bezoek.. het kan niet zomaar. En als het kan dan is het zwaar werk. Nooit ontspannen, ik kan geen gesprek voeren.
Werken.. ik wil het, maar ik weet niet of het kan vanwege de oudste. Alleen al zijn afspraken en administratie is een part time baan.
Ik ken niet anders, en het kan ook niet anders, maar ik weet wel dat het eigenlijk niet te dragen is.
[verwijderd] dit herken ik wel voor een groot deel. Ik heb niet het gevoel dat ik misschien beter anders had gekozen, maar ik vind het wel heel beklemmend dat het hier nooit normaal gaat. En eigenlijk betwijfel ik of we het aankunnen.
[verwijderd]
Femkes o maar ik heb niet het gevoel dat ik anders had moeten kiezen hoor. Zelfs al zou ik het opnieuw mogen doen dan wil ik hem er weer bij.. hij hoort bij ons! Ik zou hem denk ik alleen wel een paar jaar later willen krijgen; eerst even flink reizen, feestjes, alle culturele shit doen die ik wil, en zo, want dat zit er gewoon niet in de komende 10 jaar.
Femkes En eigenlijk betwijfel ik of we het aankunnen.
Lastig he? Ik vind het zo'n vervelende gedachte want je kan er niets mee. Het verandert niets dus compleet doelloos.
[verwijderd] dit ja..
[verwijderd] Knuffel! Is ook niet niks!
Ik heb als lunch een halve reep Tony op maar ik eet vrijwel nooit “zulke” suiker en nu heb ik koppijn