Hopsatee heel herkenbaar!
De biechtstoel 🔒
[verwijderd]
- Bijgewerkt
June hier ook herkenbaar. Hier nog wel in de tropenjaren, maar het zijn niet nummer 2 en 3 die ‘zwaar’ vallen.
Ik haat het om toe te geven, maar het is de oudste waar de ‘last’ erg zwaar van is. Mentaal, fysiek, emotioneel. Bijna 6 jaar lang nu, 24-7.
Je raakt er ergens aan gewend. Maar soms, als ik ouders van NT kinderen zie dan voel ik wel eens verdriet. Niet om mijn kind, maar om de zwaarte van alles. Ik kan de zorg nooit overdragen behalve school, en tijdens die uren heb ik mijn andere kinderen. Nooit alleen, of als ik alleen ben dan heeft het een doel (tandarts, boodschappen, administratie, een kind halen, snel-snel)
Vakanties, dagjes uit, bij mensen op bezoek, mensen bij ons op bezoek.. het kan niet zomaar. En als het kan dan is het zwaar werk. Nooit ontspannen, ik kan geen gesprek voeren.
Werken.. ik wil het, maar ik weet niet of het kan vanwege de oudste. Alleen al zijn afspraken en administratie is een part time baan.
Ik ken niet anders, en het kan ook niet anders, maar ik weet wel dat het eigenlijk niet te dragen is.
[verwijderd] dit herken ik wel voor een groot deel. Ik heb niet het gevoel dat ik misschien beter anders had gekozen, maar ik vind het wel heel beklemmend dat het hier nooit normaal gaat. En eigenlijk betwijfel ik of we het aankunnen.
[verwijderd]
Femkes o maar ik heb niet het gevoel dat ik anders had moeten kiezen hoor. Zelfs al zou ik het opnieuw mogen doen dan wil ik hem er weer bij.. hij hoort bij ons! Ik zou hem denk ik alleen wel een paar jaar later willen krijgen; eerst even flink reizen, feestjes, alle culturele shit doen die ik wil, en zo, want dat zit er gewoon niet in de komende 10 jaar.
Femkes En eigenlijk betwijfel ik of we het aankunnen.
Lastig he? Ik vind het zo'n vervelende gedachte want je kan er niets mee. Het verandert niets dus compleet doelloos.
[verwijderd] dit ja..
[verwijderd] Knuffel! Is ook niet niks!
Ik heb als lunch een halve reep Tony op maar ik eet vrijwel nooit “zulke” suiker en nu heb ik koppijn
Ik heb nu eindelijk het idee dat het wat makkelijker gaat. Maar heb er dan maar 1. Qua gedrag telt ze voor mijn gevoel als meer, met alle hulp die we hebben gehad en op school dat het niet altijd lekker loopt als ze zich verveelt. Maar o o o, wat heb ik de jaren soms vooruit willen kijken. Altijd moe, nergens puf meer voor 's avonds. En dan heb ik er maar 1. Nog meer, petje af voor jullie hoor.
- Bijgewerkt
[verwijderd] Is voor mij ook herkenbaar hoor. Ik kan ook nooit uit staan en continue dat ‘er is ook altijd wat’ gevoel. Iedere keer als school belt den ik dat nummer zie staan voor ik opneem, dat gevoel van, wat nou weer. Of als ik s nachts weer wakker word omdat er wat is.
Hopsatee Volgens mij heb ik ooit ergens gelezen dat weg rennen en alles achter laten en je been breken en verplicht 6 weken plat liggen. De meest voorkomende fantasieën van moeders met jonge kinderen zijn. Dus je bent niet alleen. 
Dus ja ik heb dat ook hoor @Rietjesbeker En ik weet ook eigenlijk niet of ik mezelf nou zo’n topmoeder vind. Ik troost mezelf maar net de gedachte dat waarschijnlijk niemand zichzelf dat vindt. Maar ja. Slopend is het soms wel ja. En ik heb mijn jongste ook echt groot gekeken. Die is nu 10. En af en toe denk ik echt, straks ben ik bejaard en ga ik er spijt van krijgen dat ik er niet genoeg van genoten heb. Sja.. tegen die tijd ben ik allang vergeten hoe ik geploeterd heb waarschijnlijk.
iMoeder Volgens mij heb ik ooit ergens gelezen dat weg rennen en alles achter laten en je been breken en verplicht 6 weken plat liggen. De meest voorkomende fantasieën van moeders met jonge kinderen zijn. Dus je bent niet alleen.
Haha ik kan het me voorstellen 
Soms denk ik gewoon hoe ben ik in dit leven terecht gekomen 
Altijd wil iemand wat van me. Of het lijkt niet mijn leven. Of ik vraag me af wie ik ben naast al die rollen dan (al komt dit misschien ook doordat ik overspannen was/ben)
Liekje81 ik heb er 'maar' twee hoor, zo veel meer is dat niet (tenzij ze door elkaar heen schreeuwen om aandacht, dat geeft een error). En ze kunnen ook echt heel leuk samen spelen, dan heb je er geen kind aan. Maar soms, soms...! Volgend jaar is de jongste 4, dan heb ik met mijn huidige werkschema elke week donderdag en vrijdag 1,5 uur voor mezelf. En daar kijk ik best naar uit 
[verwijderd]
Rietjesbeker
Idem. Even onafhankelijk van mijn gevoelens voor mijn kinderen (want ik houd gruwelijk veel van ze).. als ik had geweten wat ik nu weet, dan was ik er niet aan begonnen.
[verwijderd]
- Bijgewerkt
iMoeder En ik weet ook eigenlijk niet of ik mezelf nou zo’n topmoeder vind.
Idem hier. En zeker als ik terug kijk op eerste twee jaar van mijn oudste. Ik kan nog steeds niet naar babyfoto's kijken zonder een enorm schuldgevoel en verdriet te voelen.
Zelfs bij alleen dit typen schieten de tranen me alweer in mn ogen.
[verwijderd] knuffel 
[verwijderd]
[verwijderd] dat heb je al eens verteld ja 
ik hoop dat je jezelf ooit daarvoor kan vergeven 
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Vulpen
Ik denk dat een flinke dosis twijfel goed is om te hebben als ouder. Elke ouder heeft tekortkomingen, en twijfel zegt mij dat je ze ziet, erkent en zoekt naar oplossingen om het beter te doen/te compenseren/uit te leggen of over te praten (evt met je kinderen).
Het maakt je menselijker naar je kinderen, zachter voor hun eigen ‘tekortkomingen’, en opener om naar hen te luisteren en van ze te leren.
Teveel twijfel is ook niet goed; kinderen hebben een sterke ouder nodig om een sterk zelfbeeld te ontwikkelen. Maar de zelfverzekerdste ouder doet zichzelf en zijn/haar kinderen tekort.. of erger; het doet schade. Vind ik.