Ik word soms zo moe van mezelf.
Ik ben een introvert, in drukke sociale situaties word ik snel moe en tune ik soms uit om de prikkels te verwerken. Nu heb ik begrepen dat het soms beter is om mijn energiepeil wat kunstmatig omhoog te houden en juist wel mee te doen, actief te zijn, etc. Dat is niet alleen leuker voor mijn gesprekspartners, maar ik heb gemerkt dat ik thuis dan ook niet instort.
Dus gisteren gingen we met het team karaoke doen. Terwijl mijn eerste neiging is me lekker in een hoek te zetten met een drankje en te kijken naar de anderen, dacht ik: nee, als ik die microfoon kan pakken doe ik het. Ik word ook blij van zingen, dus who cares?
Maar 's avonds lig ik dan in bed alles te overdenken: oh, wat denken ze wel niet van mij nu, waarom liet je je zo gaan op Bohemian Rhapsody voor de managers π€¨. Terwijl iedereen er vol voor ging! Maar nee, dat vind ik voor mezelf niet kunnen. En als ik me dan terugzie op foto's denk ik ook echt niet aardig over mezelf.
Ik heb echt geen vijanden nodig met zo'n zelfbeeld.