Pimpelmeesje ik herken bepaald gedrag die jij vertelt wel terug in mijn oudste zoon. Hij is ook niet fysiek naar anderen, maar precies wat jij beschrijft in deze post kan mijn zoon ook erg goed. Hij kan echt tot in den treuren door blijven gaan.
Hij is nu net 7 en ik kan er sinds een jaar goede gesprekken met hem over hebben, hij is ook erg zelfbewust ik denk alleen dat hij vroeger de woorden niet kon vinden om uit te leggen wat er van binnen telkens gebeurden. Nu kan hij het goed uitleggen, hij weet dat hij dat niet moet doen of moet stoppen, maar het lukt hem op zo’n moment gewoon niet of heel erg moeilijk.
Op school doet hij dit niet, in mijn zoons geval ligt de link wat betreft gedrag en school altijd erg dicht bij elkaar. Thuis moet het er dan logischerwijs uit. Sinds dit jaar doet hij het een stuk minder, hij heeft zijn plekje in de klas gevonden en word gezien en krijgt les op maat.
Misschien heb je wel niks aan mijn berichtje hoor, zelf heb ik altijd het idee dat er zoveel in die koppies omgaat dat het er ergens uitgegooid moet worden en dat daardoor bepaald gedrag vergroot kan worden om daarna weer de rust te kunnen vinden. Hier zie je ook echt aan zijn gezicht dat bepaald gedrag helemaal niet is wat hij wilt laten zien. (Niet stoppen en maar door blijven gaan) Soms lijkt het wel alsof de bliksem moet inslaan om daarna weer de balans te vinden.
