Trees Ik weet dat ik hier letterlijk kotsmisselijk werd. Ik kwam net uit de barak van mengele gelopen met de meest afschuwelijke beelden en verhalen en dan sta je daar plotseling voor die muur met kogelgaten. Ik ben helemaal niet spiritueel aangelegd, maar die plek voelde alsof er een zware duistere deken overheen gelegd was. Alsof alle angst en pijn zich daar blijvend verzameld hadden.
Wat omschrijf je dat goed. Want ik (en ik was met twee vriendinnen die nu nog vriendin zijn en waar ik het er nog wel eens mee over heb) ervaarden dat ook echt zo. Ook hoe naar ik het vond dat ik daar stond en naar de poort keek en om me heen en alles zo vredig en groen was en er fluitende vogels waren. Maar er hangt toch een soort van duistere deken over de plek.