Biseksueel?

Pietje1987 ik denk dat het dat ook wel gewoon is hoor. Het biseksualele an sich vind ik ook prima, het is meer dat ik de laatste maanden veel meer aan het kijken ben naar wie ik ben. Ik heb me eigenlijk altijd aangepast aan wat anderen vonden wie ik was, en daar nu vanuit los aan het breken. Dit is maar een onderwerp van velen, maar daardoor zit er wel wat meer behoefte om het ook 'goed' te doen. Beetje lastig te omschrijven wat ik daarmee bedoel, want er is natuurlijk geen goed of slecht in, maar vooral een.. ben ik dit echt, kan ik me hiermee identificeren, en is dat wie ik de rest van mijn leven wil zijn?
Ik geloof namelijk ook wat @Vulpen zegt, dat de meeste mensen niet 100% heteroseksueel zijn, maar waar ligt die grens tussen niet 100% heteroseksueel of biseksueel. Ik denk dat dat zo persoonlijk is dat daar geen pasklaar antwoord voor is, en ik zal voor mezelf moeten uitzoeken waar die grens voor mij ligt. Maar het 'switchen' van labels brengt ook nogal wat met zich mee, dus ik wil niet de ene week aan de ene kant zitten en de andere week aan de andere kant. Dat wil ik voor mezelf even goed uitzoeken, maar ja, hoe?

Vulpen ik heb momenteel even het gevoel dat ik al die tijd Buffy heb geheten en er nu achterkom dat ik gewoon.. Xena heet ofzo
Terwijl ik altijd zo geweest ben, daar is niks in verandert. Ik ben en blijf mij, maar ik wil dan ook wel écht mij kunnen zijn en niet identificeren als iets wat ik eigenlijk ook niet ben.. Ik hecht veel waarde aan eerlijkheid en authenticiteit, dus dat speelt voor mij een hele grote rol. Ik wil me niet identificeren met een label wat niet past..
Vriend is er overigens heel relaxed onder, dus die polyamorie is niet uitgesloten.
Ik krijg van hem alle ruimte om te verkennen op de manier waarop ik dat wil, dus daar zou hij zelfs voor open staan. Alleen heb ik die behoefte nu zelf nog niet omdat dat niet strookt met mijn kijk op monogamie, maar dat ligt open voor de toekomst.

Sevenof9 dat herken ik ook heel goed. Ik heb heel lang gedacht dat de gevoelens die ik voor dat meisje had infatuation (Ik kan niet op het nederlandse woord komen) was en dus niet telde, omdat het geen echte verliefdheid was, maarja, toen ik verliefd werd op mijn vriend bleek dat ook pas de eerste keer te zijn geweest dat ik écht verliefd werd. Alle mannen daarvoor bleken als ik er op terug kijk ook eerder onder infatuation te vallen dan verliefdheid. Dat is iets waar ik me al wel langer bewust van was, maar ik heb nooit de link gelegd dat het dus eigenlijk wél hetzelfde was.
Dat het nu meer geaccepteerd is en meer informatie over is speelt ook zeker een rol. Ik ben opgegroeid met vast omlijnde hokjes van grof gezegd je hebt 100%hetero, 100%homo en biseksualiteit is 50/50
En juist daarom speelt het nu een veel grotere rol, omdat ik steeds meer begin te zien dat er veel meer mogelijkheden zijn, die hokjes gewoon best kortzichtig zijn en het vooral persoonlijk is. Dat geef ook ruimte voor mij om daar zelf een weg in te mogen vinden, want ik voel me eerder 70% aangetrokken tot mannen, en 30% tot vrouwen. Maar waar dat al die tijd een meerderheid heteroseksueel is geweest en ik me daar dus automatisch maar mee geïdentificeerd heb, biedt de huidige kennis over gender en seksualiteit veel meer ruimte voor mensen die er tussenin vallen, en dus ook voor mij.

Op tv heb ik het trouwens precies andersom en voel ik me veel sterker aangetrokken tot vrouwen dan tot mannen. Maar dat is omdat ik de leukste man van de wereld al heb gevonden dus daar hoef ik niet naar verder te kijken, maar ik heb nog alle ruimte heb om te beslissen over de vrouwen en daar maak ik flink gebruik van

Bubblicious Nee, maar het hoeft van mij ook niet een stempel te hebben.

[verwijderd] En het labeltje hang je er zelf aan, maar is een label echt zo nodig?

Dat vind ik ook hoor, op zich hoeft dat van mij ook niet. Maar ik vind het wel lastig omdat ik nu wél een stempel heb, namelijk heteroseksueel, en die niet klopt.. als ik dan toch een stempel moet hebben, tja, dan wil ik natuurlijk wel de juiste.

[verwijderd] Ik zit momenteel eigenlijk een beetje in hetzelfde proces. Heb mezelf altijd beschouwd als hetero maar dat is het afgelopen jaar wat aan het schuiven gegaan. Eigenlijk hetzelfde als wat @Sevenof9 zegt; ik weet van mezelf dat ik demiseksueel ben. Misschien ben ik nog niet zo vaak op een vrouw verliefd geweest omdat dat sowieso een lang proces is bij mij. Ik ben wel ooit als tiener ook op een meisje verliefd geweest.

Ik heb het hier de afgelopen maanden vaak met vriend over gehad. En in onze relatie is wat hem betreft de ruimte er wel dat ik mijn gevoelens ten aanzien van vrouwen kan ontdekken. Alleen, of met hem erbij. We kijken ook samen wel eens rond op datingsites voor een vrouw waar ik of waar we eventueel samen wat mee zouden willen. We zijn in elk geval wel van plan om daar mee verder te gaan als het hele COVID gebeuren een beetje achter de rug is.

Met stempels ben ik dan weer totaal niet bezig. Ik zit ergens op het seksuele spectrum, maar dat zit bijna iedereen in mijn beleving.

iMoeder demiseksualiteit heb ik ook wel eens naar gekeken, maar die vind ik nog best lastig. Ik heb sinds ik me bewust ben van bepaalde ongezonde patronen in seks/relaties alleen nog maar seks gehad met mijn vriend, en ik vind het lastig om dan met terugwerkende kracht te beoordelen hoe ik daar in het verleden in stond omdat er zó veel meer meespeelde. Op zich herken ik dat nu wel, maar ja, is dat demiseksualiteit of gewoon mijn beeld over monogamie?
Op een of andere manier hecht ik ook minder waarde aan dat vakje, maar dat komt ook weer omdat ik niet rond hoef te lopen met een label niet-demiseksueel, op een manier waarop ik dat nu wel doe met een niet kloppend heteroseksueel vakje. Misschien hoeft dat ook niet belangrijk te zijn, en het is ook niet alsof ik dagelijks geconfronteerd wordt met het moeten beantwoorden van wat mijn geaardheid is, maar het vóelt wel fout.

Wel fijn dat je vriend daar ook zo in staat hoor! Ik heb nog geen idee of en hoe ik daar iets mee zou willen doen, maar de steun is fijn!

Nescio Ik droomde liever over iemand dan dat ik ermee samen kon zijn.

Dit is zo herkenbaar! Daarom kan ik ook niet zeggen dat ik vaker verliefd ben geweest en zie ik het meer als infatuation, want ik was altijd 'verliefd' op het plaatje van de persoon die ik er in mijn hoofd van maakte, maar niet gebaseerd op de persoonlijkheid zelf.

De relaties die ik wél gehad heb waren ook meer gebaseerd op afhankelijkheid en ongezonde patronen waardoor er geen ruimte was voor liefde. Mijn angst om alleen te zijn, of mijn behoefte aan erkenning/waardeerding speelde een veel grotere rol dan ook daadwerkelijk stil te staan bij of ik wel gevoelens had voor de persoon zelf.
Mijn vriend is de enige bij wie dat anders is, dus dat maakt het voor mij moeilijk in te schatten..

Ik denk dat seksuele geaardheid niet in twee hokjes (homo en hetero) te delen is, maar dat het een spectrum is. Onze maatschappij is echter ontzettend heteroseksueel ingesteld. Als heteroseksueel al niet de norm is, is het toch in ieder geval zeker de grote gemene deler. Dus tenzij iemand (tijdens de puberteit en jongvolwassenheid) heel duidelijk aan die gay-kant van het spectrum zit, zal hij er zonder er heel veel aandacht aan te besteden van uit gaan dat hij hetero is.

[verwijderd] demiseksualiteit heb ik ook wel eens naar gekeken, maar die vind ik nog best lastig. Ik heb sinds ik me bewust ben van bepaalde ongezonde patronen in seks/relaties alleen nog maar seks gehad met mijn vriend, en ik vind het lastig om dan met terugwerkende kracht te beoordelen hoe ik daar in het verleden in stond omdat er zó veel meer meespeelde. Op zich herken ik dat nu wel, maar ja, is dat demiseksualiteit of gewoon mijn beeld over monogamie?

Nescio Ik herken het stuk over demiseksualiteit, dat heb ik zeker. Ik denk soms zelfs dat ik meer heb van een aseksueel, of ik zit momenteel in een aseksuele periode.

Voor mij zelf persoonlijk staat mijn demiseksualiteit echt los van liefde en verliefdheid. En is dat puur een kwestie van hoe en wanneer ik me seksueel aangetrokken voel tot iemand. Toen ik mijn vriend leerde kennen, vond ik hem bijv fysiek niet aantrekkelijk. Maar omdat we wel een leuke klik hadden, bleven we babbelen. Toen ik hem wat beter leerde kennen, begon ik hem aantrekkelijker te vinden. Maar ook ineens fysiek aantrekkelijker. Ineens vond ik zijn ogen mooi, zijn handen sexy, zijn billen lekker. Dus de seksuele aantrekking volgde nadat we een band kregen. En dat is volgens mij meer de essentie van demi zijn; het niet opgewonden raken van mensen waar je geen (goede) band mee hebt. Ik vind het daardoor ook best storend dat het op internet zo vaak gelinkt word aan a-seksualiteit. Want dat ben ik zelf dan, zoals hier wel bekend, in de verste verte niet. Dus ik zie zelf die relatie ook niet zo. Libido zat wat mij betreft, alleen niet voor onbekenden.

En dat is dan het stukje biseksualiteit voor mij. Want ik heb na de puberteit nooit de tijd genomen om met een vrouw zo’n band op te bouwen. Terwijl ik dat op zich wel voor me zou zien.

[verwijderd] Wel fijn dat je vriend daar ook zo in staat hoor! Ik heb nog geen idee of en hoe ik daar iets mee zou willen doen, maar de steun is fijn!

Ja dat is zeker fijn. In onze relatie is zeker op seksueel vlak eigenlijk alles wel bespreekbaar. Ik denk dat we misschien ooit in de toekomst nog wel uitkomen op een open relatie of iets poly. Wat dat betreft valt er nog genoeg te ontdekken en dat vind ik zelf alleen maar positief en een fijn vooruitzicht.

Dat is natuurlijk helemaal geen must. Maar ik zou zeker je gevoelens hierover delen met je vriend. Ik heb zelf best wel veel gehad aan de gesprekken met mijn vriend daar over. En misschien dat het dan ook wat minder ‘fout’ gaat voelen?

[verwijderd] ik stuitte vanmiddag op fluïde, en dat spreekt mij wel aan. (Ik kende alleen genderfluïde, niet qua seksualiteit)
Ik las dat naar schatting 90% van de mensen dat is, en maar 6% echt hetero. Vind dat wel een hoop zeggen in verhouding tot hoe de maatschappij is ingericht..

iMoeder ik snap je. Misschien is verliefdheid ook niet het juiste woord.
Als ik jouw omschrijving zo lees denk ik niet dat demi op mij van toepassing is, want ik kan wel me wel degelijk (fysiek) aangetrokken voelen tot mensen die ik niet ken, maar vervolgens wil ik er verder niks mee doen. Dat komt ook grotendeels door mijn geschiedenis met foute relaties, maar ik denk dat het dus veel meer een bewuste keuze is dan een kwestie van geaardheid.

iMoeder mijn vriend is ook echt top hierin hoor! Ik zit zelf momenteel met een hoop verwarring en hij grond mij enorm. Het eerste wat hij zei was dat ik alle ruimte kreeg om te doen wat ik nodig heb voor mijn gevoel, en dat hij me daarin geen grenzen zou gaan opleggen. We praten eigenlijk altijd wel veel, over alles, en dat maakt het wel makkelijk nu.

Het is overigens niet zo zeer het bi-aspect wat fout voelt hoor, eerder juist het hetero-labeltje. Ik snap wat hierboven ook gezegd wordt, dat de naam van het hokje niet belangrijk is, en dat is het ook niet. Maar ik heb nu eenmaal een label, by default, en dat is hetero. En dat voelt fout, want dat ben ik gewoon niet.
Maar ik vind fluide mooi, en passend, meer dan bi eigenlijk, dus daar ga ik me verder in verdiepen

Nescio ik zou echt in een wereld zonder hokjes willen leven hoor, maar helaas zit de maatschappij zo niet in elkaar.. Ik hoop (en geloof ergens wel) dat we in de toekomst die kant op gaan, maar hoe lang dat nog gaat duren?

Manque Want ik moet je zeggen dat ik het best wel beu ben om belachelijk gemaakt te worden wanneer ik dit onderwerp bespreek

Wat naar dat jij dit zo ervaart..

Wat je zegt over het korte haar kan ik me inderdaad goed indenken. Ik probeer voor mezelf te vinden wat iemand vrouwelijk (of mannelijk) maakt, en ik kom eigenlijk tot de conclusie dat daar in mijn ogen geen (zichtbaar) antwoord voor is. Iemand die haar vrouwelijke reproductie organen laat verwijderen is ook niet ineens geen vrouw meer. Ik zag eergisteren een filmpje van een -in mijn optiek- supervrouwelijke vrouw, en die was intersekse, dus ook de geslachtsorganen vallen voor mij af. Laat staan zoiets futiels als een kapsel. Ik denk wat iemand voor mij mannelijk, vrouwelijk, androgyn maakt, de energie is en dat valt niet vast te leggen. En ik denk dat die ook fluïde kan zijn.
Kortom: ik vind het stom eigenlijk, hokjes..

Manque Jonge viriele mannen dragen hun haar toch ook niet lang om er lekker vruchtbaar uit te zien?

De Vikinglook

[verwijderd] Er zit sowieso een verschil tussen geslacht (of je lijf mannelijk of vrouwelijk is) en je gender (hoe je je voelt). Gender is gewoonlijk ook niet 100% mannelijk of 100% vrouwelijk, en het lijkt mij heel zinvol om die hokjes veel meer te verruimen of zelfs overboord te gooien en het niet op zo'n binaire manier te bekijken.

Manque Ik identificeer mezelf niet als genderfluïde of nonbinair. Bewust niet, omdat ik gewoon vrouw ben namelijk en ik er ook niet zoveel aan kan doen wat een ander voor invulling geeft aan dat woord 'vrouw'.

Ik denk dat het vooral zinvol is om je als non-binair te identificeren als je genderdysforie ervaart, als je je niet senang voelt in je lijf als het gaat om je geslachtskenmerken en je echt merkt dat het niet klopt als mensen je als vrouw adresseren. Zolang dat niet aan de hand is, is het alleen maar goed om jezelf wel als vrouw te identificeren en op die manier mensen te tonen dat ze domme stereotype vooroordelen hebben over wat een vrouw zou moeten zijn.

Vulpen Er zit sowieso een verschil tussen geslacht (of je lijf mannelijk of vrouwelijk is) en je gender (hoe je je voelt). Gender is gewoonlijk ook niet 100% mannelijk of 100% vrouwelijk, en het lijkt mij heel zinvol om die hokjes veel meer te verruimen of zelfs overboord te gooien en het niet op zo'n binaire manier te bekijken

Ja precies, daarom is het voor een ander ook onmogelijk om te bepalen of iemand mannelijk/ vrouwelijk/androgyn is.
Ik zag deze laatst voorbij komen:

[verwijderd] Er is nog weinig algemene kennis over interseksualiteit. Biologisch gezien passen bepaalde geslachten inderdaad ook niet altijd in 1 vd 2 hokjes.

Manque precies. Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat je hierom belachelijk gemaakt wordt, als je het probeert te bespreken.

Ik sta er bij heel veel dingen niet eens bij stil of dit 'wel mannelijk of vrouwelijk' is. Ik word ook allergisch van die opmerkingen over lang haar of kledingstijl of borstgrootte, en bij mannen over wel/geen strakke broeken, enkelsokken en weet ik veel wat. Een studiegenoot van mij droeg graag leggingen en glittersjaals en dan werd continu afgevraagd wat zijn geaardheid was. Hij was hetero, maar ik vond het vooral opmerkelijk dat mensen dat zo opvallend vonden en dat leggingen blijkbaar niet 'konden' voor een man ofzo. We zijn toch in de eerste plaats mens, en we hebben veel meer gemeen met elkaar dan dat we verschillen? En dan pas komen die 'opdelingen', waarvan ik vaak denk dat ze niets meer dan dat zijn. Gendervakjes om het overzichtelijk te houden. Ik heb best veel eigenschappen waarvan ik weet dat ze niet gewaardeerd worden in 'een vrouw', maar moet ik me dan continu anders voordoen of mezelf proberen te veranderen? Nee dus, ik ben daar echt klaar mee hoor.