Prepuberteit? Dochter (8) maakt drama om àlles

June

Nescio kan je dan niet benoemen wat het met jou doet.
A, waar jammer dat x niet op tafel staat. Ik heb mijn best gedaan de tafel te dekken. Dat je nu zo boos, verdrietig ect. bent op iets wat niet op tafel staat, doet mij erg verdriet.

Of zoals de tafel dekken, de afspraak is dat jij xyz doet. Ik wil daar geen discussie over voeren. Want dat maakt mij/ ik voel mij xyz.

Nescio

Louelle81 fijn dat jullie eruit zijn gekomen en dat jullie aanpak nu werkt. Of het manipulatie is weet ik niet, het lijkt er wel een beetje op. Want ondertussen muist ze zich wel onder de taken uit.

June goede. Ze is wel erg gevoelig voor andermans emoties, ook voor de mijne 😉

Bedankt voor de tips allemaal! We gaan ermee aan de slag!

Vulpen

June Ik weet niet of dit zo handig is... Uiteindelijk wil je dat je kind helpt uit behulpzaamheid/verantwoordelijkheidsgevoel/gewoon omdat het moet, niet omdat het bang is z'n moeder verdrietig te maken.
Maar ook dit zal wel kindafhankelijk zijn 🙃

[verwijderd]

[verwijderd] Okee, ik sta te koken en mijn man zegt net dat we eigenlijk geen vega-balletjes bij het avondeten nodig hebben, omdat we vanmiddag al kibbeling hebben gegeten en ik barst spontaan in huilen uit, dus vat alles wat ik vanmiddag gezegd heb alsjeblieft niet te zwaar op . 🙁

Sevenof9

In hoeverre hebben jullie vaste afspraken over wie welke taken doet? Het kan zijn dat ze het moeilijk vindt om te schakelen van iets leuks doen naar ineens de opdracht tafel dekken krijgen. Wat ik zou doen is een vel papier pakken, met het gezin om tafel en samen een lijst maken van de taken die gedaan moeten worden (waarbij de kinderen moeten helpen) en ze laten meedenken over een taakverdeling. Inspraak geven over welke dagen wie wat doet. En voor de rest vraag ik inderdaad altijd aan de kinderen 'zou je even willen helpen met...', gewoon een opdracht geven zouden ze niet leuk vinden, ik vind het ook niet leuk als iemand dat bij mij doet. Dat vind ik meer iets voor echt kleine kinderen die die duidelijkheid nodig hebben.

Toch6

Sevenof9 thuis hadden de oudste 3 kinderen vaste dagen waarop ze de tafel moesten afruimen na de lunch. Geen discussie, geen geruil. Bij kinderfeestje oid doe ik het zelf.
Alleen soms op vrijdag als we snel naar boord moesten moesten ze het wel samen doen.

Maar ja, toen corona, continurooster... En aan boord schema. Wel geprobeerd maar werkte niet omdat matrozen ook vaak de tafel deden etc.

En op zaterdag moeten ze hun slaapkamer opruimen en schoon maken (voor zover ze dst kunnen uiteraard)

Nescio

Sevenof9 de afspraken liggen vast en zijn ook in overleg gemaakt. Ze weet echt prima wat er verwacht wordt en dat is niet veel. Na de zoveelste keer gezeur of gewoon de negeerstand ben ik ook wel klaar met vragen 🙈

Blue

Zuremat haha, dit is wel een klein beetje herkenbaar hoor. Niet dat ik ga huilen, maar soms wel verschrikt door lees en denk "nee nee, geen ruzie maken! Ze bedoelen het vast niet slecht, niet weggaan van het forum hierdoor!!" 🙈

(en dan ben ik dus altijd even blij wanneer het weer goed gemaakt is en de lieve woordjes komen😋)

June

Vulpen maar je mag toch best leren wat je gedrag met anderen doet.

Vulpen

June Ja, dat is ook wel weer zo. Maar daarom is het ook kindafhankelijk. Ik ben altijd al bang om anderen verdrietig te maken, dan bezorg je je kind alleen maar een schuldgevoel.

Huggybird

Ik roep hier altijd ‘we moeten het samen doen!!’
dochter moet meestal de tafel dekken, wel eens de vaatwasser in en uitruimen en wel eens de hond uitlaten of helpen de was op hangen.
Ik verwacht, zeker nu ze thuis onderwijs heeft, dat ze de vaat die ze maakt ook opruimt en zorgt dat het aanrecht opgeruimd en schoon is. Ze riep laatst wel een keer ‘als jij thuis komt begin je meteen te zeiken!’
dan reageer ik heel kalm met ‘daar ben je zelf de oplossing voor, als jij de boel opruimt hoef ik niet te ‘zeiken’’
ook hier wel eens stervende zwaan drama’s, al waren die op 8-9 jarige leeftijd heftiger dan nu, nu gaat ze vooral mokken. Ik houd eigenlijk altijd voet bij stuk en dat weet ze.
vandaag was ze vroeg klaar met school en toen ik onderweg naar huis was belde ik haar op om te vragen of ze de hond uit wilde laten zodat ik meteen boodschappen kon gaan halen. Dan mokt ze eventjes maar dan doet ze het wel. Ik zeg dan wel bijvoorbeeld ‘oh Meis, zo fijn dat je de hond hebt uitgelaten, ik ben zo moe en nu ben ik eerder thuis, dank je wel.’ Hoe minder weerstand hoe meer ik benoem dat het fijn was dat ze me hielp.
met de tafeldekken roep ik altijd ‘dek je de tafel even? Ik heb de borden en het bestek al klaargezet.’
ze doet dat niet altijd van harte hoor, en als het met koken lukt doe ik het ook wel eens tussendoor zelf.
na het eten moet ze helpen afruimen maar gek genoeg moet ze dan aaaaaaltijd poepen😂
we stimuleren haar wel om met dingen te helpen maar echt vaste taken heeft ze niet.
meestal gaat het positief en soms als het echt drama of enorme discussie is(dat trek ik echt niet dat ge-ja maar) dan is het ‘en nou heel rap’

Nescio

Nou as we speak weer een drama.

Ze mochten al iets later naar bed, ze kregen boven ook nog de tijd om even op hun kamer te spelen. E. en A. heb ik voorgelezen, S. wilde zelf lezen. Prima.

Ik wilde naar beneden gaan, begint ze te piepen en jammeren dat ze ook naar beneden wil om Uno te spelen. Ik zeg: Spelletjes zijn voor zaterdagavond. Zij: nee, ik wil nu spelen, anders kan ik niet slapen!! Heel lijf gespannen, gezeur, gemiep en ze schreeuwde uiteindelijk bijna A. wakker. Dus ik weer boos en heb gezegd dat ze nu heel vlug in haar bed moet, anders zijn het morgenavond ook geen spelletjes. Toen lag ze erin, begint ze weer te zeuren: 'maar jij moet papa halen.' Ik ben daar niet echt op ingegaan omdat ze ook gewoon moe was, dus kus en weg, maar ben dus heel benieuwd of ze zo gaat roepen....

Cactusje

Nescio
Is ze stil gebleven? Lastig allemaal hè.. ik denk dat je het wel goed gegaan hebt door haar een kus te geven en weg te lopen. Met zeuren en miepen en piepen bereik je niks en dat blijft lastig te leren.

June

Nescio misschien werkt afkappen wel het best. Wij zijn met onze oudste ook best kort.
Hoe ging het?

Nescio

Cactusje June niets meer gehoord. Ze was dus gewoon echt moe.

Tantetil

Was jouw dochter altijd al zo of is het echt iets van de laatste tijd?

Mijn dochter heeft ook zo een periode gehad, volgens mij ook rond 8 jaar. Ze zei dingen als mijn leven is verschrikkelijk, snel huilen en gefrustreerd, ze heeft zelfs een keer gezegd dat ze dood wilde. Ik vond het zo naar en heb echt pijn in mijn buik gehad. Ook die gedachte als ze maar niet op mij gaat lijken met depressies en alles. Ik ben toen met haar begonnen in een soort dagboekje waarin we savonds de dag doornamen. Eerst kwam alles wat slecht ging en daarna alles wat goed ging. Daar moest ik haar dan erg bij helpen want ze was zo gefocust op wat slecht ging. Daarna ben ik begonnen met de slechte situaties analyseren, was het echt zo verschrikkelijk, wat waren de gevolgen? Ook heb ik geprobeerd om haar te leren dat ze zelf een keuze heeft in hoe ze met een situatie omgaat. Natuurlijk mag je even boos of verdrietig om iets zijn, maar het hoeft niet meteen je hele dag te verpesten. Het heeft ongeveer een jaar geduurd en als ze in zo een bui was bleef ze er ook lang in hangen. Inmiddels gaat het echt veel beter, dus ik hoop dat het ook zo met je dochter zal gaan.

Wat die specifieke situatie met het ontbijt betreft, wij hebben toen gezegd dat we geen chagrijnig gedoe of gemiep aan tafel willen. Ze kon na een waarschuwing meteen op de trap tot ze normaal kon doen. Dit heeft echt wel wat ochtenden verpest hoor, maar uiteindelijk kwam de boodschap wel over.

Nescio

Tantetil sorry voor deze late reactie. Het is echt iets van de laatste tijd. Ze wordt ook kwaad als haar vader haar iets wil uitleggen voor haar huiswerk. Hij gaat vaak te snel en ze irriteert zich daar aan. Als ik haar iets uitleg, gaat het wel goed.
Ze kwam de laatste tijd ook gefrustreerd uit school. Het bleek dat ze nog makkelijke sommen moest splitsen en dat ze niet in 'de snelle groep' zat. Wij waren wat verbaasd want ze is altijd goed in rekenen geweest. We hebben het er met de juf over gehad en zij dacht dat het een motivatieding was en dat ze zich wat zat te vervelen. Om haar meer te motiveren heeft ze haar extra, moeilijker werk gegeven. De frustratie is helemaal weg, maar wel heeft ze weer onzekerheden. 'Kan ik het wel, mama?' Of: 'hoeveel foutjes mag ik maken op een toets? Wat denk jij, tot welk cijfer is het nog goed?' En wij uitleggen dat we niet naar de cijfers kijken, dat als ze haar best doet het prima is, dat cijfers niet alles zijn.. maar het komt niet binnen. Ze is er nogal op gefixeerd en toen ze op haar rapport lager scoorde dan het vorige rapport, was ze ook boos op zichzelf. Terwijl wij haar alleen prijzen en ook uitleggen dat de leerstof een stuk moeilijker is geworden, dat ze hard heeft gewerkt en trots mag zijn op zichzelf, dat ze geliefd is in de klas en bij de juf... vind het moeilijk om aan te zien en mee om te gaan.

Ik denk wel dat het prepuberteit is. Haar haren worden vetter, een shirt 3 dagen aandoen gaat niet meer, ze is enorm gegroeid in de laatste paar maanden. Kan natuurlijk, ze wordt bijna 9.

[verwijderd]

Nescio heb je weleens gekeken naar iets als faalangst training? Ik denk dat dit met haar focus op cijfers wel zinvol zou kunnen zijn.

Deliana

Nescio ik denk eerder dat het gewoon een fase is. Zoon (bijna 10) heeft het ook gehad; dwars, niet luisteren, altijd het laatste woord, snel boos worden, mij niet laten uitpraten als ik wat uitleg en meteen fysiek geweld bij zijn zus wanneer hij het verbaal niet kon winnen 🙄

Ik ging eerst ook 1001 mogelijkheden af, zoeken naar oorzaken thuis en op school. Na een paar maanden verdween dit gedrag ineens als sneeuw voor de zon. Ik denk nu ook dat hij gewoon ouder werd, de grenzen op zocht en meer ruimte en verantwoordelijkheden nodig had. Ik heb het toen wel een tijd lang meer duidelijkheid gegeven en ben wat strenger voor hem geweest. Meteen die piepstem als hij ergens geen zin in had... bloedirritant! Dan luister ik dus niet naar je, normaal praten kan ook. Fysiek geweld = gevolgen, altijd. Etc.

Sterkte... vermoeiend dit soort fases!

Nescio

Inmiddels weer een paar dagen verder. En ze wordt wat 'apathischer'. Veel is stom, gezucht op voorhand, geklaag dat ze er geen zin in heeft.

Het enige dat ze nog graag doet, is spelen met haar zusjes, daar zit ze helemaal in. Veel rollenspellen, maar ook bouwen met de Lego enzo. Ze doet dit het liefst van allemaal. Als ik haar onderbreek voor wat voor reden dan ook, is het gezucht. Vroeger kwam ze automatisch bij ons, veel vragen stellen, ik kon haar veel makkelijker enthousiasmeren voor bijvoorbeeld een cake bakken. Vind het jammer dat dit niet zo is en vraag me af wat ik kan doen om haar wat te stimuleren.

« Vorige pagina Volgende pagina »