Nescio Poeh mijn zoon (8) had dit ook, maar weet ondertussen dat ik er niet meer in trap. Hier was het pure manipulatie om zn zin te krijgen.
We hebben echt maanden lang de zachte aanpak gehanteerd. Netjes en beleefd vragen, proberen uit te leggen, emoties benoemen etc. Niks werkte en toen waren we er wel klaar mee.
Nu als ik weet dat het drama om niks is zijn er 2 opties. Of naar kamer, of tablet/chromebook inleveren. Bij de 2de is hij snel klaar want het is zijn leven😭. Bij het eerste gaat ie naar zn kamer en komt terug alsof het nooit gebeurd is🤷♀️. Daarom weten we dat het een aandachtsdingetje/manipulatie is.
Als ik hem nu hoor piepen, zeg ik bij voorbaat al dat ie het beter kan laten. Of we negeren echt heel hard.
Klinkt allemaal heel hard maar het is echt nodig. Anders draait alles om hem en zijn er intense discussies.
Als hij iets moet doen, dan is het ook bv: Louis je moet nu gaan douchen. Niet wil je gaan douchen want dan is het geheid, nee.
Als het een gunst is dan vraag ik het hem en dan is het vaak: ooooohhh keeeeeeeeejjjjj.
Dit is 1 kant van hem.
De andere kant is superrrrrrr lief!!!! En behulpzaam, zorgzaam, begripvol etc. En we staan echt wel open voor zn emoties en gevoelens. Maar om dat op dat moment te bespreken heeft hier gewoon echt geen zin. Het dringt dan gewoon niet tot hem door.
Einde van de dag, nemen we de dag door en dan vraag ik ook altijd door. Waar zn gedrag vandaan kwam en praten we het uit.
