Soturi het gaat mij niet zo zeer om wat de ander ervan vindt, maar ik ervaar het zelf echt als een probleem. Ik praat heel makkelijk met iedereen en vindt het ook gewoon leuk om een gesprekje met vreemden te hebben. Deze gesprekken zijn vaak zo leuk en verrassend. Soms lukt het ook wel. Afhankelijk van de situatie en hoe moe ik ben. Ik ben best wel sociaal en ik kan daarin nu niet mijzelf zijn.
Bij bekenden kan ik het makkelijker uitleggen, maar dat vind ik ook wel heel vervelend. Vanmiddag is mijn dochter lekker aan het kletsen en ik volg werkelijk helemaal niks. Terwijl ik echt extreem mijn best doe om te focussen. Ik vind dat gewoon ook heel sneu voor haar 🙁.
Het is sinds mijn infarct inderdaad in extreme mate. Ik heb weefselverlies in mijn frontale hersenen, daar zit oa je concentratie. Het is gewoon kapot. Ik hoop dus dat medicatie hierin misschien toch wat verbetering kan geven. Ik baal ervan om nu bij etentjes en feestjes er als een meubelstuk bij te zitten. Dat is zo niet wie ik ben.
Ik heb vandaag wel weer een simpel boek geleend, dus ik ga wel weer oefenen met de concentratie. Bewust met grote letters want dat zou helpen zegt de logopedist.
